Maurice Renaud

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Maurice Renaud
Ilustracja
Maurice Renaud w roli Wolframa w Tannhäuserze Richarda Wagnera
Imię i nazwisko

Maurice Arnold Cronéan

Data i miejsce urodzenia

24 lipca 1860
Bordeaux

Pochodzenie

francuskie

Data i miejsce śmierci

16 października 1933
Paryż

Typ głosu

baryton

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

śpiewak

Odznaczenia
Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)

Maurice Renaud, właśc. Maurice Arnold Cronéan[1][2] (ur. 24 lipca 1860 w Bordeaux, zm. 16 października 1933 w Paryżu[1][2]) – francuski śpiewak operowy, baryton.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył Konserwatorium Paryskie, następnie studiował w konserwatorium w Brukseli[1][2]. Zadebiutował na scenie w 1883 roku w brukselskim Théâtre de la Monnaie, gdzie następnie występował do 1890 roku[1][2]. W 1891 roku rolą Neluska w Afrykance Giacomo Meyerbeera debiutował na deskach Opéra de Paris, z którą z przerwami związany był do 1914 roku[2]. Od 1891 do 1907 roku śpiewał też w operze w Monte Carlo[1][2]. W 1893 roku występował w Nowym Orleanie, śpiewał także w Covent Garden Theatre w Londynie (1897–1899 i 1902–1904), Manhattan Opera w Nowym Jorku (1906–1907, 1909–1910) i ponownie w Brukseli (1908–1914)[2]. W 1910 roku tytułową rolą w Rigoletcie Giuseppe Verdiego debiutował w nowojorskiej Metropolitan Opera, w której śpiewał do 1912 roku[2]. W czasie I wojny światowej występował z koncertami dla żołnierzy walczących na froncie, zostając kilkukrotnie ranny[1]. Za zasługi wojenne otrzymał order Legii Honorowej[1]. Na początku lat 20. XX wieku wystąpił w kilku filmach niemych[1].

Należał do najznakomitszych śpiewaków swojej epoki[1][2]. Kreował role m.in. Atanaela w Thaïs, Coppeliusa, Dapertutta i Doktora Miracle w Opowieściach Hoffmanna, Neversa w Hugonotach, Lescauta w Manon, Heroda w Herodiadzie, Don Giovanniego w Don Giovannim, Wolframa w Tannhäuserze, Jacka Rance’a w Dziewczynie ze Złotego Zachodu, Telramunda w Lohengrinie i Beckmessera w Śpiewakach norymberskich[2]. Zachowały się płyty gramofonowe z nagraniami jego głosu[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i j Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 8. Część biograficzna pe–r. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2004, s. 364. ISBN 978-83-224-0837-7.
  2. a b c d e f g h i j Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 5 Pisc–Stra. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2964. ISBN 0-02-865530-3.