Ludvigs Ēķis

Ludvigs Ēķis
Data i miejsce urodzenia	11 września 1892 ; Dobele
Data i miejsce śmierci	7 lipca 1943 ; Waszyngton
	Minister Finansów Łotwy
Okres	od 1934; do 1938
	Poseł Łotwy w Polsce
Okres	od 1938; do 1939
Poprzednik	Miķelis Valters
	Poseł Łotwy w Rumunii
Okres	od 1939; do 1940

Ludvigs Ēķis (w publikacjach przedwojennych: Ludwik Ekis^[1]; ur. 11 września 1892 w Dobele, zm. 7 lipca 1943 w Waszyngtonie) – łotewski polityk i dyplomata, minister finansów w latach 1934–1938, poseł w Warszawie (1938–1939), Budapeszcie (1938–1940), Bukareszcie (1939–1940) i Ankarze (1940).

Biogram

W latach 1911–1914 studiował w Ryskim Instytucie Politechnicznym, naukę kontynuował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Łotewskiego po zakończeniu wojny (1920–1922). W 1914 zmobilizowany do armii rosyjskiej, po paru tygodniach znalazł się w niewoli niemieckiej, w której przebywał do lipca 1918.

W grudniu 1918 rozpoczął służbę w wojsku łotewskim, by w 1920 podjąć pracę w MSZ. Od 1922 do 1925 przebywał na placówkach w Berlinie i Helsinkach jako I sekretarz ambasady. Po powrocie do Rygi stał na czele Wydziału Administracyjno-Protokolarnego MSZ, a później (1931–1934) Wydziału Zachodniego (Rietumu nodaļs). W 1934 wszedł w skład rządu Kārlisa Ulmanisa jako minister finansów, urząd ten pełnił do jesieni 1938, gdy objął kierownictwo nad placówkami dyplomatycznymi w Warszawie i Budapeszcie – rezydował w stolicy RP.

We wrześniu 1939 ewakuował się wraz z władzami RP do Rumunii, gdzie został mianowany posłem łotewskim (utrzymał też placówkę w Budapeszcie). Na wiosnę 1940 objął obowiązki przedstawiciela dyplomatycznego Łotwy w Ankarze, nadal rezydując w Bukareszcie. Protestował przeciwko sowieckiej okupacji Łotwy w czerwcu 1940. Rozesłał w tej sprawie noty do ministrów spraw zagranicznych Rumunii, Węgier i Turcji. W styczniu 1941 wyjechał do USA, gdzie objął stanowisko radcy poselstwa Łotwy w Waszyngtonie.

Został odznaczony m.in. Orderem Trzech Gwiazd oraz Orderem Krzyża Orła I klasy (1935).

Żonaty z Almą Leoniją Anną Ēķe z d. Fūrmane (1901), mieli syna Sigurdsa-Miervaldisa (1922–1981)^[2].

Publikacje

Latvia. Economic resources and capacities (wyd. 1942)
Latvia. Struggle for independence (1942)
The truth about Bolshevik and Nazi atrocities in Latvia (1943).

Przypisy

↑ Poseł Łotwy złożył swe listy uwierzytelniające Prezydentowi Rzplitej Polskiej, „Nasze Życie” (Ryga), nr 38 (196) z 18 września 1938, s. 2.
↑ Ēriks Jēkabsons, Poselstwo Łotwy w Polsce we wrześniu 1939 roku, w: Przegląd Nauk Historycznych, Rocznik IV, nr 1 (7), 2005 r., s. 113. Tenże, Latvijas sūtniecība Polijā Otrā pasaules kara pirmajās dienās 1939. gada septembrī, arhivi.lv [dostęp: 9 lutego 2012] (łot.).

Linki zewnętrzne

Nota biograficzna na stronie MSZ Łotwy (łot.)

[1] Poseł Łotwy złożył swe listy uwierzytelniające Prezydentowi Rzplitej Polskiej, „Nasze Życie” (Ryga), nr 38 (196) z 18 września 1938, s. 2.

[2] Ēriks Jēkabsons, Poselstwo Łotwy w Polsce we wrześniu 1939 roku, w: Przegląd Nauk Historycznych, Rocznik IV, nr 1 (7), 2005 r., s. 113. Tenże, Latvijas sūtniecība Polijā Otrā pasaules kara pirmajās dienās 1939. gada septembrī, arhivi.lv [dostęp: 9 lutego 2012] (łot.).

[1]

[2]