Przejdź do zawartości

Mistrzostwa Polski w piłce nożnej (1922)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mistrzostwa Polski 1922
1921 1923
Szczegóły
Państwo

 Polska

Organizator

PZPN

Poziom ligowy

Pierwszy

Edycja

3

Liczba zespołów

8

Termin

29 lipca 1922 –
22 października 1922

Liczba meczów

26

Liczba stadionów

8 (w 8 miejscowościach)

Liczba bramek

154

Zwycięzca

Pogoń Lwów (1. tytuł)

Król strzelców

Wacław Kuchar (21 goli[1])

Okręgi piłkarskie biorące udział w MP 1922.
Lokalizacja siedzib klubów, grających w fazie finałowej mistrzostw Polski 1922.

Mistrzostwa Polski w piłce nożnej 1922 – 3. edycja oficjalnych mistrzostw Polski w piłce nożnej mężczyzn, a druga dokończona oraz zakończona wyłonieniem zwycięzcy (mistrzostwa Polski 1920 zostały bowiem przerwane na skutek trwającej wojny polsko-bolszewickiej). Organizatorem rozgrywek był Polski Związek Piłki Nożnej (PZPN). Całą rywalizację przeprowadzono systemem mieszanym (quasi ligowym) w roku kalendarzowym 1922, jako sezonie (tzw. cyklem „wiosna-jesień”).

Poziomy rozgrywkowe w sezonie 1922
Rozgrywki P Nazwa
Centralne I Mistrzostwa Polski
Okręgowe
(8 okręgów)
II A klasa
III B klasa
IV C klasa

Zmagania decydującej fazy mistrzostw (fazy finałowej) trwały 85 dni – od 29 lipca 1922 do 22 października 1922. W 26 spotkaniach (25 rozstrzygniętych i 1 remisowym) – rozegranych w jej ramach – uzyskano 154 bramki, co daje średnią 5,92 gola na mecz. Tytuł mistrza Polski wywalczyła Pogoń Lwów, a koronę króla strzelców – jej zawodnik – Wacław Kuchar, zdobywca 21 trafień[2].

Na początku stycznia 1922 funkcjonowało w Polsce już osiem Okręgowych Związków Piłki Nożnej. Do pięciu istniejących wcześniej okręgów (krakowskiego, lwowskiego, łódzkiego, poznańskiego i warszawskiego) dołączyły trzy kolejne: górnośląski (następnie pod nazwą śląski), lubelski oraz wileński. Spowodowało to zwiększenie liczby okręgowych mistrzostw Klasy A, a tym samym liczby drużyn bezpośrednio walczących o tytuł mistrza Polski (z pięciu do ośmiu). Nowe OZPN-y przyjęto w poczet członków piłkarskiej centrali podczas 3. Walnego Zgromadzenia PZPN, zorganizowanego w dniu 26 lutego 1922 w Krakowie. W jego trakcie zatwierdzono też regulamin mistrzostw wraz ze zmianami. Wzorem dwóch wcześniejszych sezonów przewidywał on walkę o tytuł mistrzowski w cyklu „wiosna-jesień” oraz w dwóch fazach: okręgowych mistrzostwach Klasy A i ogólnokrajowym turnieju finałowym. W obydwu z nich grano systemem ligowym – „każdy z każdym, mecz i rewanż”. Różnicą w stosunku do poprzednich lat był fakt rezygnacji z przeprowadzania centralnych mistrzostw Klasy B (ze względu na wysokie koszty), a także zorganizowanie turnieju finałowego w dwóch równorzędnych grupach (północnej i południowej). Siłą rzeczy, kolejną nowością była więc konieczność rozegrania dodatkowych spotkań finałowych, pomiędzy zwycięzcami każdej z grup (w formule pucharowego dwumeczu „u siebie i na wyjeździe”). Wywalczenie tytułu mistrza Polski nie dawało prawa występu w fazie finałowej następnej edycji[2], bowiem podczas 3. Walnego Zgromadzenia PZPN odrzucono wniosek o dopuszczenie do finałów mistrzostw Polski obrońcy tytułu, jeśli zajmie on 2. miejsce w mistrzostwach swojego okręgu. Postanowiono za to założyć centralną kartotekę piłkarzy-członków związku i klubów, której podstawą była legitymacja zgłoszeniowa[3].

