Przejdź do zawartości

Michael Praed

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Michael Praed
Imię i nazwisko

Michael David Prince

Data i miejsce urodzenia

1 kwietnia 1960
Berkeley

Zawód

aktor

Współmałżonek

Karen Landau
(1994–2009; rozwód)
Josefina Gabrielle
(od 2014)

Lata aktywności

od 1982

Michael Praed, właśc. Michael David Prince (ur. 1 kwietnia 1960 w Berkeley) – brytyjski aktor. Odtwórca roli Robina Hooda w serialu ITV Robin z Sherwood (Robin of Sherwood 1984–1985), za którą w 1984 otrzymał brązową statuetkę Bravo Otto dla najlepszej gwiazdy telewizyjnej, nagrodę przyznawaną przez czytelników niemieckiego dwutygodnika dla młodzieży „Bravo”[1].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Berkeley w Anglii jako syn Kay i Derricka Prince’a[2]. Wychowywał się ze starszą siostrą Hilary. Miał dwa lata, gdy rodzina przeniosła się do Iranu, gdzie jego ojciec dostał pracę jako księgowy[2]. W Iranie urodził się jego brat, Richard. W latach 1962–1968 swojego dzieciństwa spędził w Iranie, gdzie do ósmego roku życia uczęszczał do anglo–amerykańskiej szkoły w Abadanie i opanował dobrze język perski. Po powrocie do Anglii próbował początkowo kariery muzyka rockowego. Uczęszczał do Ascham Preparatory School w Eastbourne w hrabstwie East Sussex z internatem do szesnastego roku życia[2]. Naukę kontynuował w Eastbourne College[2]. Potem zdecydował się na studia aktorskie w londyńskiej Guildhall Scholl of Music and Drama, gdzie zagrał pierwsze role w szkolnych spektaklach: Dom serc złamanych (Heartbreak House) George’a Bernarda Shawa, Król Nicilo (King Nicilo), Małe dziecko (Babes in Arms) Richarda Rodgersa i Opowieść zimowa (The Winter’s Tale) Szekspira. Swoje nazwisko „Praed” wybrał z książki telefonicznej.

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Prawdziwą karierę sceniczną rozpoczął na scenie w Southampton. Występował tu w przedstawieniach takich jak Piękna i Bestia Jeana Cocteau, Sługa dwóch panów Carla Goldoniego, Kariera Artura Ui Bertolta Brechta, Burza Szekspira i musicalowej wersji powieści Aleksandra Dumasa Trzej muszkieterowie. Został dostrzeżony, zwrócono zwłaszcza na jego umiejętności wokalno–taneczne, w rezultacie otrzymał propozycję zagrania roli Jezusa w musicalu Godspell w Haymarket Theatre w Leicester. Ta rola zapowiadała zasadniczy zwrot w karierze. Lecz na West Endzie ani wznowienie musicalu Arthura Sullivana i W.S. Gilberta Piraci z Penzance (The Pirates of Penzance) w londyńskim Theatre Royal Drury Lane (1982–1983), w którym zagrał Fredericka, ani premierowe widowisko muzyczne Abbacadabra (1983) z tekstem Tima Rice’a i muzyką zespołu ABBA, gdzie wystąpił jako Alladyn, nie odniosły spodziewanego sukcesu.

W 1982 zadebiutował na małym ekranie w odcinku brytyjskiego serialu kryminalnego z gatunku dramatu policyjnego ITV Delikatny dotyk (The Gentle Touch) – pt. „Bądź szczęśliwy wujku” („Be Lucky Uncle”). Powodzenie wśród masowej publiczności zdobył telewizyjną kreacją Robina z Locksley w serialu ITV Robin z Sherwood (Robin of Sherwood, 1984–1985)[3]. Odmówił jednak występowania w kontynuacji tej produkcji i przyjął propozycję zagrania roli księcia Michaela z Mołdawii w operze mydlanej ABC Dynastia (Dynasty, 1985–1986)[4].

W 1984 trafił na Broadway w roli d’Artagnana w musicalu Trzej muszkieterowie[5]. W teledysku Enyi do utworu „The Celts” (1986) pojawił się jako rycerz. Wystąpił w roli tajemniczego kapitana statku kosmicznego w ekranizacji opowiadania George’a R.R. Martina Nocni najeźdźcy (Nightflyers, 1987) z udziałem Catherine Mary Stewart[6]. W dreszczowcu Brak weny (Writer’s Block, 1991) zagrał seryjnego mordercę prześladującego powieściopisarkę bestsellerów (Morgan Fairchild)[7][8]. W późniejszym czasie Michael sporadycznie pojawiał się w produkcjach telewizyjnych, w tym w roli Phileasa Fogga w Tajemniczych przygodach Juliusza Verne’a (Secret Adventures of Jules Verne, 2000)[9]. Jednocześnie w swoim prywatnym studio aktor komponował i nagrywał muzykę[10].

