Mistrzostwa Polski w piłce nożnej (1922)
| |||
Szczegóły | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Organizator | |||
Poziom ligowy |
Pierwszy | ||
Edycja |
3 | ||
Liczba zespołów |
8 | ||
Termin |
29 lipca 1922 – | ||
Liczba meczów |
26 | ||
Liczba stadionów |
8 (w 8 miejscowościach) | ||
Liczba bramek |
154 | ||
Zwycięzca |
Pogoń Lwów (1. tytuł) | ||
Król strzelców |
Wacław Kuchar (21 goli[1]) |
Mistrzostwa Polski w piłce nożnej 1922 – 3. edycja oficjalnych mistrzostw Polski w piłce nożnej mężczyzn, a druga dokończona oraz zakończona wyłonieniem zwycięzcy (mistrzostwa Polski 1920 zostały bowiem przerwane na skutek trwającej wojny polsko-bolszewickiej). Organizatorem rozgrywek był Polski Związek Piłki Nożnej (PZPN). Całą rywalizację przeprowadzono systemem mieszanym (quasi ligowym) w roku kalendarzowym 1922, jako sezonie (tzw. cyklem „wiosna-jesień”).
Poziomy rozgrywkowe w sezonie 1922 | ||
---|---|---|
Rozgrywki | P | Nazwa |
Centralne | I | Mistrzostwa Polski |
Okręgowe (8 okręgów) |
II | A klasa |
III | B klasa | |
IV | C klasa |
Zmagania decydującej fazy mistrzostw (fazy finałowej) trwały 85 dni – od 29 lipca 1922 do 22 października 1922. W 26 spotkaniach (25 rozstrzygniętych i 1 remisowym) – rozegranych w jej ramach – uzyskano 154 bramki, co daje średnią 5,92 gola na mecz. Tytuł mistrza Polski wywalczyła Pogoń Lwów, a koronę króla strzelców – jej zawodnik – Wacław Kuchar, zdobywca 21 trafień[2].
Na początku stycznia 1922 funkcjonowało w Polsce już osiem Okręgowych Związków Piłki Nożnej. Do pięciu istniejących wcześniej okręgów (krakowskiego, lwowskiego, łódzkiego, poznańskiego i warszawskiego) dołączyły trzy kolejne: górnośląski (następnie pod nazwą śląski), lubelski oraz wileński. Spowodowało to zwiększenie liczby okręgowych mistrzostw Klasy A, a tym samym liczby drużyn bezpośrednio walczących o tytuł mistrza Polski (z pięciu do ośmiu). Nowe OZPN-y przyjęto w poczet członków piłkarskiej centrali podczas 3. Walnego Zgromadzenia PZPN, zorganizowanego w dniu 26 lutego 1922 w Krakowie. W jego trakcie zatwierdzono też regulamin mistrzostw wraz ze zmianami. Wzorem dwóch wcześniejszych sezonów przewidywał on walkę o tytuł mistrzowski w cyklu „wiosna-jesień” oraz w dwóch fazach: okręgowych mistrzostwach Klasy A i ogólnokrajowym turnieju finałowym. W obydwu z nich grano systemem ligowym – „każdy z każdym, mecz i rewanż”. Różnicą w stosunku do poprzednich lat był fakt rezygnacji z przeprowadzania centralnych mistrzostw Klasy B (ze względu na wysokie koszty), a także zorganizowanie turnieju finałowego w dwóch równorzędnych grupach (północnej i południowej). Siłą rzeczy, kolejną nowością była więc konieczność rozegrania dodatkowych spotkań finałowych, pomiędzy zwycięzcami każdej z grup (w formule pucharowego dwumeczu „u siebie i na wyjeździe”). Wywalczenie tytułu mistrza Polski nie dawało prawa występu w fazie finałowej następnej edycji[2], bowiem podczas 3. Walnego Zgromadzenia PZPN odrzucono wniosek o dopuszczenie do finałów mistrzostw Polski obrońcy tytułu, jeśli zajmie on 2. miejsce w mistrzostwach swojego okręgu. Postanowiono za to założyć centralną kartotekę piłkarzy-członków związku i klubów, której podstawą była legitymacja zgłoszeniowa[3].
