Leon Gotkiewicz

Leon Gotkiewicz

podpułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia	14 marca 1885 Kowno
Data i miejsce śmierci	1940 Katyń
Przebieg służby
Lata służby	do 1933
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	31 Pułk Strzelców Kaniowskich 10 Pułk Piechoty PKU Przemyśl
Stanowiska	dowódca pułku piechoty komendant PKU
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa II wojna światowa

Leon Gotkiewicz (ur. 14 marca 1885 w Kownie, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Urodził się w rodzinie Edwarda i Heleny z Sokołowskich. Brał udział w I wojnie światowej, podczas której był rany i ciężko kontuzjowany.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1920 wstąpił do Wojska Polskiego. Od 1921 był oficerem 31 pułku Strzelców Kaniowskich, stacjonującego w garnizonach Łódź i Sieradz. Został awansowany do stopnia majora piechoty. W tej randze pełnił funkcję p.o. dowódcy pułku od 10 lipca 1922. Został awansowany do stopnia podpułkownika piechoty ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923. W tej randze sprawował stanowisko dowódcy pułku 31 pułku piechoty od 6 lipca 1923 do 20 lutego 1924.

Podczas „zamachu majowego” J. Piłsudskiego w 1926 r. 31 pułk wystąpił przeciw legalnym władzom, umożliwiając opanowanie rebeliantom Łodzi. Jego ówczesny dowódca - ppłk Alfred Vogel zachował się przeciwnie i został w dniu 13 maja internowany. Dowództwo pułku przejął ppłk Gotkiewicz. W dniu następnym, 14 maja, pułk wysłał do Warszawy pułk kombinowany.

21 sierpnia 1926 roku został przeniesiony do 10 pułku piechoty w Łowiczu na stanowisko dowódcy pułku. 28 stycznia 1928 roku został przeniesiony do kadry oficerów piechoty z równoczesnym przeniesieniem służbowym do Powiatowej Komedy Uzupełnień Kielce na okres sześciu miesięcy w celu odbycia praktyki poborowej. W tym samym roku został przeniesiony do Powiatowej Komedy Uzupełnień Przemyśl na stanowisko komendanta. Z dniem 31 marca 1933 został przeniesiony w stan spoczynku. W 1934 był zweryfikowany w Korpusie Oficerów Piechoty z lokatą 8.

Był żonaty z Ksenią z Ozierskich. Nie miał dzieci.

Wobec zagrożenia wybuchem konfliktu zbrojnego w 1939 został zmobilizowany w Przemyślu. Po wybuchu II wojny światowej 1939, kampanii wrześniowej i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został aresztowany przez sowietów. Był przetrzymywany w obozie w Kozielsku. Wiosną 1940 został przetransportowany do Katynia i rozstrzelany przez funkcjonariuszy Obwodowego Zarządu NKWD w Smoleńsku oraz pracowników NKWD przybyłych z Moskwy na mocy decyzji Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940. Został pochowany na terenie obecnego Polskiego Cmentarza Wojennego w Katyniu, gdzie jego ciało zidentyfikowano podczas ekshumacji.

Upamiętnienie

5 października 2007 roku minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie do stopnia pułkownika. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

W ramach akcji „Katyń... pamiętamy” / „Katyń... Ocalić od zapomnienia”, został zasadzony Dąb Pamięci honorujący Leona Gotkiewicza przy Zespole Szkół nr 2 w Opatowie.

Zobacz też

• jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
• obozy NKWD dla jeńców polskich
• ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Katyniu
• kampania wrześniowa

Bibliografia

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Rytm”, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
• Wiesław Wysocki: 10 Pułk Piechoty 1918-1939. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Volumen”, 1997. ISBN 83-86857-64-1.