Pogoń Szczecin

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pogoń Szczecin
Ilustracja
Herb Pogoni Szczecin
Pełna nazwa

Morski Klub Sportowy Pogoń Szczecin Spółka Akcyjna

Przydomek

Portowcy
Duma Pomorza
Granatowo-Bordowi

Maskotka

Gryfus

Barwy

         
granatowo-bordowe

Data założenia

21 kwietnia 1948 jako Klub Sportowy Sztorm

Debiut w najwyższej lidze

15 marca 1959

Liga

Ekstraklasa

Państwo

 Polska

Województwo

 zachodniopomorskie

Adres

Karłowicza 28, 71-102 Szczecin

Stadion

Stadion Miejski im. Floriana Krygiera

Sponsor techniczny

Capelli Sport

Prezes

Jarosław Mroczek (od 1 lutego 2011)

Trener

Jens Gustafsson

Asystent trenera

Vítor Gazimba
Robert Kolendowicz

Stroje
domowe
Stroje
wyjazdowe
Trzeci
strój
Strona internetowa

Morski Klub Sportowy Pogoń Szczecinpolski klub piłkarski z siedzibą w Szczecinie, dwukrotny wicemistrz Polski[1], trzykrotny finalista Pucharu Polski. Klub zajmuje 7. miejsce w tabeli wszech czasów ekstraklasy.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Początki[edytuj | edytuj kod]

Najpopularniejszy klub sportowy w Szczecinie został założony 21 kwietnia 1948 roku pod nazwą Klub Sportowy Sztorm. Pierwszymi sekcjami były sekcje piłki nożnej i boksu. Drużynę piłkarzy zgłoszono do rozgrywek C-klasy, organizowanych przez Zachodniopomorski Okręgowy Związek Piłki Nożnej. Sztorm był objęty patronatem szczecińskich transportowców.

W marcu 1949 roku kluby związkowe w Szczecinie (KS Sztorm, KS Cukrownik, KS Drukarz, Pocztowy KS) zostały połączone w jeden. Nowy klub, KS Związkowiec, w 1949 roku przystąpił do rozgrywek A-klasy, w miejsce Pocztowego KS. W listopadzie 1950 roku w związku z machinacjami finansowymi rozwiązano Związkowca, a jego miejsce w lidze zajął, powstały przy Zarządzie Portu Szczecin, Klub Sportowy Kolejarz Szczecin (określany także, w okresie przymusowych zrzeszeń sportowych, jako Kolejarz Zarządu Portu – stąd pochodzi określenie Portowcy). W latach 1950/51 zespół brał udział w pierwszym po wojnie, a drugim w historii ogólnopolskim Pucharze Polski dochodząc do 1/8 finału. W 1951 roku drużyna wygrała rozgrywki A-klasy, ale baraży o II ligę nie przeszła z uwagi na grę nieuprawnionego zawodnika. W 1953 r., po reorganizacji rozgrywek, utworzono Ligę Międzywojewódzką, obejmującą województwa szczecińskie, zielonogórskie i poznańskie. Z tego pierwszego desygnowano do gry kluby: Kolejarz Szczecin, Gwardia Szczecin oraz Kolejarz Goleniów.

Jesienią 1955 roku Kolejarz zmienił nazwę na Klub Sportowy Pogoń, nawiązując (również barwami) do tradycji Pogoni Lwów. W 1957 roku pod wodzą Floriana Krygiera zespół został wicemistrzem Ligi Międzywojewódzkiej i w turnieju barażowym o II ligę (Flota Gdynia, Warta Gorzów, Kujawiak Włocławek) zajął I miejsce, awansując po raz pierwszy do II ligi. Od razu, w 1958 roku Pogoń zajęła w grupie północnej I miejsce (37 punktów, stosunek bramek 54:22), co dało historyczny awans do I ligi. Zespół przez cały sezon nie przegrał żadnego ze spotkań i wyczyn ten nie został nigdy powtórzony na tym poziomie rozgrywek.

Sukcesy i porażki[edytuj | edytuj kod]

W debiucie pierwszoligowym drużyna Portowców przegrała u siebie z Gwardią Warszawa 0:1. Pierwsze sezony w ekstraklasie nie były udane. W 1959 roku Pogoń zajęła 10. miejsce (na 12 zespołów), zaś w kolejnym – ostatnie i spadła do II ligi. Od 1961 roku w klubie postawiono na pracę z młodzieżą, a szczególne zasługi położyli trenerzy Zbigniew Ryziewicz i Florian Krygier.

W 1962 roku Pogoń powróciła do I ligi i grała w niej trzy sezony. W sezonie 1962/63 (pierwszych rozgrywkach po zmianie systemu na jesień – wiosna) napastnik Pogoni Marian Kielec został królem strzelców I ligi. Do II ligi Pogoń spadła w 1964 r., ale tylko na rok. Po ponownym awansie grała w I lidze przez 13 sezonów: był to najdłuższy nieprzerwany okres gry Pogoni w I lidze, a najwyższym miejscem była 4. pozycja w sezonie 1970/71. Rywalizację o medal Pogoń przegrała wtedy tylko różnicą bramek, porażka 1:3 w ostatnim meczu z Szombierkami w Bytomiu spowodowała spadek z 3. miejsca na 4. (do utrzymania pozycji na podium wystarczał remis).

Pogoń spadła do II ligi w roku 1979. Wróciła do ekstraklasy po dwóch sezonach, a lata 80. XX w. to czasy największych sukcesów klubu. Równocześnie z powrotem do I ligi Pogoń awansowała w 1981 r. do finału Pucharu Polski, rok później dokonała tego ponownie, ale w obu przypadkach minimalnie uległa rywalom: w roku 1981 Legii Warszawa 0:1 (po dogrywce), a w 1982 Lechowi Poznań 0:1.

W 1984 roku Pogoń, trenowana wówczas przez Eugeniusza Ksola, po raz pierwszy w swej historii zajęła miejsce na podium. Trzecie miejsce było przepustką do występów w europejskich pucharach (Puchar UEFA). W swoim debiucie Duma Pomorza wylosowała 1. FC Köln, w szeregach którego występowali reprezentanci RFN, m.in. Harald „Toni” Schumacher, Pierre Littbarski i Klaus Allofs. 19 września 1984 roku w Kolonii Pogoń, mimo niezłej gry i okazji bramkowych, przegrała 1:2 (bramka dla Pogoni po samobójczym trafieniu Uwe Haasa). 3 października w Szczecinie przegrała 0:1, nie wykorzystując m.in. dwóch rzutów karnych i odpadła w pierwszej rundzie. Klub występował też w Pucharze Intertoto, dwukrotnie wygrywając grupę (w latach 80. były to tylko rozgrywki grupowe, bez dalszych rund), przy czym w 1983 r. w pokonanym polu zostawił m.in. Werder Brema i Malmö FF.

W 1987 roku szczeciński klub osiągnął swój największy w dotychczasowej historii sukces: Portowcy zostali wicemistrzami Polski. Zespół, trenowany przez charyzmatycznego i niezwykle popularnego w Szczecinie Leszka Jezierskiego „Napoleona”, grał ofensywnie i strzelał dużo bramek. Pogoń, w barwach której grali m.in. Marek Szczech, Mariusz Kuras, Kazimierz Sokołowski, Marek Ostrowski, Marek Leśniak i Jerzy Hawrylewicz, rozbiła m.in. GKS Katowice 7:2 i Lechię Gdańsk 5:1. Na finiszu rozgrywek szczecińską drużynę wyprzedził jedynie Górnik Zabrze. Królem strzelców ligi został Marek Leśniak (24 bramki).

W I rundzie Pucharu UEFA szczeciński zespół ponownie trafił na wymagającego rywala, ekipę Hellas Werona. W zespole, który w 1985 zdobył mistrzostwo Włoch, grali m.in. Niemiec Thomas Berthold i Duńczyk Preben Elkjær Larsen. 16 września w Szczecinie, padł remis 1:1 (gol Marka Leśniaka)., a dwa tygodnie później Pogoń uległa rywalom 1:3 (bramkę dla Pogoni zdobył Jerzy Hawrylewicz). Dwa lata później Pogoń zanotowała spadek do drugiej ligi, w której grała przez 3 sezony. Później, w latach 90 XX w. przeważnie zajmowała miejsca w środku tabeli. W sezonie 1993/1994 zespół ustanowił osobliwy, niepobity później rekord ekstraklasy – zremisował aż 19 meczów (z 34), zajmując wtedy 5. miejsce (najlepsze w tej dekadzie). Portowcy utracili ekstraklasę w roku 1996, ale na krótko. Powrót nastąpił już w kolejnym sezonie.