Faza eliminacyjna
[edytuj | edytuj kod]Faza finałowa
[edytuj | edytuj kod]Etap pierwszy
[edytuj | edytuj kod]Tabela końcowa grupy północnej
[edytuj | edytuj kod]M | Nazwa klubu | Mecze | Punkty | Bramki |
1 | Warta Poznań | 6 | 12 | 23:6 |
2 | ŁKS Łódź | 6 | 6 | 17:9 |
3 | Polonia Warszawa | 6 | 4 | 13:14 |
4 | Strzelec Wilno | 6 | 2 | 9:33 |
Tabela końcowa grupy południowej
[edytuj | edytuj kod]M | Nazwa klubu | Mecze | Punkty | Bramki |
1 | Pogoń Lwów | 6 | 10 | 37:6 |
2 | Cracovia | 6 | 10 | 34:7 |
3 | WKS Lublin | 6 | 2 | 6:32 |
4 | Ruch Wielkie Hajduki | 6 | 2 | 6:38 |
Legenda:
Awans do finałowego dwumeczu o mistrzostwo Polski. |
Finał
[edytuj | edytuj kod]Finałowy dwumecz o tytuł mistrza Polski 1922, pomiędzy zwycięzcami obydwu grup fazy finałowej:
15 października 1922 | Warta Poznań |
1 : 1 (0:0)
|
Pogoń Lwów |
Stadion przy ulicy Rolnej, Poznań Widzów: 7 000 |
22 października 1922 | Pogoń Lwów |
4 : 3 (0:1)
|
Warta Poznań |
Park Sportowy, Lwów Widzów: 6 000 |
Mistrzem Polski w sezonie 1922 została Pogoń Lwów.
Najlepsi strzelcy
[edytuj | edytuj kod]Bramki | Zawodnik | Drużyna |
---|---|---|
21 | Wacław Kuchar | Pogoń Lwów |
14 | Mieczysław Batsch | Pogoń Lwów |
12 | Wawrzyniec Staliński | Warta Poznań |
Ciekawostki
[edytuj | edytuj kod]- Dla drużyny Strzelca Wilno udział w fazie finałowej mistrzostw Polski sezonu 1922 był pierwszym i zarazem ostatnim razem występem na tym etapie rozgrywek[2];
- W fazie finałowej mistrzostw Polski 1922 zespół Pogoni Lwów zdobył średnio 5,25 gola na mecz. To obok ich osiągnięcia z następnego sezonu (5,33 bramek na mecz) drugi najlepszy tego typu bilans w historii mistrzostw Polski[4].
Klasyfikacja medalowa po MP 1922
[edytuj | edytuj kod]Klub | ||||
---|---|---|---|---|
1. | Cracovia | 1 | 0 | 1 |
2. | Pogoń Lwów | 1 | 0 | 0 |
3. | Warta Poznań | 0 | 1 | 1 |
4. | Polonia Warszawa | 0 | 1 | 0 |
5. | ŁKS Łódź | 0 | 0 | 1 |
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Królowie Strzelców [online], 90minut.pl [dostęp 2017-11-25] (pol.).
- ↑ a b c Gowarzewski A. i inni: Liga Polska (Encyklopedia piłkarska Fuji, tom 25). Katowice: Wydawnictwo GiA, 2000, s. 14–15. ISBN 83-88232-02-9.
- ↑ Gowarzewski A. i inni: 75 lat PZPN Księga jubileuszowa (Encyklopedia piłkarska Fuji, tom 12). Katowice: Wydawnictwo GiA, 1994, s. 23. ISBN 83-902751-1-2.
- ↑ Gowarzewski A. i inni: Liga Polska (Encyklopedia piłkarska Fuji, tom 25). Katowice: Wydawnictwo GiA, 2000, s. 16. ISBN 83-88232-02-9.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Gowarzewski A. i inni: Liga Polska (Encyklopedia piłkarska Fuji, tom 25). Katowice: Wydawnictwo GiA, 2000, s. 1–216. ISBN 83-88232-02-9.
- Gowarzewski A. i inni: 75 lat PZPN Księga jubileuszowa (Encyklopedia piłkarska Fuji, tom 12). Katowice: Wydawnictwo GiA, 1994, s. 1–199. ISBN 83-902751-1-2.
- Gowarzewski A. i inni: Album 80 lat PZPN (Encyklopedia piłkarska Fuji). Katowice: Wydawnictwo GiA, 2000.
- Gowarzewski A. i inni: Album 90 lat PZPN (Encyklopedia piłkarska Fuji). Katowice: Wydawnictwo GiA, 2010.
- Hałys J.: Polska Piłka Nożna. Kraków: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1986, s. 1–995. ISBN 83-03-00804-8.