Michał Hebda

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Michał Hebda
Data i miejsce urodzenia

22 września 1929
Doły

Data i miejsce śmierci

9 grudnia 2020
Majdan

profesor nauk technicznych
Specjalność: systemy zarządzania, technologia budowy maszyn
Alma Mater

Wojskowa Akademii Technicznej

Doktorat

1963

Habilitacja

1967

Profesura

1987

Rektor
Uczelnia

Politechnika Świętokrzyska

Okres spraw.

1975–1978

Rektor
Uczelnia

Wyższa Szkoła Inżynierska w Radomiu

Okres spraw.

1978–1982

Michał Hebda (ur. 22 września 1929 w Dołach, zm. 9 grudnia 2020[1] w Majdanie[2]) – profesor, pułkownik rezerwy Wojska Polskiego, rektor Politechniki Świętokrzyskiej (1975–1978) i Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Radomiu (1978–1982), działacz komunistyczny, wiceminister gospodarki materiałowej i paliwowej (1985–1988) w rządzie Zbigniewa Messnera.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Jana i Karoliny[2]. Jeden z pierwszych absolwentów Wojskowej Akademii Technicznej (promocja 1953). Od 1953 należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej[3]. Po odbyciu służby wojskowej na stanowisku zastępcy dowódcy 73 Pułku Zmechanizowanego w Gubinie, rozpoczął pracę na stanowisku kierownika laboratorium w Katedrze Eksploatacji Czołgów Wojskowej Akademii Technicznej, gdzie otrzymał tytuły doktora (1963), doktora habilitowanego (1967) i profesora nadzwyczajnego (1973). We współpracy z prof. Stefanem Ziembą stworzył Sekcję Podstaw Eksploatacji Maszyn oraz Sekcję Tribologii w Komitecie Budowy Maszyn Polskiej Akademii Nauk.

Od 1966 do 1967 pełnił funkcję I sekretarza POP PZPR przy Wydziale Mechanicznym WAT[4]. W 1975 został wybrany na stanowisko rektora Politechniki Świętokrzyskiej w Kielcach, a w 1978 rektora Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Radomiu, po wydzieleniu jej ze struktur Politechniki Świętokrzyskiej. Od 1975 do 1978 wchodził w skład Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Kielcach, a od 1978 do 1981 w skład egzekutywy Komitetu Wojewódzkiego tej partii w Radomiu[4].

W 1981 został przewodniczącym Międzynarodowego Komitetu Organizacyjnego odbywającego się w Polsce Światowego Kongresu Trybologii. Podczas jego kolejnego wyboru na stanowisko rektora doszło do poważnego konfliktu z działającą na uczelni opozycją.

 Osobny artykuł: Strajk w Wyższej Szkole Inżynierskiej w Radomiu.

Po rezygnacji ze stanowiska rektora Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Radomiu po ośmiu miesiącach urzędowania, podjął pracę na Uniwersytecie Technicznym w Magdeburgu. W 1987 uzyskał tytuł profesora zwyczajnego.

W latach 1985–1988 pełnił funkcję wiceministra Gospodarki Materiałowej i Paliwowej w rządzie Zbigniewa Messnera oraz wiceprzewodniczącego Komitetu ds. Eksploatacji Majątku Trwałego Polskiej Akademii Nauk.

Jego dorobek naukowy stanowiło ponad 250 publikacji z eksploatacji pojazdów i maszyn oraz tribologii. Był autorem lub współautorem 12 książek.

Został odznaczony Krzyżem Komandorskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi, odznaką tytułu honorowego „Zasłużony Nauczyciel PRL” oraz kilkunastoma innymi odznaczeniami i medalami[5].

Został pochowany na cmentarzu wojskowym na Powązkach[6] (kwatera B43-3-10)[7].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Michał Hebda. nekrologi.wyborcza.pl. [dostęp 2020-12-25]. (pol.).
  2. ↑ a b Michał Hebda. rejestry-notarialne.pl.
  3. ↑ Kto jest kim w Polsce 1984. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1984, s. 290–291. ISBN 83-223-2073-6.
  4. ↑ a b Informacje w BIP IPN. [dostęp 2022-04-02].
  5. ↑ Kto jest kim w Polsce 1989. Wyd. 2. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1989, s. 395. ISBN 83-223-2491-X.
  6. ↑ Zmarł prof. Michał Hebda. uniwersytetradom.pl. [dostęp 2020-12-25]. (pol.).
  7. ↑ Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze
Rektorzy Politechniki Świętokrzyskiej
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Michał_Hebda&oldid=73230921”