Kryzys[edytuj | edytuj kod]

Na przełomie tysiącleci rozpoczął się najtrudniejszy okres w historii Pogoni. Zarząd Portów Szczecin-Świnoujście wycofał się z finansowania i zarządzania klubem, rozpoczęto więc poszukiwania innych źródeł utrzymania klubu. W 1999 roku miasto zaoferowało tureckiemu przedsiębiorcy Sabriemu Bekdaşowi tereny przy stadionie, w zamian za finansowanie Pogoni. 29 grudnia powołano do życia Sportową Spółkę Akcyjną Morski Klub Sportowy Pogoń Szczecin. Polityka zatrudniania przez Bekdaşa w Pogoni piłkarskich gwiazd (Dariusz Gęsior, Grzegorz Mielcarski, Jerzy Podbrożny, Kazimierz Węgrzyn, Brasília, a nawet Oleg Salenko, król strzelców Mundialu w 1994, który zresztą zaliczył w Pogoni tylko jeden kilkunastominutowy występ) przyniosła efekty. W 2001 roku Pogoń zdobyła drugie w swych dziejach wicemistrzostwo Polski, ustępując w tabeli jedynie wschodzącej gwieździe Wisły Kraków.

Po tym sukcesie szybko pojawiły się problemy. Mimo wcześniej zawartej umowy władze Szczecina z prezydentem Edmundem Runowiczem nie wydzierżawiły Bekdaşowi 18 hektarów wokół stadionu Pogoni, na których turecki biznesmen chciał przeprowadzić własne inwestycje. W tej sytuacji Sabri Bekdaş w listopadzie 2001 roku wstrzymał finansowanie klubu i wkrótce wycofał się, zostawiając Pogoń z ogromnymi długami. Osłabiona kadrowo Pogoń przegrała w I rundzie pucharu UEFA z amatorami z Islandii, Fylkirem Reykjavík (1:1 u siebie i 1:2 w meczu wyjazdowym), jesienią awansowała jeszcze w I lidze do grupy mistrzowskiej (ligę rozgrywano w tym sezonie z podziałem na grupy), ale zajęła w niej ostatnie miejsce. 4 lipca 2002 r. właścicielem spółki został szwedzki biznesmen polskiego pochodzenia – Les Gondor (vel Leszek Gondorowicz, przed laty taksówkarz z Lipian). Jego rządy i kolejne przepychanki z miastem doprowadziły klub do upadku. W sezonie 2002/2003 zrujnowana kadrowo Pogoń wygrała tylko dwa mecze, w 30 spotkaniach zdobyła zaledwie 9 punktów i spadła z I ligi.

Klub nie dostał drugoligowej licencji i formalnie przestał istnieć. Powstałe w 2002 r. Stowarzyszenie Kibiców Pogoni Szczecin – Pogoń Walcząca założyło 26 maja 2003 klub piłkarski Pogoń Nowa Szczecin, który został zgłoszony w Zachodniopomorskim Związku Piłki Nożnej do rozgrywek czwartoligowych w sezonie 2003/2004. Natomiast Antoni Ptak, przedsiębiorca i właściciel Sportowej Spółki Akcyjnej Piotrcovia Piotrków Trybunalski, wcześniej działający w ŁKS (mistrzostwo Polski w sezonie 1997/98) i Lechii/Polonii Gdańsk, postanowił z końcem sezonu 2002/2003 przenieść z Piotrkowa Trybunalskiego do Szczecina drużynę z II-ligową licencją (Piotrcovia, 10. miejsce w II lidze) i zmienić jej nazwę na MKS Pogoń Szczecin. Mimo kontrowersji, jakie wywołał ten pomysł w szczecińskim środowisku, przedsiębiorca ze Rzgowa zrealizował swoją koncepcję, uzyskując prawa do nazwy, barw i tradycji klubu w wyniku umowy z Pogonią Nową. Do rejestracji nowej spółki doszło 8 lipca 2003 roku. Pierwsza drużyna nowego klubu zajęła miejsce Piotrcovii w II lidze, a miejsce Pogoni Nowej w IV lidze kibice przekazali rezerwom. Trzon zespołu z Piotrkowa uzupełniono o piłkarzy szczecińskich, co pozwoliło zachodniopomorskim kibicom bardziej identyfikować się z klubem kierowanym przez Antoniego Ptaka; niezmieniona pozostała też nazwa Pogoń, co zastrzegło Stowarzyszenie Kibiców (wcześniej Antoni Ptak do nazw ŁKS czy Piotrcovii dodawał dla reklamy swoje nazwisko). Drużyna wygrała rozgrywki II ligi i awansowała do ekstraklasy w sezonie 2003/2004.

Pogoń Nowa skupiła się na prowadzeniu drużyn młodzieżowych (początkowo po dwie drużyny juniorów i trampkarzy). W roku 2004 zespół prowadzony przez Włodzimierza Obsta w walce o ćwierćfinał mistrzostw Polski juniorów starszych pokonał faworyzowaną drużynę Lecha Poznań.

Rok Liga Miejsce ↑↓
1948 C klasa ?
1949 A klasa 3
1950 A klasa 8
1951 Międzywojewódzka 1
1952 Międzywojewódzka 1
1953 Międzywojewódzka 5
1954 Międzywojewódzka 7
1955 Międzywojewódzka 4
1956 Międzywojewódzka 2
1957 Międzywojewódzka 1
1958 II liga 1
1959 I liga 10
1960 I liga 12
1961 II liga 4
1962 II liga 1
1962/63 I liga 11
1963/64 I liga 12
1964/65 I liga 13
1965/66 II liga 2
1966/67 I liga 9
1967/68 I liga 6
1968/69 I liga 11
1969/70 I liga 12
1970/71 I liga 4
1971/72 I liga 11
1972/73 I liga 9
1973/74 I liga 8
1974/75 I liga 12
1975/76 I liga 6
1976/77 I liga 6
1977/78 I liga 11
1978/79 I liga 15
1979/80 II liga 8
1980/81 II liga 1
1981/82 I liga 6
1982/83 I liga 4
1983/84 I liga 3 brąz
1984/85 I liga 11
1985/86 I liga 10
1986/87 I liga 2 srebro
1987/88 I liga 10
1988/89 I liga 13
1989/90 II liga 15
1990/91 II liga 11
1991/92 II liga 1
1992/93 I liga 7
1993/94 I liga 5
1994/95 I liga 8
1995/96 I liga 15
1996/97 II liga 2
1997/98 I liga 14
1998/99 I liga 13
1999/00 I liga 13
2000/01 I liga 2 srebro
2001/02 I liga 8
2002/03 I liga 16
2003/04 II liga 1
2004/05 I liga 9
2005/06 I liga 10
2006/07 I liga 16
2007/08 IV liga 1
2008/09 II liga 2
2009/10 I liga 5
2010/11 I liga 6
2011/12 I liga 2
2012/13 Ekstraklasa 12
2013/14 Ekstraklasa 7
2014/15 Ekstraklasa 8
2015/16 Ekstraklasa 6
2016/17 Ekstraklasa 7
2017/18 Ekstraklasa 11
2018/19 Ekstraklasa 7
2019/20 Ekstraklasa 6
2020/21 Ekstraklasa 3 brąz
2021/22 Ekstraklasa 3 brąz
2022/23 Ekstraklasa 4
2023/24 Ekstraklasa

W sezonie 2004/2005 Pogoń zajęła w ekstraklasie 9. miejsce (na 14 zespołów) i została zgłoszona do Pucharu Intertoto. Była to swoista rekompensata ze strony PZPN za nieuczciwe wyeliminowanie Pogoni w ćwierćfinale Pucharu Polski, wskutek fałszywych decyzji sędziego Roberta Werdera, później jednego z bohaterów afery korupcyjnej[2][3]. W I rundzie Pogoń wyeliminowała mołdawski Tiligul-Tiras Tiraspol, w II rundzie Portowcy odpadli po dwumeczu z czeską Sigmą Ołomuniec.

