Mieczysław Sieradzki

Mieczysław Sieradzki
Data i miejsce urodzenia	1921 ; Kalisz
Data śmierci	XXI w.
	Chargé d’affaires a.i. PRL w Kanadzie
Okres	od 1957; do 1961
Przynależność polityczna	PZPR
Poprzednik	Edward Kołek
Następca	Zygfryd Wolniak
	Odznaczenia

Mieczysław Sieradzki, także Mietek Sieradzki (ur. 1921 w Kaliszu^[1]) – polski dyplomata, chargé d’affaires w Kanadzie (1957–1961).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Mieczysław Sieradzki urodził się w rodzinie żydowskiej. Kształcił się w szkołach zarówno polskich, jak i żydowskich. W wyniku decyzji matki po wybuchu II wojny światowej rodzina wyjechała na tereny okupowane przez ZSRS. Na obszarze okupacji niemieckiej pozostał ojciec Stefan, który najpewniej zginął podczas powstania w getcie warszawskim. Podczas pobytu w ZSRS Siemiradzki pracował przymusowo. Po pewnym czasie zezwolono mu na podjęcie korespondencyjnego kursu języka angielskiego. Podstawy jego znajomości pozwoliły mu na podjęcie ok. 1944 pracy w Ambasadzie RP w Moskwie. W 1946 zdecydował się repatriować do Polski (jego matka wraz z drugim mężem wyjechała do Francji, zaś brat do Izraela), gdzie kontynuował pracę w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. Wstąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Podczas służby w Ambasadzie w Londynie ukończył z wyróżnieniem sfinansowane przez polski rząd studia w prawa międzynarodowego na London School of Economics. Następnie reprezentował Polskę na misjach w Komisji Nadzorczej Państw Neutralnych w Korei oraz Międzynarodowej Komisji Nadzoru i Kontroli w Kambodży^[1]. 14 stycznia 1957 objął stanowisko chargé d’affaires w Kanadzie^[2], które pełnił do 1961. Odpowiadał wówczas za sprowadzenie do Polski przechowywanych w Kanadzie skarbów z Wawelu. Według relacji Sieradzkiego, podczas misji w Londynie i Ottawie kilkukrotnie proponowano mu pomoc w ucieczce na Zachód. Następnie objął stanowisko wicedyrektora jednego z departamentów MSZ. W 1968, w wyniku antysemickiej nagonki, zdecydował się wraz z żoną (także dyplomatką) i synem wyemigrować do Wielkiej Brytanii. W latach 1970–1982 pracował w sekcji polskiej BBC^[1].

W ocenie Karoliny Szmagalskiej (Follis) ze wspomnień Sieradzkiego wydanych w 2001 pod tytułem „By a Twist of History. The Three Lives of a Polish Jew” wyłania się obraz osoby sceptycznie podchodzącej do idei marksizmu-leninizmu. W jej ocenie, jakkolwiek Sieradzki był lojalnym pracownikiem służby zagranicznej, w większym stopniu kierował się wiarą w instytucje i profesjonalizm w administracji niż ideologią^[1].

W 1955 został odznaczony Medalem 10-lecia Polski Ludowej^[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d KarolinaK. Szmagalska KarolinaK., Review of My Life as a Radical Jewish Woman. Memoirs of a Zionist Feminist in Poland; By a Twist of History. The Three Lives of a Polish Jew, „The Polish Review”, 49 (4), 2004, s. 1150–1153, ISSN 0032-2970, JSTOR: 25779512 [dostęp 2023-06-23] (ang.).
↑ KrzysztofK. Ruchniewicz KrzysztofK., TadeuszT. Szumowski TadeuszT. (red.), Polskie dokumenty dyplomatyczne, Polskie dokumenty dyplomatyczne, Warszawa: Polski Instytut Spraw Międzynarodowych, 2006, s. 897, ISBN 978-83-89607-75-1 .
↑ Uchwała Rady Państwa z dnia 10 stycznia 1955 r. o nadaniu odznaczeń państwowych (M.P. z 1955 r. nr 42, poz. 415).

[:0-1] KarolinaK. Szmagalska KarolinaK., Review of My Life as a Radical Jewish Woman. Memoirs of a Zionist Feminist in Poland; By a Twist of History. The Three Lives of a Polish Jew, „The Polish Review”, 49 (4), 2004, s. 1150–1153, ISSN 0032-2970, JSTOR: 25779512 [dostęp 2023-06-23] (ang.).

[2] KrzysztofK. Ruchniewicz KrzysztofK., TadeuszT. Szumowski TadeuszT. (red.), Polskie dokumenty dyplomatyczne, Polskie dokumenty dyplomatyczne, Warszawa: Polski Instytut Spraw Międzynarodowych, 2006, s. 897, ISBN 978-83-89607-75-1 .

[3] Uchwała Rady Państwa z dnia 10 stycznia 1955 r. o nadaniu odznaczeń państwowych (M.P. z 1955 r. nr 42, poz. 415).

[1]

[2]

[3]