Faza eliminacyjna

[edytuj | edytuj kod]

Faza finałowa

[edytuj | edytuj kod]

Etap pierwszy

[edytuj | edytuj kod]

Tabela końcowa grupy północnej

[edytuj | edytuj kod]
M Nazwa klubu Mecze Punkty Bramki
1 Warta Poznań 6 12 23:6
2 ŁKS Łódź 6 6 17:9
3 Polonia Warszawa 6 4 13:14
4 Strzelec Wilno 6 2 9:33

Tabela końcowa grupy południowej

[edytuj | edytuj kod]
M Nazwa klubu Mecze Punkty Bramki
1 Pogoń Lwów 6 10 37:6
2 Cracovia 6 10 34:7
3 WKS Lublin 6 2 6:32
4 Ruch Wielkie Hajduki 6 2 6:38

Legenda:


Awans do finałowego dwumeczu o mistrzostwo Polski.

Finał

[edytuj | edytuj kod]

Finałowy dwumecz o tytuł mistrza Polski 1922, pomiędzy zwycięzcami obydwu grup fazy finałowej:

15 października 1922 Warta Poznań
1 : 1
(0:0)
Pogoń Lwów
Stadion przy ulicy Rolnej, Poznań
Widzów: 7 000

22 października 1922 Pogoń Lwów
Wa. Kuchar Gol 56'85'86'
Batsch Gol 75'
4 : 3
(0:1)
Warta Poznań
Gol 38' Prymka
Gol 55' Przybysz
Gol 88' Dabert
Park Sportowy, Lwów
Widzów: 6 000

złoto Mistrzem Polski w sezonie 1922 została Pogoń Lwów.

Najlepsi strzelcy

[edytuj | edytuj kod]
Bramki Zawodnik Drużyna
21 Wacław Kuchar Pogoń Lwów
14 Mieczysław Batsch Pogoń Lwów
12 Wawrzyniec Staliński Warta Poznań

Ciekawostki

[edytuj | edytuj kod]
  • Dla drużyny Strzelca Wilno udział w fazie finałowej mistrzostw Polski sezonu 1922 był pierwszym i zarazem ostatnim razem występem na tym etapie rozgrywek[2];
  • W fazie finałowej mistrzostw Polski 1922 zespół Pogoni Lwów zdobył średnio 5,25 gola na mecz. To obok ich osiągnięcia z następnego sezonu (5,33 bramek na mecz) drugi najlepszy tego typu bilans w historii mistrzostw Polski[4].

Klasyfikacja medalowa po MP 1922

[edytuj | edytuj kod]
Klub
1. Cracovia 1 0 1
2. Pogoń Lwów 1 0 0
3. Warta Poznań 0 1 1
4. Polonia Warszawa 0 1 0
5. ŁKS Łódź 0 0 1

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Królowie Strzelców [online], 90minut.pl [dostęp 2017-11-25] (pol.).
  2. a b c Gowarzewski A. i inni: Liga Polska (Encyklopedia piłkarska Fuji, tom 25). Katowice: Wydawnictwo GiA, 2000, s. 14–15. ISBN 83-88232-02-9.
  3. Gowarzewski A. i inni: 75 lat PZPN Księga jubileuszowa (Encyklopedia piłkarska Fuji, tom 12). Katowice: Wydawnictwo GiA, 1994, s. 23. ISBN 83-902751-1-2.
  4. Gowarzewski A. i inni: Liga Polska (Encyklopedia piłkarska Fuji, tom 25). Katowice: Wydawnictwo GiA, 2000, s. 16. ISBN 83-88232-02-9.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Gowarzewski A. i inni: Liga Polska (Encyklopedia piłkarska Fuji, tom 25). Katowice: Wydawnictwo GiA, 2000, s. 1–216. ISBN 83-88232-02-9.
  • Gowarzewski A. i inni: 75 lat PZPN Księga jubileuszowa (Encyklopedia piłkarska Fuji, tom 12). Katowice: Wydawnictwo GiA, 1994, s. 1–199. ISBN 83-902751-1-2.
  • Gowarzewski A. i inni: Album 80 lat PZPN (Encyklopedia piłkarska Fuji). Katowice: Wydawnictwo GiA, 2000.
  • Gowarzewski A. i inni: Album 90 lat PZPN (Encyklopedia piłkarska Fuji). Katowice: Wydawnictwo GiA, 2010.
  • Hałys J.: Polska Piłka Nożna. Kraków: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1986, s. 1–995. ISBN 83-03-00804-8.