Zimą 2006 r. Antoni Ptak nie był zadowolony z wyników drużyny w rundzie jesiennej Ekstraklasy (9. miejsce, przy zaległym meczu) i zdecydował się na sprzedaż większości zawodników. Postanowił zastąpić ich graczami brazylijskimi, wyszukiwanymi za oceanem przez jego syna, Dawida Ptaka (formalnie prezesa Pogoni). Swą koncepcję budowy zespołu Antoni Ptak streścił słowami „Pogoń będzie brazylijska, albo żadna”[4]. Do końca lutego 2006 roku w klubie zatrudniono kilkunastu piłkarzy z Brazylii i Pogoń stała się bodaj jedynym niebrazylijskim klubem na świecie zbudowanym niemal w 100% z zawodników tego kraju. Ewenementem było również „skoszarowanie” drużyny pod Łodzią, w oddalonym od Szczecina niemal o 500 kilometrów[5] Gutowie Małym, gdzie Antoni Ptak wybudował piłkarski ośrodek szkoleniowy. Piłkarze musieli stamtąd dojeżdżać do Szczecina na mecze rozgrywane „u siebie” i były to ich najodleglejsze wyjazdy na mecze ligowe.

Mecz Legii z Pogonią zakończony wynikiem 3:1 (1:1); w ekipie szczecinian na boisko wyszli m.in. Julcimar, Campos, Otávio, Thiago i Tinga (6 maja 2007).

Kolejnym precedensem w historii szczecińskiego i polskiego futbolu był mecz przeciwko Bełchatowowi (11 kwietnia 2006). Na boisko w Bełchatowie w barwach Pogoni wyszła jedenastka, w składzie której nie było ani jednego Polaka – słowacki bramkarz Boris Peškovič i dziesięciu Brazylijczyków. Mecz zakończył się porażką 0:2[6]. Na koniec rundy wiosennej sezonu 2005/2006 Pogoń zajęła 11. miejsce.

Wskutek takiej polityki Antoniego Ptaka w sezonie 2006/2007 Pogoń Nowa chciała wystąpić w IV lidze w miejsce drużyny rezerw, ale do porozumienia nie doszło. Od 26 sierpnia 2006 roku Pogoń Nowa, niezależnie od Pogoni Antoniego Ptaka, utworzyła drużynę seniorów i przystąpiła do zachodniopomorskiej B-klasy. Działaczami klubu i zarazem piłkarzami tego zespołu zostali były reprezentant Polski Dariusz Adamczuk oraz były pierwszoligowiec Grzegorz Matlak. Drużyna rozgrywała mecze na bocznym boisku stadionu im. Floriana Krygiera. Pogoń Nowa od razu wywalczyłą łatwo awans do A-klasy (21 zwycięstw i 1 remis, bilans bramek 146:12, najwyższe zwycięstwo18:0, a na wyjeździe 9:0). W meczach gościnnie występowali znakomici przed laty piłkarze Pogoni, zasłużeni dla klubu: Zenon Kasztelan, Zbigniew Kozłowski, Mariusz Kuras, Andrzej Rycak i Adam Kensy.

Natomiast brazylijska Pogoń Antoniego Ptaka w sezonie 2006/2007 zajęła zdecydowanie ostatnie miejsce w I lidze, odnosząc tylko 3 zwycięstwa. Antoni Ptak dokonał wyprzedaży zawodników i negocjował sprzedaż klubu z kilkoma podmiotami, rozważał także przeniesienie drużyny do innego miasta – jednakże pod inną nazwą, gdyż prawo do nazwy, herbu i tradycji szczecińskiego klubu należą do Stowarzyszenia Morski Klub Sportowy Pogoń Szczecin.

Odbudowa[edytuj | edytuj kod]

Kupnem Pogoni od Antoniego Ptaka zainteresowani byli dwaj zachodniopomorscy przedsiębiorcy: Artur Kałużny (Szczecin, branża gastronomiczna) i Grzegorz Smolny (Złocieniec, branża drzewna). Jednak 28 czerwca 2007 roku przedstawiciele Antoniego Ptaka, po długich negocjacjach z udziałem przedstawicieli PZPN, ostatecznie odmówili sprzedaży klubu, co oznaczało jego likwidację, utratę licencji i miejsca w II lidze. Nabywcy utworzyli więc spółkę akcyjną na bazie kibicowskiej Pogoni Nowej, do której po wycofaniu się klubu Antoniego Ptaka z rozgrywek powróciło prawo do miejsca w IV lidze, po zespole rezerwowym. 24 lipca utworzono Pogoń Szczecin Spółkę Akcyjną. Udziałowcami spółki zostali Artur Kałużny i Grzegorz Smolny – 50%, Stowarzyszenie Klub Sportowy Pogoń Szczecin Nowa – 25%, Dariusz Adamczuk – 12,5%, Grzegorz Matlak – 12,5%. Stowarzyszenie Morski Klub Sportowy Pogoń Szczecin uzyskując zabezpieczenia formalno-prawne przekazało do nowej spółki prawo do nazwy, barw, herbu i tradycji Pogoni Szczecin[7]. 25 lipca Nadzwyczajne Walne Zgromadzenie Klubu Sportowego Pogoń Szczecin Nowa, podjęło decyzję o przekazaniu do nowo powstałej spółki akcyjnej Pogoń Szczecin sekcji piłkarskiej[8]. 31 lipca, po ostatecznym wycofaniu się Antoniego Ptaka ze szczecińskiej piłki, Zachodniopomorski Związek Piłki Nożnej zdecydował, że nowa spółka Pogoń Szczecin warunkowo wystąpi w rozgrywkach czwartoligowych. Uchwała uprawomocniła się po spełnieniu przez spółkę 7 punktów formalno-prawnych[9]. Od tej pory spółka kontynuuje tradycje Pogoni Szczecin.

Wycofanie Pogoni Szczecin z ligi (rozpoczęcie gry na nowo od IV ligi) spowodowało, że klubowi nie groziły sankcje za udział w aferze korupcyjnej dotyczącej meczów z lat 2002 – 2005, ponieważ władze sportowe nie karały degradacjami, odbieraniem punktów i grzywnami klubów, które same wycofały się z rozgrywek (nowa Pogoń stanowiła formalnie nowy klub). Śledztwo prowadzone w sprawie afery korupcyjnej zakończyło się zaś wyrokami skazującymi dotyczącymi również ustawiania meczów Pogoni, a jedną z osób, której postawiono zarzuty i skazano za korupcję, był syn właściciela Pogoni Antoniego Ptaka, pełniący funkcję prezesa klubu[10][11].

11 sierpnia 2007 roku Pogoń wystartowała w rozgrywkach IV ligi. Sezon 2007/2008 drużyna zakończyła zwycięsko, a w spotkaniu barażowym dwukrotnie pokonała Zatokę Puck. Dało to Portowcom awans do zreformowanej II ligi. W czerwcu 2008 r. miały miejsce rozmowy z właścicielem Dyskobolii Groclin Grodzisk Wielkopolski, Zbigniewem Drzymałą. Miały one na celu przeniesienie zespołu i miejsca w ekstraklasie z Grodziska do Szczecina, a następnie fuzję obu klubów pod szyldem Pogoni Szczecin. Oznaczałoby to powrót Portowców do ekstraklasy od nowego sezonu. Doświadczenia z Antonim Ptakiem i Piotrcovią spowodowały jednak silny sprzeciw stowarzyszeń kibiców i Pogoń Nowa nie zaakceptowała fuzji z Groclinem. Rozmowy ze Zbigniewem Drzymałą zerwano.

W sezonie 2008/2009 Pogoń Szczecin zajęła 2. miejsce w II lidze grupy zachodniej, awansując do I ligi. W I lidze zespół zatrzymał się na drodze awansów, zajmując w niej w dwóch kolejnych sezonach 5. i 6. miejsce. Natomiast w 2010 r. po raz trzeci awansował do finału Pucharu Polski i po raz trzeci przegrał finał wynikiem 0:1 – tym razem z Jagiellonią Białystok.