Grał w teatrze w takich spektaklach jak: Contact (2002/2003), Misery (2006) Blue on Blue (2006), Sleuth (2008) czy An Ideal Husband (2008). Systematycznie występuje też jako narrator w filmach i serialach dokumentalnych BBC[11].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

W listopadzie 1994 ożenił się z tancerką Karen Landau, z którą ma syna Gabriela (ur. 1994) i córkę Frankie (ur. 1996). W 2009 doszło do rozwodu. W 2014 poślubił Josefinę Gabrielle, brytyjską aktorkę teatralną, była tancerkę baletową[12].

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]

Filmy

[edytuj | edytuj kod]
  • 1987: Nocni najeźdźcy (Nightflyers) jako Royd Eris
  • 1991: Syn ciemności (Son of Darkness: To Die for II) jako Max Schreck/Vlad Tepish
  • 1994: Bananowy głupek (Staggered) jako Gary
  • 1998: To miasto (This Town) jako Bobby Landau
  • 1999: Mroczny sekret (Darkness Falls) jako zabójca
  • 2002: Dziewięciu martwych wesołych chłopców (9 Dead Gay Guys) jako The Queen

Filmy TV

[edytuj | edytuj kod]
  • 1983: Rothkowy spisek (The Rothko Conspiracy) jako Ilya Prizal
  • 1983: Robin z Sherwood (Robin of Sherwood) jako Robin z Locksley (Robin Hood)
  • 1991: Brak weny (Writer’s Block) jako Andrew
  • 1993: Jeźdźcy (Riders) jako Jake Lovell
  • 2007: Hindenburg: Titanic of the Skies jako Nelson Morris

Seriale

[edytuj | edytuj kod]
  • 1982: Delikatne dotknięcie (The Gentle Touch) jako TDC Rogers
  • 1983: Profesjonaliści (The Professionals) jako terrorysta
  • 1984–1985: Robin z Sherwood (Robin of Sherwood) jako Robin z Locksley (Robin Hood)
  • 1984–1986: Dynastia jako książę Michael z Mołdawii
  • 1995: Prokuratorzy publiczni (Crown Prosecutors) jako Martin James
  • 1996: French i Saunders (French and Saunders) jako Sally
  • 2000: Tajemnicze przygody Juliusza Verne’a (The Secret Adventures of Jules Verne) jako Phileas Fogg
  • 2002: Casualty jako Chris Meredith
  • 2003: Wysoka mila (Mile High) jako Michael Webb
  • 2003: Casualty jako Chris Meredith
  • 2003–2009: Timewatch jako narrator
  • 2005: Bill (The Bill) jako Rick Johnson
  • 2005: Lekarze (Doctors) jako James French
  • 2007: Dziki Zachód (The Wild West) jako narrator
  • 2016–2019: Emmerdale jako Francis „Frank” Clayton

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Bravo Otto 1984. Bravo Archiv. [dostęp 2025-08-07]. (niem.).
  2. ↑ a b c d Michael Praed Biography (1960–). Chest Moments. [dostęp 2025-08-09]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  3. ↑ Najsłynniejszy Robin Hood w historii telewizji. Zobaczcie, jak dziś wygląda. Nie poznaliśmy go!. Onet.pl. [dostęp 2018-07-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-04-13)]. (pol.).
  4. ↑ Kinorama: Michael Praed. „Film”. nr 13 (1917/XLI), s. 24, 30 marca 1986. Warszawa: RSW „Prasa-Książka- Ruch”. ISSN 0137-463X. 
  5. ↑ Michael Praed. Internet Broadway Database. [dostęp 2021-07-19]. (ang.).
  6. ↑ George R. R. Martin w bazie Notable Names Database (ang.)
  7. ↑ Ken Tucker, 'Writer’s Block, „Entertainment Weekly”, 4 października 1991 [dostęp 2025-08-09] [zarchiwizowane z adresu] (ang.).
  8. ↑ Amanda: USA World Premiere Movie Project: Writer’s Block (1991). Made for TV Mayhem, 16 kwietnia 2014. [dostęp 2025-08-09]. (ang.).
  9. ↑ Michael Praed. Rotten Tomatoes. [dostęp 2025-08-09]. (ang.).
  10. ↑ Kinorama: Michael Praed. „Film”. nr 12 (2227/XLVII), s. 12, 22 marca 1992. Warszawa: RSW „Prasa-Książka- Ruch”. ISSN 0137-463X. 
  11. ↑ Michael Praed. BroadwayWorld. [dostęp 2025-07-27]. (ang.).
  12. ↑ Michael Praed Relationships. FamousFix. [dostęp 2022-11-27]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Portret na życzenie: Michael Praed. „Film”. nr 10 (1914/XLI), s. 22, 9 marca 1986. Warszawa: RSW „Prasa-Książka- Ruch”. ISSN 0137-463X. 
  • Danuta Tarapacz. Chłopięcy idol z Sherwoodu: Michael Praed. „Film”. nr 8 (2171/XLVI), s. 16, 24 lutego 1991. Warszawa: RSW „Prasa-Książka- Ruch”. ISSN 0137-463X. 
  • Portret na życzenie: Michael Praed. „Film”. nr 13 (2171/XLVI), s. 22, 31 marca–1 kwietnia 1991. Warszawa: RSW „Prasa-Książka- Ruch”. ISSN 0137-463X. 

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Michael_Praed&oldid=77379776”