Michał Przyrembel
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie |
inżynier budownistwa |
| Alma Mater | |
| Rodzice |
Michał i Anna z d. Kajzer |
| Małżeństwo |
Agnieszka Marianna Dutkiewicz oraz Teresa Rudnicka |
| Dzieci |
Bolesław Antoni, Władysław Michał, Natalia Zofia, Bronisław Roman |
| Odznaczenia | |
 
| |
Michał Przyrembel (ur. 1801 w Warszawie, zm. 20 lutego 1858 tamże) – polski inżynier budownictwa wodnego i lądowego, radca stanu Królestwa Kongresowego.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się w Warszawie w 1801 w rodzinie Michała i jego żony Anny z d. Kajzer. W 1814 wstąpił do Szkoły Aplikacyjnej Atrylerii i Inżynierów w Warszawie. W 1817 był konduktorem w Korpusie Inżynierów. W 1823 był przydzielony do służby w Dyrekcji Inżynierii w Modlinie.
W latach 1826-7 pracował przy budowie Kanału Augustowskiego i jego projektem jest Śluza Dębowo, początkowa śluza na tym kanale. Uczestniczył w przygotowaniu produkcji i zastosowaniu nowego typu wapna hydraulicznego wiążącego pod wodą, wynalezionego w 1819 przez Francuza Louisa Vicata[1].
Brał udział w powstaniu listopadowym i w marcu 1831 awansowany był na stopień kapitana. Po kapitulacji Warszawy został w mieście i następnie został zatrudniony w Dyrekcji Inżynierów. Został członkiem Zarządu Komunikacji Lądowej i Wodnej oraz należał do Rady Ogólnej Budowniczej.
Należał do Sekcji komunikacji lądowych i wodnych w Komisji Rządowej Spraw Wewnętrznych, Duchowych i Oświecenia Publicznego[2].
W 1842 wraz z Wilhelmem Kolbergiem został wysłany w delegację do Belgii i Niemiec "w celu powzięcia dokładnych wiadomości o wszelkich szczegółach tyczących się budowy i utrzymania dróg żelaznych"[3] oraz był komisarzem technicznym budującej się Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej.
W latach 1844–46 należał do Komitetu Budowy Zjazdu z pl. Zamkowego, którego efektem działania było wybudowanie wiaduktu Pancera.
Żonaty był dwukrotnie z Agnieszką Marianną Dutkiewicz oraz Teresą Rudnicką. Z drugą żona miał czwórkę dzieci: Bolesława Antoniego, Władysława Michała, Natalię Zofię i Bronisława Romana.
Zmarł dnia 20 lutego 1858 w Warszawie i pochowany został na cmentarzu Powązkowskim.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Bolesław Orłowski. Co warto wiedzieć o Kanale Augustowskim. „Mówią wieki”. s. 79. [dostęp 2021-02-13]. (pol.).
- ↑ Nowy Kalendarzyk Polityczny na Rok 1835 – Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa [online], www.wbc.poznan.pl, s. 133 [dostęp 2021-02-13] (pol.).
- ↑ Tomasz Demidowicz. Rada Ogólna Budownictwa, Miernictwa, Dróg i Spławów najwyższe kolegium techniczne Królestwa Polskiego 1817-1867. „Kwartalnik Historii Nauki i Techniki”. 37/2, s. 110, 1992. [dostęp 2021-02-13]. (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Marcin Ochman: POLSKI KORPUS INŻYNIERÓW WOJSKOWYCH W LATACH 1807-1831. prof. dr hab. Jarosław Czubaty(opiekun rozprawy doktorskiej). Warszawa: Uniwersytet Warszawski – Wydz. histiryczny, 2017, s. 488. [dostęp 2021-02-06]. (pol.).
- Michał Przyrembel [online], M.J. Minakowski: Wielka Genealogia Minakowskiego [dostęp 2021-02-13].
- Urodzeni w 1760
- Oficerowie inżynierów Królestwa Kongresowego
- Oficerowie inżynierów powstania listopadowego
- Ludzie związani z Augustowem
- Radcy stanu Królestwa Kongresowego
- Urzędnicy Komisji Rządowej Spraw Wewnętrznych, Duchownych i Oświecenia Publicznego
- Polacy odznaczeni Orderem Świętego Stanisława (Imperium Rosyjskie)
- Polacy odznaczeni Orderem Świętej Anny
- Ludzie związani z Koleją Warszawsko-Wiedeńską
- Polscy inżynierowie budownictwa
- Polscy inżynierowie dróg i mostów
- Polscy inżynierowie hydrotechnicy
- Zmarli w 1858
- Pochowani na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie
- Ludzie urodzeni w Warszawie