Powrót do Ekstraklasy i dalsze lata[edytuj | edytuj kod]

10 kwietnia 2012 trenerem Pogoni Szczecin został Ryszard Tarasiewicz[12]. Grająca wówczas w I lidze Pogoń wywalczyła pod jego wodzą awans do Ekstraklasy[13], jednak kontraktu z Tarasiewiczem nie przedłużono. Nowym szkoleniowcem został Artur Skowronek[14], a 19 marca 2013 roku jego następcą został Dariusz Wdowczyk[15]. W swoim jubileuszowym, czterdziestym sezonie w najwyższej klasie rozgrywkowej Pogoń zajęła 12 miejsce.

W 2013 roku klub obchodził także swoje 65-lecie. Z tej okazji 10 lipca zorganizowano towarzyski mecz z Olympique Lyon, który zakończył się wynikiem 0:0[16].

Mecz Pogoni z Wisłą Kraków zakończony wynikiem 6:2 (4:1) był spotkaniem z największą liczbą goli w całym sezonie 2016/2017 Ekstraklasy[17] (19 listopada 2016).

Od czasu wprowadzenia w sezonie 2013/2014 systemu rozgrywek nazywanego ESA 37 (po rozegraniu 30 kolejek ligowych następował podział na dwie grupy po osiem klubów, które rozgrywają rundę finałową systemem każdy z każdym po jednym meczu) Pogoń zaczęła regularnie zdobywać miejsce w finałowej grupie mistrzowskiej. W sezonie 2013/2014 napastnik Pogoni Marcin Robak został królem strzelców ekstraklasy (22 bramki, z czego 21 w Pogoni, pierwszą zdobył dla Piasta Gliwice). W rundzie zasadniczej sezonu 2015/2016 Pogoń zajęła nawet 3. miejsce. Natomiast w rundzie finałowej zespół zawsze grał słabo i nie podejmował walki o wyższe pozycje, spadał w tabeli, a trenerzy eksperymentowali ze składem. W efekcie w latach 2014 i 2015 Pogoń nie wygrała ani jednego meczu w finałowej grupie mistrzowskiej, w roku 2016 dwa, a w roku 2017 jeden. Było to dostrzegane przez komentatorów i kibiców i spotykało się z powszechną krytyką[18][19].

Objęcie funkcji trenera Pogoni na początku sezonu 2017/2018 przez Macieja Skorżę zakończyło się spektakularną klapą – zespół od kilku lat plasujący się w górnej połówce tabeli zaczął przegrywać mecz za meczem i po 15 kolejkach miał na koncie tylko 2 zwycięstwa, 3 remisy i aż 10 porażek. Wówczas funkcję trenera zajmującej ostatnie miejsce w ekstraklasie Pogoni objął Niemiec Kosta Runjaić i wyprowadził zespół z kryzysu: Pogoń w pozostałej części sezonu uzyskała 10 zwycięstw, 6 remisów i 6 porażek i wprawdzie po raz pierwszy znalazła się w grupie spadkowej, ale utrzymała się bez trudu w ekstraklasie (11. miejsce). W następnym sezonie zespół powrócił do górnej części tabeli, a pozytywnie oceniany trener Kosta Runjaić podpisał długoterminowy kontrakt[20]. Jednocześnie rozpoczęła się budowa praktycznie nowego stadionu dla Pogoni poprzez sukcesywną rozbiórkę starych trybun i budowę na ich miejsce nowych[21][22].

W sezonie 2019/2020 Pogoń w pierwszej części rozgrywek należała do czołówki ekstraklasy, zajmowała miejsce w pierwszej trójce, była liderem. Jednak w przerwie zimowej oraz wiosną 2020 r., gdy rozgrywki wstrzymała pandemia COVID-19, klub opuścili trzej podstawowi zawodnicy linii ataku, którzy do chwili przerwania rozgrywek zdobyli łącznie 16 z 27 bramek strzelonych w 26 meczach[23]. Po wznowieniu rozgrywek Pogoń zdobyła już tylko 8 bramek w 11 meczach i zakończyła rozgrywki na 6. miejscu[23]. Krytykowany za osłabianie zespołu prezes Jarosław Mroczek[24][25] na konferencji prasowej 9 lipca 2020 r. oświadczył, że podjęcie walki o sukces sportowy i start w pucharach europejskich to ryzyko, a najmniej ryzykownym źródłem pozyskania środków są przychody z transferów[26]. Po tym oświadczeniu główny sponsor, Grupa Azoty Police SA (której prezes Wojciech Wardacki wcześniej sygnalizował, że sponsor nie jest zainteresowany wspieraniem zespołu zajmującego ciągle miejsce w środku tabeli i oczekuje walki o puchary) poinformowała 24 lipca 2020 r., że wycofuje się ze sponsorowania Pogoni: sponsoring nie przynosił oczekiwanych korzyści wizerunkowych, gdyż drużyna nie osiągała zakładanych przez spółkę celów sportowych[27][28].

Z niepowodzenia i utraty sponsora strategicznego zarząd klubu wyciągnął wnioski i latem 2020 r. drużyny nie osłabiano. W efekcie w sezonie 2020/21 Pogoń na półmetku rozgrywek była liderem, mając tylko 2 porażki na koncie. Gra zespołu wiosną nie była już tak dobra, ale wystarczyła do zdobycia brązowego medalu (czyli czwartego w historii klubu podium Ekstraklasy), przy czym Pogoń miała najlepszą w lidze obronę, natomiast słabszą stroną zespołu był atak[29]. W tym samym sezonie Pogoń zdobyła również po raz drugi w historii klubu mistrzostwo Polski juniorów[30].

Innym osiągnięciem klubu był występ zawodnika Pogoni Kacpra Kozłowskiego w reprezentacji Polski na finałach przełożonych z 2020 r. Mistrzostw Europy. Szczecinianin (będący w czasie mistrzostw jedynym w reprezentacji piłkarzem Ekstraklasy) stał się najmłodszym zawodnikiem, jaki kiedykolwiek w finałach tej imprezy grał, bo miał 17 lat i 246 dni w dniu pierwszego występu na Euro (debiutował w reprezentacji mając 17 lat i 163 dni, młodszy w chwili debiutu był tylko Włodzimierz Lubański)[31]. Kozłowski, choć był juniorem, nie uczestniczył w zdobyciu wspomnianego mistrzostwa Polski juniorów - grał wtedy już w pierwszym zespole (debiutował w ekstraklasie w wieku 15 lat i 7 miesięcy, jako najmłodszy piłkarz w XXI wieku)[32].

Zajęcie trzeciego miejsca w lidze dało Pogoni prawo do występu w pucharach europejskich, mianowicie w nowo powołanej Lidze Konferencji Europy. Występ zakończył się jednak niepowodzeniem - Pogoń wylosowała wicemistrza Chorwacji NK Osijek i odpadła w II rundzie kwalifikacji (od której zaczynała rozgrywki) po bezbramkowym remisie w Szczecinie i porażce 0-1 na wyjeździe[33].

W kolejnym sezonie (2021/22) przebieg rozgrywek był dla Pogoni bardzo podobny. Do drużyny powrócił wielokrotny reprezentant Polski, wychowanek klubu Kamil Grosicki. Zespół cały czas był w czołówce ligi, jeszcze na siedem kolejek przed końcem rozgrywek był liderem. Tradycyjnie jednak końcówka była słaba, Pogoń - osłabiona odejściem Kacpra Kozłowskiego w przerwie zimowej - przegrała na własnym stadionie mecze z głównymi rywalami do mistrzostwa. Na kilka kolejek przed końcem swój zamiar odejścia ogłosił trener Kosta Runjaić i w dodatku niemal od razu ujawniono, że przejdzie do Legii Warszawa (co rzeczywiście stało się zaraz po zakończeniu sezonu)[34]. Z siedmiu ostatnich meczów Pogoń wygrała tylko dwa (po komunikacie o odejściu trenera - już żadnego z czterech) i skończyła rozgrywki ponownie na trzecim miejscu, mimo że w sezonie zdobyła najwięcej punktów w historii swych ligowych występów, wygrała najwięcej meczów (18) i najmniej przegrała (5, wyrównując wynik z sezonu 1986/87)[35]. Miejsce to było rozczarowaniem dla spodziewających się skutecznej walki o mistrzostwo kibiców[36]. Po sezonie trenerem zespołu został Szwed Jens Gustafsson, którego klub wykupił ze stanowiska selekcjonera młodzieżowej reprezentacji Szwecji[37].

