Lichynia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Lichynia
wieś
Ilustracja
Dwujęzyczna tablica z nazwą miejscowości (2018)
Państwo

 Polska

Województwo

 opolskie

Powiat

strzelecki

Gmina

Leśnica

Liczba ludności (2022)

394[2]

Strefa numeracyjna

77

Kod pocztowy

47-150[3]

Tablice rejestracyjne

OST

SIMC

0498000

Położenie na mapie gminy Leśnica
Mapa konturowa gminy Leśnica, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „Lichynia”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Lichynia”
Położenie na mapie województwa opolskiego
Mapa konturowa województwa opolskiego, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Lichynia”
Położenie na mapie powiatu strzeleckiego
Mapa konturowa powiatu strzeleckiego, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Lichynia”
Ziemia50°25′17″N 18°14′01″E/50,421389 18,233611[1]
Strona internetowa

Lichynia (niem. Lichinia)[4]wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie strzeleckim, w gminie Leśnica. W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie opolskim. Wieś Lichynia leży na wschód od Leśnicy.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Po raz pierwszy Lichynia wzmiankowana jest w 1223 roku jako „Lichan”. W 1410 roku książę opolski Bolko IV prowadził spór ze swoim bratem Bernarden o zboże z Lichyni, Zalesia Śląskiego i Leśnicy Opolskiej. Chłopi z Lichyni byli zobowiązani w tych czasach w ramach pańszczyzny do robocizny na rzecz folwarku w Zalesiu W 1455 roku wieś została wymieniona jako „Lichinya”, a w 1534 roku jako „Lichina”. Późniejsze dzieje Lichyni związane są z pobliskimi Sławięcicami. Spis dóbr sławięcickich z 1576 roku wymieniał wioskę „Lichinię”. Wspomniane dobra wielokrotnie zmieniały właścicieli. W 1782 roku Lichynia przeszła w ręce rodziny Hohenlohe, która władała na tym terenie do 1945 roku. W 1817 roku w Lichyni istniała szkoła dla tutejszych dzieci. W 1843 roku wymieniony został w tej miejscowości: młyn wodny, wapiennik i cegielnia.

XX wiek[edytuj | edytuj kod]

W 1910 r. 665 mieszkańców mówiło w języku polskim, 1 w językach polskim i niemieckim, natomiast 26 osób wyłącznie w języku niemieckim. W wyborach komunalnych z listopada 1919 r. lista polska zdobyła 9 na 15 mandatów. Podczas plebiscytu uprawnionych do głosowania było 440 osób (w tym 53 emigrantów). Za Polską głosowało 171 osób, za Niemcami – 262. W 1921 r. mieszkańcy założyli tu oddział Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”[5].

W czasie III powstania śląskiego Lichynia była miejscem ciężkich walk. Została zdobyta 23 maja 1921 r. przez 1 pułk katowicki Walentego Fojkisa. 2 czerwca wieś została zajęta przez Niemców, którzy wymordowali kilkunastu jeńców. Przez kolejne dwa dni o Lichynię toczyły się ciężkie boje, w których ostatecznie zwyciężyli Niemcy i zdobyli wieś 4 czerwca. Otworzyło im to możliwość ataku na Sławięcice.[5][6]

W latach 1936-1945 miejscowość nosiła nadaną przez nazistów nazwę Lichtenforst. Na północ w odległości 1 km – przysiółek Granica, w jego sąsiedztwie dwa rezerwaty przyrody – Grafik i Boże Oko.

Dla upamiętnienia wydarzeń z III powstania śląskiego, w Lichyni znajduje się mogiła powstańców śląskich.

Mogiła powstańców śląskich zamordowanych w Lichyni

Rozwój liczby mieszkańców Lichyni[edytuj | edytuj kod]

1783: 141
1817: 296
1861: 728
1910: 692
1939: 663
1996: 468

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 68114
  2. NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-05].
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 661 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  4. Lichinia [online], meyersgaz.org [dostęp 2024-04-24].
  5. a b Encyklopedia Powstań Śląskich, Instytut Śląski w Opolu, Opole 1982, s. 272.
  6. Polskie działania specjalne na Górnym Śląsku. 1919-1921, Zyta Zarzycka, Warszawa 1989, s. 164-165.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • "Polskie działania specjalne na Górnym Śląsku. 1919-1921", Zyta Zarzycka, Warszawa 1989, s. 164-165.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]