Ludwik Bielerzewski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ludwik Bielerzewski
Ilustracja
Ks. Ludwik Bielerzewski, 1995
Data i miejsce urodzenia

12 sierpnia 1905
Dubin

Data i miejsce śmierci

10 sierpnia 1999
Poznań

Proboszcz Parafii św. Michała Archanioła w Poznaniu
Okres sprawowania

1952–1977

Dyrektor Księgarni św. Wojciecha w Poznaniu
Okres sprawowania

1963–1981

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

14 czerwca 1930

Ludwik Bielerzewski (ur. 12 sierpnia 1905 w Dubinie, zm. 10 sierpnia 1999 w Poznaniu) – polski prezbiter katolicki, więzień obozów koncentracyjnych Mathausen-Gusen i Dachau, o których pozostawił wspomnienia, dyrektor Księgarni św. Wojciecha w Poznaniu.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Święcenia kapłańskie otrzymał w 1930 po ukończeniu Arcybiskupiego Seminarium Duchownego w Poznaniu. W 1938 r. arcybiskup poznański kardynał August Hlond ustanowił go proboszczem w parafii św. Jana Bosko w Luboniu k. Poznania po zamordowaniu proboszcza ks. Stanisława Streicha.

Jako kapelan Armii Poznań uczestniczył w bitwie nad Bzurą. Aresztowany przez Gestapo w styczniu 1940, w sierpniu tego roku znalazł się w obozie koncentracyjnym Gusen. Swoje przeżycia z Gusen oraz Dachau, gdzie przewieziono go później, opisał w pamiętniku po wojnie[1], świadkowie mówili później o jego odwadze i zaangażowaniu w pomoc innym więźniom[2][3]. Większość czasu spędził w Gusen, gdzie przez długi czas był jedynym księdzem[4]. Po wyzwoleniu z obozu w 1945 r. do wyjazdu do Polski w drugiej połowie 1946 kierował placówką duszpasterską w Ośrodku Polskim w Ansbach w Bawarii oraz, o czym pisał w swoim pamiętniku, polskim gimnazjum im. Adama Mickiewicza w Niemczech[5].

Po powrocie do kraju w 1946 r. był przez 6 lat proboszczem w Brodach[6], po czym metropolita poznański abp Walenty Dymek powierzył mu zadanie odbudowy zniszczonego przez wojnę kościoła św. Michała Archanioła w Poznaniu, gdzie był proboszczem w latach 1952–1977.

Od 1963 do 1981 roku był dyrektorem Księgarni św. Wojciecha w Poznaniu, gdzie odbudował drukarnię. Abp Marian Przykucki, który był przewodniczącym Rady Nadzorczej KSW do 1981, uważał, iż wykazał się na tym stanowisku zarówno kompetencją, jak i odwagą w trudnych czasach[7]. Zmarł 10 sierpnia 1999 i został pochowany na Cmentarzu Junikowskim w Poznaniu[8].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Ludwik Bielerzewski, Ksiądz nie zostaje sam: wspomnienia, wyd. 3, Poznań: Księgarnia św. Wojciecha, 1984, ISBN 83-7015-002-0.
  2. Wiktor Jacewicz, Jan Woś, Martyrologium polskiego duchowieństwa rzymskokatolickiego pod okupacją hitlerowską w latach 1939-1945, t. 4, Wykaz duchownych zmarłych, zamordowanych lub represjonowanych przez okupanta w archidiecezjach: mohylowskiej, poznańskiej i wileńskiej oraz w diecezjach: gdańskiej, kamienieckiej, łuckiej, pińskiej, przemyskiej, sandomierskiej, siedleckiej, tarnowskiej, warmińskiej, włocławskiej, w prałaturze pilskiej i wśród duszpasterstwa polonijnego, Warszawa: Akademia Teologii Katolickiej, 1978, s. 48-49.
  3. Wuj Teofil z Gusen, Generalna absolucja podczas masowego morderstwa., „Rycerz Niepokalanej”, XXVIII (1(257)), styczeń 1949, s. 21-22, ISSN 0208-8878.
  4. "Piotruś", Nasz Proboszcz, „Kurier Niezłomnych. Organ Okręgowego Zarządu Związku b. Więźniów Politycznych w Poznaniu, Nr 6, w: Kurier Wielkopolski” (141), Poznań, 12 grudnia 1946, s. 4.
  5. Michał Wawrzyniak, Heroiczny kapłan, „Przewodnik Katolicki”, 33, 2004, s. 26, ISSN 0137-8384 [dostęp 2021-02-03].
  6. Aleksandra Tabaczyńska, ...Tego świadectwa nie wolno zapomnieć... Ksiądz Ludwik Bielerzewski proboszcz parafii pw. św. Andrzeja Apostoła w Brodach [pow. Nowy Tomyśl] w latach 1946-1952, „Przegląd Nowotomyski” (3), 2015, s. 80-90, ISSN 1899-1017.
  7. Marian Przykucki, Ksiądz Ludwik Bielerzewski (1905-1999), „Miesięcznik Kościelny Archidiecezji Poznańskiej”, R. 51 (10), Poznań 2000, s. 38, ISSN 0239-3719.
  8. MAZ., Zmarł ksiądz Ludwik Bielerzewski, „Gazeta Poznańska”, 187, 1999, a5, ISSN 0208-8746.