1 października 2022 r. zakończyła się przebudowa Stadionu Miejskiego w Szczecinie, na którym Pogoń rozgrywa mecze. Stadion po przebudowie ma 21.163 miejsca (wszystkie pod dachem) na czterech trybunach, a otwarcia dokonano przed meczem z Lechią Gdańsk (wygranym 2:1)[38][39]. Po słabszej nieco jesieni Pogoń lepiej grała wiosną i miała dobrą końcówkę rozgrywek, a w ostatnich 11 kolejkach poniosła tylko jedną porażkę, w przedostatniej kolejce z Górnikiem w Zabrzu. Zwycięstwa pozbawili Pogoń sędziowie Tomasz Kwiatkowski i Daniel Stefański (VAR): w doliczonym czasie gry przy stanie 1:1 mimo ewidentnego faulu w polu karnym nie podyktowali rzutu karnego dla Pogoni, a wówczas piłkarze Górnika dzięki temu, że gry nie przerwano, skontrowali i strzelili zwycięską bramkę. Po meczu Tomasz Kwiatkowski przyznał się do błędu i przepraszał, a sprawa nabrała rozgłosu, gdyż błąd sędziów i strata trzech punktów pozbawiły Pogoń trzeciego miejsca w lidze i medali - Lech Poznań wyprzedził Pogoń o dwa punkty[40][41][42]. Mimo zdobycia prawa występu w Lidze Konferencji Europy (czwarte miejsce do tego wystarczyło), sezon zakończył się więc dla Pogoni wielkim rozgoryczeniem[43][44].

Historia występów Pogoni Szczecin w rozgrywkach ligowych

Trenerzy[edytuj | edytuj kod]

Lp. Imię i nazwisko Okres urzędowania
1. Jan Dixa 1950 1950
2. Kazimierz Chrostek 1951 1952
3. Zygmunt Czyżewski 1953 1953
4. Henryk Wielga 1954 1954
5. Mieczysław Matyas 1955 31.05.1956
6. Florian Krygier 01.06.1956 31.12.1958
7. Edward Brzozowski 01.01.1959 31.12.1959
8. Florian Krygier 01.01.1960 30.09.1960
9. Edward Brzozowski 01.10.1960 31.12.1961
10. Zygmunt Czyżewski 01.01.1962 30.06.1963
11. Marian Suchogórski 01.07.1963 30.06.1965
12. Stefan Żywotko 01.07.1965 31.12.1969
13. Eugeniusz Ksol 01.01.1970 30.06.1970
14. Czechosłowacja Karel Kosař 01.07.1970 30.06.1972
15. Edmund Zientara 01.07.1972 30.06.1975
16. Bogusław Hajdas 01.07.1975 30.06.1977
17. Aleksander Mandziara 01.07.1977 30.06.1978
18. Hubert Fiałkowski 01.07.1978 31.12.1978
19. Konstanty Pawlikaniec 01.01.1979 30.09.1979
20. Jerzy Kopa 01.10.1979 30.06.1982
21. Eugeniusz Ksol 01.07.1982 19.03.1985
22. Maciej Hejn 20.03.1985 30.06.1985
23. Leszek Jezierski 28.07.1985 30.06.1987
24. Jan Jucha 01.07.1987 19.03.1988
Lp. Imię i nazwisko Okres urzędowania
25. Jerzy Jatczak 20.03.1988 30.06.1988
26. Lesław Ćmikiewicz 01.07.1988 10.04.1989
27. Eugeniusz Ksol 11.04.1989 18.10.1989
28. Polska Włodzimierz Obst 19.10.1989 30.06.1990
29. Polska Aleksander Brożyniak 01.07.1990 31.10.1990
30. Polska Jerzy Jatczak 01.11.1990 31.12.1990
31. Polska Eugeniusz Różański 01.01.1991 20.02.1992
32. Polska Leszek Jezierski 21.02.1992 30.06.1992
33. Polska Romuald Szukiełowicz 01.07.1992 31.12.1993
34. Polska Jerzy Kasalik 01.01.1994 31.12.1994
35. Polska Orest Lenczyk 01.01.1995 30.06.1995
36. Polska Janusz Pekowski 01.07.1995 30.06.1996
37. Polska Romuald Szukiełowicz 01.07.1996 30.06.1997
38. Polska Bogusław Baniak 01.07.1997 06.04.1999
39. Polska Leszek Jezierski 07.04.1999 31.05.1999
40. Polska Albin Mikulski 01.07.1999 14.04.2000
41. Polska Mariusz Kuras 15.04.2000 30.06.2000
42. Polska Janusz Wójcik 01.07.2000 20.07.2000
43. Polska Edward Lorens 20.07.2000 28.04.2001
44. Polska Mariusz Kuras 29.04.2001 13.06.2002
45. Polska Albin Mikulski 14.06.2002 31.08.2002
46. Polska Jerzy Wyrobek 04.09.2002 30.06.2003
47. Polska Bogusław Baniak 01.07.2003 30.06.2004
48. Czechy Pavel Malura 01.07.2004 09.08.2004
Lp. Imię i nazwisko Okres urzędowania
49. Polska Bogusław Baniak 10.08.2004 07.10.2004
50. Czechy Bohumil Páník 08.10.2004 10.05.2005
51. Polska Bogusław Pietrzak 11.05.2005 22.08.2005
52. Czechy Bohumil Páník 23.08.2005 15.02.2006
53. Brazylia José Carlos Serrão 16.02.2006 08.03.2006
54. Czechy Bohumil Páník 08.03.2006 17.04.2006
55. Polska Mariusz Kuras 18.04.2006 20.12.2006
56. Czechy Libor Pala 21.12.2006 20.03.2007
57. Polska Bogusław Baniak 21.03.2007 30.06.2007
58. Polska Marcin Kaczmarek 01.07.2007 29.11.2007
59. Polska Mariusz Kuras 30.11.2007 14.09.2008
60. Polska Piotr Mandrysz 15.09.2008 16.08.2010
61. Polska Maciej Stolarczyk 17.08.2010 09.11.2010
62. Polska Artur Płatek 10.11.2010 30.05.2011
63. Polska Marcin Sasal 12.06.2011 07.04.2012
64. Polska Ryszard Tarasiewicz 10.04.2012 10.06.2012
65. Polska Artur Skowronek 11.06.2012 19.03.2013
66. Polska Dariusz Wdowczyk 20.03.2013 21.10.2014
67. Słowacja Ján Kocian 22.10.2014 08.04.2015
68. Polska Czesław Michniewicz 09.04.2015 23.05.2016
69. Polska Kazimierz Moskal 24.05.2016 04.06.2017
70. Polska Maciej Skorża 05.06.2017 30.10.2017
71. Niemcy Kosta Runjaić 06.11.2017 23.05.2022
72. Szwecja Jens Gustafsson 15.06.2022 nadal

Prezesi Pogoni[edytuj | edytuj kod]

[45]

Lp. Imię i nazwisko Okres urzędowania
1. Polska Marian Leżohupski 1948–1950
2. Polska Feliks Gawroński 1950–1953
3. Polska Bronisław Skobel 1953–1965
4. Polska Jan Sołtan 1965–1966
5. Polska Bronisław Skobel 1966–1967
6. Polska Wilhelm Pustelnik 1967–1969
7. Polska Józef Michałkiewicz 1969–1971
8. Polska Michał Andruczyk 1972–1977
9. Polska Jerzy Grudziński 1977–1980
10. Polska Edward Wiater 1980–1982
11. Polska Ryszard Karger 1982–1985
Lp. Imię i nazwisko Okres urzędowania
12. Polska Mieczysław Andruczyk 1985–1989
13. Polska Roman Wilczek 1989–1995
14. Polska Adam Wojnarowski 1995–1996
15. Polska Waldemar Folbrycht 1996–1998
16. Polska Krzysztof Lewanowicz 1998–1999
17. Polska Artur Korneluk 1999
18. Turcja Sabri Bekdas 1999–2002
19. Szwecja Les Gondor 2002
20. Polska Piotr Huegel 2002–2003
21. Polska Mirosław Czesny 2003–2004
22. Polska Kazimierz Ćwikła (p.o.) 2004
Lp. Imię i nazwisko Okres urzędowania
23. Polska Krzysztof Waszak 2004–2005
24. Polska Tadeusz Dąbrowski 2005
25. Polska Krzysztof Waszak 2005–2006
26. Polska Zbigniew Koźmiński 2006
27. Polska Kazimierz Ćwikła 2006
28. Polska Krzysztof Waszak 2006
29. Polska Jan Miedziak 2007
30. Polska Artur Kałużny 2007–2011
31. Polska Jarosław Mroczek 2011–nadal

