Majdan Gołogórski

Majdan Gołogórski

Майдан Гологірський

Państwo	Ukraina
Obwód	lwowski
Rejon	złoczowski
Powierzchnia	2,03 km²
Populacja (2001) • liczba ludności • gęstość	348 170,7 os./km²
Nr kierunkowy	(+380) 3265
Kod pocztowy	80736
Położenie na mapie Ukrainy Majdan Gołogórski
Położenie na mapie obwodu lwowskiego Majdan Gołogórski
49°46′08″N 24°46′59″E

Majdan Gołogórski (ukr. Майдан Гологірський) – wieś w kierunku południowo-zachodnim od Złoczowa, nad Złotą Lipą. Nazwa pochodzi od słowiańskiego słowa majdan. Powierzchnia: 2038 km². W roku 2005 zamieszkiwało ją 348 mieszkańców. Na północy znajduje się miejscowość Lackie Wielkie oraz wioska Zalesie; na południowym wschodzie leżą Remizowce; na południu Kondratów a na zachód od Majdanu znajduje się wieś Gołogóry. W południowej stronie wioski wznosi się wzgórze Horajec (Hracz) (ok. 430 m n.p.m.)

Położenie

Według Słownika geograficznego Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich: Majdan Gołogórski to wieś w powiecie złoczowskim, położona 13 km na południowy-zachód od sądu powiatowego w Złoczowie i 6 km na północny-wschód od Gołogóry. Właścicielem obszaru dworskiego jest konwent oo. dominikanów w Podkamieniu pod Brodami. We wsi jest szkoła filialna.

Ludność

Według spisu z roku 1880 było 307 mieszkańców w gminie, w tym 32 wyznania rz.-kat., 17 izrael., reszta obrządku gr.-kat. Rzym.-kat. i gr.-kat. parafia znajdowały się w Gołogórach.

Historia

Wieś założona w 1300 roku. W 1884 na wschodnim krańcu wsi znajdowała się karczma Szarga.

Od 1991 na terytorium niepodległej Ukrainy, w obwodzie lwowskim. W latach 1918–1939 wieś i gmina w powiecie złoczowskim, województwa tarnopolskiego. W okresie od 1772 do 1918 w Królestwie Galicji i Lodomerii w Cesarstwie Austriackim.

Bibliografia

• Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. V, Warszawa, 1880–1902, ss. 913-914.

Linki zewnętrzne

• Majdan Gołogórski, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. V: Kutowa Wola – Malczyce, Warszawa 1884, s. 913 .