Leon Silicki

Leon Silicki
	pułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia	12 stycznia 1876 ; Petersburg
Data i miejsce śmierci	21 kwietnia 1954 ; Pisz
	Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego; Wojsko Polskie
Formacja	I Korpus Polski w Rosji
Jednostki	PKU Starogard
Stanowiska	komendant PKU
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; wojna polsko-ukraińska; wojna polsko-bolszewicka
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Leon Silicki (ur. 12 stycznia 1876 w Petersburgu, zm. 21 kwietnia 1954 w Piszu) – pułkownik piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Urodził się 12 stycznia 1876 w Petersburgu, w rodzinie Kazimierza, urzędnika kolejowego i Karoliny z Sobańskich^[1]^[2]^[3].

25 czerwca 1919 został wyznaczony na stanowisko dowódcy IX Brygady Piechoty, na czele której walczył na wojnie z Ukraińcami, a później wojnie z bolszewikami^[4]^[5]. 13 maja 1920 objął dowództwo VII Brygady Piechoty^[6]. 28 października 1920 został zwolniony ze stanowiska dowódcy brygady oddany do dyspozycji Ministerstwa Spraw Wojskowych, a 22 listopada tego roku wyznaczony na stanowisko instruktora piechoty w Centrum Wyszkolenia 2 Armii w Grodnie^[4]. 6 maja 1921 został formalnie przyjęty do Wojska Polskiego z byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej, z warunkowym zatwierdzeniem posiadanego stopnia pułkownika, z rónoczesnym zaliczeniem do Rezerwy armii i powołaniem do służby czynnej^[7] oraz przydzielony do VII Brygady Piechoty, a ewidencyjnie do 38 pułku piechoty^[8]^[9]. 13 września 1921 został odkomenderowany na kurs komendantów powiatowych komend uzupełnień^[4]. 20 października 1921, po ukończeniu kursu, został wyznaczony na stanowisko komendanta Powiatowej Komendy Uzupełnień Czortków, lecz już 10 listopada tego roku przeniesiony na stanowisko komendanta Powiatowej Komendy Uzupełnień Starogard^[4]. Później został przeniesiony macierzyście do 67 pułku piechoty z pozostawieniem na stanowisku komendanta PKU Starogard^[10]^[11]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu pułkownika ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 i 41. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[12]. Z dniem 1 marca 1927 został mu udzielony dwumiesięczny urlop z zachowaniem uposażenia, a z dniem 30 kwietnia tego roku został przeniesiony w stan spoczynku^[13]. Mieszkał w Starogardzie przy ul. Skarszewskiej 2^[1]^[14]. W 1934, jako oficer stanu spoczynku pozostawał w ewidencji PKU Starogard. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr VIII. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”^[15]. 16 października 1936 przeprowadził się do Wilna i zamieszkał przy ul. Ciasnej 3 m. 6^[16]. Jesienią 1945 wyjechał z Wilna i osiedlił się w Piszu^[17].

Zmarł 21 kwietnia 1954 w Piszu i został pochowany na tamtejszym cmentarzu komunalnym przy ul. Spokojnej^[18]^[19].

Był żonaty z Katarzyną z Wołonkowiczów (ur. 24 listopada 1877, zm. 11 maja 1962), z którą miał dwóch synów: Włodzimierza (ur. 15 lipca 1905, zm. 18 kwietnia 1975) i Mikołaja (ur. 1 grudnia 1907)^[20]^[21]^[19].

Ordery i odznaczenia

Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 6691 – 10 maja 1922^[22]^[1]
Złoty Krzyż Zasługi – 10 listopada 1938^[23]
Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921^[24]
Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości^[24]
Medal Zwycięstwa^[24]
Order Świętego Stanisława 2 stopnia z mieczami – 29 listopada 1916^[25]
Order Świętej Anny 3 stopnia z mieczami i kokardą – 7 maja 1916^[25]