Sukcesy[edytuj | edytuj kod]

W kraju[edytuj | edytuj kod]

Na arenie międzynarodowej[edytuj | edytuj kod]

Juniorzy[edytuj | edytuj kod]

  • złoto Mistrz Polski juniorów starszych (2 razy) – 1986, 2021
  • srebro Wicemistrz Polski juniorów starszych (3 razy) – 1965, 2016, 2017
  • brąz Trzecie miejsce w mistrzostwach Polski juniorów starszych (4 razy) – 1960, 2008, 2012, 2014
  • srebro Wicemistrz Polski juniorów młodszych (1 raz) – 2018
  • brąz Trzecie miejsce w mistrzostwach Polski juniorów młodszych (1 raz) – 2002

Królowie strzelców Pogoni[edytuj | edytuj kod]

Liga, sezon Imię i nazwisko Liczba bramek
I liga 1962/1963 Marian Kielec 18
I liga 1986/1987 Marek Leśniak 24
II liga 1990/1991 Robert Dymkowski 21
Ekstraklasa 2013/2014 Marcin Robak 21[a]

Sztab trenerski[edytuj | edytuj kod]

Budynek klubowy
Funkcja Imię i nazwisko
Trener Szwecja Jens Gustafsson
II trener Portugalia Vitor Gazimba
Asystent Polska Robert Kolendowicz
Szef banku informacji Polska Sławomir Rafałowicz
Analityk Polska Tomasz Krzywonos
Trener bramkarzy Polska Andrzej Krzyształowicz
Trener ds. przygotowania fizycznego Polska Rafał Buryta
Kierownik drużyny Polska Daniel Strzelecki
Lekarz Polska Bartosz Paprota
Lekarz Polska Mariusz Pietrzak
Fizjoterapeuta Polska Patryk Sobczyk
Fizjoterapeuta Polska Bartosz Majocha
Osteopata Polska Michał Żółkiewicz
Dietetyk Polska Katarzyna Piotrowska

Piłkarze[edytuj | edytuj kod]

Obecny skład[edytuj | edytuj kod]

Stan na 8 lutego 2024 r.[46]
Nr Poz. Piłkarz
4 OB Brazylia Léo Borges
7 PO Polska Rafał Kurzawa
8 PO Norwegia Fredrik Ulvestad
9 NA Grecja Efthymios Koulouris
10 NA Słowenia Luka Zahovič
11 PO Polska Kamil Grosicki (kapitan)
15 PO Polska Marcel Wędrychowski
20 PO Austria Alexander Gorgon
21 PO Portugalia João Gamboa
22 PO Armenia Wahan Biczachczian
23 OB Austria Benedikt Zech (wicekapitan)
25 OB Polska Wojciech Lisowski
28 OB Szwecja Linus Wahlqvist
Nr Poz. Piłkarz
32 OB Grecja Leonardo Koutris
33 OB Polska Mariusz Malec
46 NA Kanada Antoni Klukowski
47 PO Polska Kacper Gołębiewski
51 NA Polska Patryk Paryzek
61 PO Polska Kacper Smoliński
68 OB Bośnia i Hercegowina Danijel Lončar
71 PO Polska Olaf Korczakowski
73 PO Polska Adrian Przyborek
77 BR Rumunia Valentin Cojocaru (wypożyczony z OH Leuven)
81 BR Polska Bartosz Klebaniuk
83 BR Polska Axel Holewiński

Piłkarze na wypożyczeniu[edytuj | edytuj kod]

Lista piłkarzy Pogoni Szczecin wypożyczonych do drużyn występujących na poziomie centralnym.

Ekstraklasa[edytuj | edytuj kod]

Nr Poz. Piłkarz
PO Yadegar Rostami (w ŁKS Łódź)
BR Chorwacja Dante Stipica (w Ruchu Chorzów)

I liga[edytuj | edytuj kod]

Nr Poz. Piłkarz
OB Polska Jakub Lis (w Motorze Lublin)

II liga[edytuj | edytuj kod]

Nr Poz. Piłkarz
BR Polska Łukasz Łęgowski (w Olimpii Elbląg)
NA Polska Aron Stasiak (w Kotwicy Kołobrzeg)
PO Polska Stanisław Wawrzynowicz (w Kotwicy Kołobrzeg)

Zagranica[edytuj | edytuj kod]

Nr Poz. Piłkarz
NA Polska Kacper Kostorz (w FC Den Bosch)

Numery zastrzeżone[edytuj | edytuj kod]

Nr Poz. Piłkarz
5 PO Brazylia Edi Andradina[47]
78 NA Polska Olgierd Moskalewicz[47]

Piłkarze Pogoni w Reprezentacji Polski[edytuj | edytuj kod]

Pełna lista piłkarzy, którzy wystąpili w meczach seniorskiej Reprezentacji Polski jako zawodnicy Pogoni Szczecin[48].

Stan na 6 grudnia 2023 roku.
Lp. Imię i nazwisko Lata gry Występów Goli Turnieje
1. Marian Kielec 1962 1 0
2. Waldemar Folbrycht 1968 1 0
3. Ryszard Mańko 1970 1 0
4. Zenon Kasztelan 1973 6 1
5. Henryk Wawrowski 1974–1978 25 0 IO 1976
6. Czesław Boguszewicz 1976 2 0
7. Adam Kensy 1983 3 0
8. Krzysztof Urbanowicz 1983–1984 4 0
9. Marek Ostrowski 1983–1987 33 1 MŚ 1986
10. Kazimierz Sokołowski 1985–1986 2 0
11. Marek Leśniak 1986–1987 10 5
12. Marek Szczech 1987 2 0
13. Dariusz Adamczuk 1992 3 0 IO 1992
14. Waldemar Jaskulski 1993–1995 10 1
15. Dariusz Szubert 1994 3 0
16. Maciej Stolarczyk 1994–2002 3 0
17. Radosław Majdan 2000 1 0
18. Paweł Drumlak 2002 1 0
19. Przemysław Kaźmierczak 2005 3 0
20. Marcin Robak 2013–2014 5 0
21. Wojciech Golla 2014 1 0
22. Kacper Kozłowski 2021 6 0 ME 2020
23. Kamil Grosicki 2022– 10 0 MŚ 2022
24. Mateusz Łęgowski 2022 1 0
W sumie: 137 8

Piłkarze Pogoni w innych reprezentacjach[edytuj | edytuj kod]

Pełna lista piłkarzy, którzy wystąpili w meczach seniorskich reprezentacji swoich krajów jako zawodnicy Pogoni Szczecin[49].

Stan na 23 czerwca 2023 roku.
Lp. Imię i nazwisko Reprezentacja Lata gry Występów Goli Turnieje
1. Dickson Choto  Zimbabwe 2002 1 0
2. Sergei Mošnikov  Estonia 2012 5 0
3. Dušan Perniš  Słowacja 2013 1 0
4. Ádám Gyurcsó  Węgry 2016–2017 6 2
5. Wladimer Dwaliszwili  Gruzja 2016 1 0
6. Spas Delew  Bułgaria 2016–2019 12 2
7. Lasza Dwali  Gruzja 2017–2018 7 1
8. Luka Zahovič  Słowenia 2021– 12 0
9. Wahan Biczachczian  Armenia 2022– 18 2
10. Linus Wahlqvist  Szwecja 2023– 7 0
W sumie: 70 7

Najwięcej meczów w barwach Pogoni[edytuj | edytuj kod]

