Maksymilian Kurnatowski

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Maksymilian Kurnatowski
major dyplomowany piechoty major dyplomowany piechoty
Data urodzenia

14 lutego 1898

Data i miejsce śmierci

prawdop. listopad 1941
ZSRR

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

81 Pułk Piechoty
83 Pułk Piechoty
Brygada KOP „Podole”
DOK VI
Armia „Prusy”
Front Północny

Stanowiska

szef sztabu brygady
referent sztabu armii

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie) Medal Niepodległości Medal Zwycięstwa (międzyaliancki)

Maksymilian Kurnatowski (ur. 14 lutego 1898, zm. prawdop. w listopadzie 1941 w ZSRR) – major dyplomowany piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Maksymilian Kurnatowski urodził się 14 lutego 1898. Po zakończeniu I wojny światowej został przyjęty do Wojska Polskiego. Został awansowany na stopień kapitana piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[1][2]. W 1923 był oficerem 81 pułku piechoty w Grodnie[3]. W styczniu 1924 roku został przydzielony do Oddziału V Sztabu Dowództwa Okręgu Korpusu Nr III w Grodnie[4]. W sierpniu tego roku został przeniesiony do 83 pułku piechoty w Kobryniu[5][6]. Następnie odbył Kurs 1928–1930 w Wyższej Szkole Wojennej (IX promocja), uzyskując tytuł oficera dyplomowanego. Został przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza i od 1 listopada 1930 do 26 stycznia 1934 pełnił funkcję szefa sztabu Brygady KOP „Podole” w Czortkowie, po czym został przeniesiony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VI we Lwowie[7][8][9]. W późniejszych latach 30. został awansowany na stopień majora. Od kwietnia 1937 do marca 1939 służył w wywiadzie wojskowym w Moskwie, następnie był dowódcą batalionu w 76 pułku piechoty[10][11].

Po wybuchu II wojny światowej 1939 w trakcie kampanii wrześniowej pełnił funkcję referenta sztabu Armii „Prusy” i Frontu Północnego[12][13]. Dostał się do niewoli radzieckiej, był więziony w obozie w Kozielsku, skąd 23 stycznia 1940 został wysłany do Moskwy, do dyspozycji 5 Wydziału GUGB NKWD[14]. Według jednej relacji zmarł w listopadzie 1941 na obszarze ZSRR w obozie Pache[15].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 421.
  2. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 364.
  3. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 358.
  4. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 24 stycznia 1924 roku, s. 35.
  5. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 86 z 28 sierpnia 1924 roku, s. 492.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 317.
  7. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 20 września 1930 roku, s. 286.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 46, 906.
  9. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 26 stycznia 1934 roku, s. 19.
  10. ↑ Andrzej Pepłoński Wywiad polski na ZSRR 1921-1939, wyd. Bellona, Warszawa 1996, s. 127
  11. ↑ Łukasz Ulatowski, Polski wywiad wojskowy w 1939 roku. Struktura organizacyjna, składy osobowe, personel, budżet, mob., s. 9, 258
  12. ↑ Głowacki 1986 ↓, s. 337.
  13. ↑ Wróblewski 1986 ↓, s. 45-46.
  14. ↑ Wojciech Materski Gruzini - ofiary zbrodni katyńskiej (dokument z postsowieckiego zasobu archiwalnego), w: Pro Georgia, nr 11 (2004), s. 92
  15. ↑ Wykaz poległych i zmarłych żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych na obczyźnie w latach 1939-1945. Londyn: Instytut Historyczny im. Gen. Sikorskiego, 1952, s. 361.
  16. ↑ M.P. z 1931 r. nr 178, poz. 260.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Maksymilian_Kurnatowski&oldid=67900124”