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Kolekcja ↓, 1.
↑ Knyżewski 2019 ↓, s. 66.
↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-12-07]..
↑ ^a ^b ^c ^d Kolekcja ↓, 4.
↑ Knyżewski 2019 ↓, s. 83.
↑ Knyżewski 2019 ↓, s. 85.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 21 maja 1921, s. 953.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 21 z 28 maja 1921, s. 1008.
↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 129.
↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 317, 395, 1479.
↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 282, 339, 1348.
↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 19.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 5 lutego 1927, s. 37, 44.
↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 887.
↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 323, 1011.
↑ Kolekcja ↓, 9.
↑ Knyżewski 2019 ↓, s. 90.
↑ Knyżewski 2019 ↓, s. 92.
↑ ^a ^b śp. LEON SILICKI. Administrator Sp. z o. o.. [dostęp 2022-12-07]..
↑ Kolekcja ↓, 2.
↑ Knyżewski 2019 ↓, s. 70.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 17 z 22 czerwca 1922, s. 457, jako płk Leon Sulicki.
↑ M.P. z 1938 r. nr 259, poz. 612 „za zasługi w służbie wojskowej”.
↑ ^a ^b ^c Kolekcja ↓, 3.
↑ ^a ^b Памяти героев ↓.

Bibliografia

Silicki Leon. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.41-3116 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-12-07].
Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
Jakub Knyżewski. Leon Silicki (1876−1954). Życiorys oficera armii carskiej, formacji wschodnich i Wojska Polskiego. „Niepodległość i Pamięć”. 3 (67), 2019. Warszawa: Muzeum Niepodległości w Warszawie. ISSN 1427-1443.

Linki zewnętrzne

Памяти героев Великой войны 1914–1918 : Поиск героев войны : Силицкий Леон Казимирович. Управление Министерства обороны Российской Федерации по увековечению памяти погибших при защите Отечества. [dostęp 2022-12-07]. (ros.).

[CITEREFKolekcja1-1] Kolekcja ↓, 1.

[CITEREFKnyżewski201966-2] Knyżewski 2019 ↓, s. 66.

[3] Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-12-07]..

[CITEREFKolekcja4-4] Kolekcja ↓, 4.

[CITEREFKnyżewski201983-5] Knyżewski 2019 ↓, s. 83.

[CITEREFKnyżewski201985-6] Knyżewski 2019 ↓, s. 85.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_20_z_21_maja_1921,_s._953-7] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 21 maja 1921, s. 953.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_21_z_28_maja_1921,_s._1008-8] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 21 z 28 maja 1921, s. 1008.

[CITEREFSpis_oficerów1921129-9] Spis oficerów 1921 ↓, s. 129.

[CITEREFRocznik_Oficerski1923317,_395,_1479-10] Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 317, 395, 1479.

[CITEREFRocznik_Oficerski1924282,_339,_1348-11] Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 282, 339, 1348.

[CITEREFLista_starszeństwa192219-12] Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 19.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_5_z_5_lutego_1927,_s._37,_44-13] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 5 lutego 1927, s. 37, 44.

[CITEREFRocznik_Oficerski1928887-14] Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 887.

[CITEREFRocznik_Oficerski_Rezerw1934323,_1011-15] Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 323, 1011.

[CITEREFKolekcja9-16] Kolekcja ↓, 9.

[CITEREFKnyżewski201990-17] Knyżewski 2019 ↓, s. 90.

[CITEREFKnyżewski201992-18] Knyżewski 2019 ↓, s. 92.

[p1-19] śp. LEON SILICKI. Administrator Sp. z o. o.. [dostęp 2022-12-07]..

[CITEREFKolekcja2-20] Kolekcja ↓, 2.

[CITEREFKnyżewski201970-21] Knyżewski 2019 ↓, s. 70.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_17_z_22_czerwca_1922,_s._457,_jako_płk_Leon_Sulicki-22] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 17 z 22 czerwca 1922, s. 457, jako płk Leon Sulicki.

[23] M.P. z 1938 r. nr 259, poz. 612 „za zasługi w służbie wojskowej”.

[CITEREFKolekcja3-24] Kolekcja ↓, 3.

[CITEREFПамяти_героев-25] Памяти героев ↓.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]

[21]

[22]

[23]

[24]

[25]