Statystyka jest aktualizowana po zakończeniu każdego sezonu (ostatnia aktualizacja: po sezonie 2022/2023).
Lp. Imię i nazwisko Występów Pierwszy i ostatni mecz w Pogoni
1. Polska Mariusz Kuras 486 1983–1999
2. Polska Leszek Wolski 462 1971–1987
3. Polska Andrzej Miązek 449 1983–1997
4. Polska Zenon Kasztelan 368 1965–1982
5. Polska Robert Dymkowski 347 1990–2002
Grający w sezonie 2022/2023[b] Pierwszy i ostatni mecz w Pogoni
Polska Kamil Drygas 193 2016–2022
Polska Sebastian Kowalczyk 184 2017–2023
Chorwacja Dante Stipica 139 2019–2023
Polska Damian Dąbrowski 127 2019–2023
Austria Benedikt Zech 123 2019–
Polska Jakub Bartkowski 111 2019–2022
Grecja Konstandinos Triandafilopulos 111 2019–2023

Najwięcej goli w barwach Pogoni[edytuj | edytuj kod]

Statystyka jest aktualizowana po zakończeniu każdego sezonu (ostatnia aktualizacja: po sezonie 2022/2023).
Lp. Imię i nazwisko Goli Pierwszy i ostatni mecz w Pogoni
1. Polska Marian Kielec 120 1959–1979
Polska Robert Dymkowski 120 1990–2002
3. Polska Leszek Wolski 115 1971–1987
4. Polska Olgierd Moskalewicz 92 1991–2010
5. Polska Marek Leśniak 83 1982–1988
Grający w sezonie 2022/2023[c] Pierwszy i ostatni mecz w Pogoni
Polska Kamil Drygas 39 2016–2022
Polska Kamil Grosicki 25 2006–
Słowenia Luka Zahovič 25 2020–
Polska Sebastian Kowalczyk 19 2017–2023
Polska Michał Kucharczyk 13 2020–2023

Pogoń w Ekstraklasie[edytuj | edytuj kod]

Stan na koniec sezonu 2022/2023.

Sezony Mecze Z R P B+ B– +/–
50 1515 509 430 576 1809 2025 –216

Pogoń zajmuje 7. miejsce w tabeli wszech czasów Ekstraklasy.

Jubileuszowe mecze w Ekstraklasie[edytuj | edytuj kod]

Lp Data Mecz Wynik
1 1959-03-15 15 marca 1959(dts) Pogoń SzczecinGwardia Warszawa 0:1
100 1964-08-30 30 sierpnia 1964(dts) Pogoń SzczecinOdra Opole 3:1
500 1982-03-06 6 marca 1982(dts) Bałtyk GdyniaPogoń Szczecin 0:0
1000 2001-11-24 24 listopada 2001(dts) Wisła KrakówPogoń Szczecin 1:0
1500 2023-02-05 5 lutego 2023(dts) Pogoń SzczecinŚląsk Wrocław 0:2

Jubileuszowe gole w Ekstraklasie[edytuj | edytuj kod]

Lp Data Strzelec bramki Mecz Wynik
1 1959-03-22 22 marca 1959(dts) Stanisław Mielniczek Górnik ZabrzePogoń Szczecin 3:1
100 1964-03-15 15 marca 1964(dts) Bogdan Maślanka Pogoń SzczecinLech Poznań 1:1
500 1978-08-26 26 sierpnia 1978(dts) Leszek Wolski Pogoń SzczecinArka Gdynia 4:0
1000 1996-04-03 3 kwietnia 1996(dts) Andrzej Rycak Pogoń SzczecinSiarka Tarnobrzeg 3:0
1500 2017-04-08 8 kwietnia 2017(dts) Adam Frączczak Pogoń SzczecinArka Gdynia 5:1

Pogoń w rozgrywkach europejskich[edytuj | edytuj kod]

Oznaczenia: Q – runda kwalifikacyjna; R – runda eliminacyjna; Grupa – faza grupowa; 1/16, 1/8, 1/4, 1/2 – odpowiednia runda fazy pucharowej; F – finał; k. – rzuty karne; los. – losowanie; dogr. – dogrywka; w. – zasada bramek strzelonych na wyjeździe.

Władze i sponsorzy[edytuj | edytuj kod]

Władze Pogoni Szczecin SA[edytuj | edytuj kod]

Prezes zarządu: Jarosław Mroczek[50].
Wiceprezes zarządu: Tomasz Adamczyk[50].
Członkowie zarządu: Dariusz Adamczuk, Łukasz Machiński[50].

Sponsorzy[edytuj | edytuj kod]

Sponsorzy strategiczni: Miasto Szczecin, Star-Typ Sport, Toyota.
Sponsor techniczny: Capelli Sport[51].
Pozostali sponsorzy: Drobimex, Bosman, Asprod, Szczecińska Energetyka Cieplna, Port Szczecin-Świnoujście, Pomorze Zachodnie.

Kibice[edytuj | edytuj kod]

Pogoń Szczecin jest jednym z dwóch klubów z Pomorza Zachodniego[d], który występował w Ekstraklasie, dlatego jego kibicowska pozycja w regionie jest najmocniejsza. Kibice Pogoni dominują na niemal całym obszarze dawnego województwa szczecińskiego, a także w powiatach drawskim, choszczeńskim oraz myśliborskim. W regionie kibice Pogoni mają zgodę z fanami Kotwicy Kołobrzeg oraz układ z kibicami MKS-u Karlino i Pogoni Barlinek[52]. Mniejsze grupy osób wspierających Pogoń występują także we wschodniej części województwa zachodniopomorskiego (wyłączając rejon Koszalina), w północnej części województwa lubuskiego (wyłączając rejon Gorzowa), w Berlinie, Warszawie, Jaworznie czy Opolu Lubelskim[53].

Kibice Pogoni Szczecin od połowy lat 70. XX wieku z przerwami[54] przyjaźnili się z fanami Legii Warszawa. Zgoda została zakończona 27 września 2013 roku[55]. Od 8 kwietnia 2023 roku fanów Pogoni łączy zgoda z kibicami Feyenoordu Rotterdam[56]. Pozostałymi klubami zagranicznymi z którymi Pogoń utrzymuje bliższe kontakty są: Újpest FC, NK Osijek oraz BFC Dynamo[52].

Jako ogół, za aktywny i zorganizowany doping wyróżnieni zostali dwukrotnie nagrodami głównymi w I i II edycji konkursu Orange Fair Play – za rundę wiosenną sezonu 2004/2005 i rundę jesienną sezonu 2005/2006.

Przedstawiciele sympatyków Pogoni byli jednymi z założycieli Ogólnopolskiego Związku Stowarzyszeń Kibiców, a Robert Jacoszek ze Stowarzyszenia Kibiców Pogoni Szczecin „Portowcy” został członkiem pierwszego zarządu Związku.

Hymn[edytuj | edytuj kod]

Autorem hymnu Pogoni Szczecin jest thrashmetalowy zespół muzyczny Quo Vadis. Hymn My Portowcy miał swoją premierę przed meczem ze Stalą Szczecin, 10 maja 2008 roku.

Szczeciński zespół już wcześniej komponował z myślą o Dumie Pomorza – w 2002 roku powstał utwór Pogoń Szczecin wita was, odtwarzany w latach 2002–2008 przed meczami podczas wejścia piłkarzy na murawę.

Podczas meczów domowych Pogoni wraz z pierwszym gwizdkiem sędziego oraz po każdej strzelonej przez gospodarzy bramce na stadionie rozlega się dźwięk syreny okrętowej, mającej symbolizować związki klubu z portem[57]. Oprócz tego po bramkach Pogoni z głośników rozlega się utwór I will survive w wykonaniu zespołu Hermes House Band (cover utworu autorstwa Glorii Gaynor).

Barwy, herb i strój klubowy[edytuj | edytuj kod]

Podstawowy strój sportowy w którym występują piłkarze Pogoni Szczecin jest odzwierciedleniem barw z herbu Szczecina i flagi miasta Szczecina, pierwotnie czerwonych i niebieskich lub obecnie granatowych i bordowych. Od 2015 roku stroje to ponownie tzw. pasiaki; klub zrezygnował z jednolitych granatowych kompletów i wrócił do historycznych koszulek „Portowców” oraz klubowych barw[58][59]. Producentami strojów klubu na przestrzeni lat były m.in. firmy sportowe: Uhlsport, Adidas, Lotto, Nike, ZINA[60]. Tradycyjnie koszulka ozdobiona jest też herbem klubowym, w trójkątną tarczę stożkiem skierowanym w dół, na którym widnieje złota ukoronowana głowa gryfa otoczona wieńcem ze stylizowanych gałązek oliwnych, napis „Pogoń” oraz data założenia „1948”[61]. Herb klubu został zarejestrowany w 2005 roku w urzędzie patentowym[61].

Ponieważ w herbie Szczecina i godle klubu widnieje głowa pomorskiego gryfa, maskotką Pogoni jest Gryfus, czerwony pomorski gryf ubrany w klubowe barwy. Pogoń Szczecin była pierwszym klubem ekstraklasy, który z inicjatywy kibiców wprowadził na swój stadion maskotkę[62].

Stadion[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Stadion Miejski w Szczecinie.
Siedziba klubu: Stadion Miejski wraz z obiektami towarzyszącymi

Pogoń swoje mecze w Szczecinie rozgrywa na Stadionie Miejskim. Przed przebudową jego pojemność wynosiła 18 027 miejsc (1572 pod zadaszeniem i 1000 w sektorze kibiców przyjezdnych). Na stadionie wszystkie miejsca dla publiczności zawsze były siedzące. Obiekt dysponował sztucznym oświetleniem o natężeniu 2300 luksów i podgrzewaną płytą głównego boiska o wymiarach 105 × 68 metrów. Najbardziej zagorzali sympatycy Dumy Pomorza zwykli dopingować swoją drużynę na sektorach 10, 11 i 12, czyli na tak zwanym „młynie”, sektory 17-19 były rodzinne, sektor 23 był dla kibiców gości (przy nieużywanym 22 jako buforze), ponadto część sektorów była wyłączona z użytku z powodu umieszczonych na nich reklam sponsorów i oszczędności.

W trakcie trwającej w latach 2019 – 2022 przebudowy stadionu pojemność została ograniczona najpierw do około 4.000 miejsc na trybunie północnej (widoczne na zdjęciu obok), pozostałe zostały rozebrane i na ich miejscu trwała budowa nowych. Na koniec sezonu 2019/20 ukończona była budowa trybun południowej i zachodniej, na których było około 8.000 miejsc i rozpoczęta była budowa nowej trybuny wschodniej (wcześniej jej nie było).

Stara trybuna północna została rozebrana jesienią 2020 r. (mecze rozgrywano wówczas bez kibiców z powodu pandemii COVID-19). W maju 2021 r., po poluzowaniu restrykcji epidemiologicznych, otwarto dla kibiców prawie całą trybunę południową, większą część zachodniej i łączący je narożnik, co dawało owe 8.000 miejsc[63]. Na budowie nowej trybuny północnej zawieszono wiechę 5 października 2021 r[64].

11 września 2022 r. na mecz z Lechem Poznań otwarto większość nowych trybun, oprócz północnej, pod którą wykańczano jeszcze pomieszczenia klubowe, co umożliwiło obejrzenie meczu prawie 17 tysiącom kibiców[65]. Natomiast uroczystość otwarcia stadionu, połączona z możliwością zwiedzenia nowych pomieszczeń, odbyła się 1 października 2022 r., przed meczem z Lechią Gdańsk. Oficjalnego otwarcia dokonali wiceprezes UEFA Zbigniew Boniek, prezydent Szczecina Piotr Krzystek i prezes Pogoni Jarosław Mroczek, mecz (przy specjalnych efektach świetlnych) obejrzało ponad 20 tysięcy widzów (ostateczna pojemność stadionu wynosi 21.163 miejsca), a Pogoń wygrała 2:1 z Lechią Gdańsk, zdobywając wtedy prowadzenie w ekstraklasie[38][39].

Pogoń II Szczecin[edytuj | edytuj kod]

Pogoń II Szczecin
Barwy

granatowo-bordowe

Liga

III liga, CLJ

Państwo

 Polska

Adres

71-102 Szczecin, ul. Karłowicza 28

Stadion

Boisko nr 3 przy Stadionie im. Floriana Krygiera
Szczecin

Stroje
domowe
Stroje
wyjazdowe
Strona internetowa
Rok Liga Miejsce ↑↓
2001/02 IV liga 6
2002/03 IV liga 3
2003/04 IV liga 2
2004/05 III liga 14
2005/06 IV liga 7
2006/07 IV liga 11
2007/08 A klasa 2
2008/09 Klasa okręgowa 9
2009/10 Klasa okręgowa 2
2010/11 V liga 1
2011/12 IV liga 2
2012/13 III liga 12
2013/14 III liga 7
2014/15 III liga 10
2015/16 III liga 6
2016/17 III liga 13
2017/18 III liga 10
2018/19 III liga 11
2019/20 III liga 10
2020/21 III liga 8
2021/22 III liga 4
2022/23 III liga 2

Oprócz pierwszej drużyny Pogoń posiada zespół rezerw występujący w rozgrywkach III ligi oraz Centralnej Ligi Juniorów. Trzon tej drużyny stanowią piłkarze w młodym wieku uzupełniani w meczach piłkarzami pierwszej drużyny.

Sztab trenerski II zespołu[edytuj | edytuj kod]

Funkcja Imię i nazwisko
Trener Polska Paweł Ozga
II trener Polska Rafał Andruszko
Asystent Polska Patryk Dąbrowski
Trener bramkarzy Polska Maciej Borowski
Trener motoryczny Polska Przemysław Franczak

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Piłkarz zdobył w sezonie Ekstraklasy 22 bramki, w tym 21 w barwach Pogoni i 1 w barwach Piasta, gdzie rozegrał pierwsze 3 mecze, zanim został kupiony przez Pogoń.
  2. Minimum 100 występów.
  3. Minimum 10 bramek.
  4. Obok Arkonii Szczecin.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Mistrzostwa Polski 1920 – 2017: Medaliści. [dostęp 2017-10-17]. (pol.).
  2. Piłka nożna. Jak sędzia pozbawił portowców wygranej z Wisłą, 24kurier.pl [dostęp 2020-09-26].
  3. Przemysław Sas: Sędzia i Wisła pokonali Pogoń. Głos Szczeciński, 2005-05-18. [dostęp 2021-04-07].
  4. Nowy Dziennik, 22.04.2006
  5. według serwisu Google Maps.
  6. Maciej Kusina, GKS Bełchatów 2-0 Pogoń Szczecin, 90minut.pl [dostęp 2017-05-08].
  7. pogononline.pl: Grzegorz Matlak: Jesteśmy gwarantem dla każdej ze stron.
  8. ligowiec.net: Pogoń Nowa przekazała sekcję piłkarską spółce.
  9. ligowiec.net: Pogoń zagra w IV lidze.
  10. Były prezes Pogoni Szczecin skazany za korupcję, Głos Szczeciński, 18 października 2013 [dostęp 2019-10-29] (pol.).
  11. Sąd wydał wyrok w sprawie korupcji w polskim futbolu. W tle kilkanaście meczów Pogoni, Radio Szczecin [dostęp 2019-10-29] (pol.).
  12. Ryszard Tarasiewicz trenerem Pogoni. sportowefakty.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-14)]..
  13. POGOŃ W EKSTRAKLASIE! WYGRALIŚMY AWANS PO PIĘCIU LATACH!. pogonszczecin.pl, 2012-05-27. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-14)]. (pol.).
  14. Artur Skowronek nowym trenerem. pogonszczecin.pl, 2012-06-11. (pol.).
  15. Dariusz Wdowczyk trenerem Pogoni. 2012-03-20. [dostęp 2013-03-20]. (pol.).
  16. Pogoń Szczecin 0-0 Olympique Lyonnais. [dostęp 2013-07-13]. (pol.).
  17. Podsumowanie statystycznie Ekstraklasy 2016/2017. 90minut.pl. [dostęp 2021-04-22].
  18. Mateusz Kasprzyk, Pogoń Szczecin i reforma ESA 37: tego klienta nie obsługujemy., szczecin.wyborcza.pl, 17 maja 2017 [dostęp 2017-05-17].
  19. Leżak, drink, relaks, czyli Pogoń Szczecin w rundzie finałowej, weszlo.com, 10 czerwca 2017 [dostęp 2019-05-26] (ang.).
  20. i, Kosta Runjaic na kolejne trzy lata w Pogoni. "Jestem tutaj szczęśliwy", Głos Szczeciński, 8 marca 2019 [dostęp 2019-05-26] (pol.).
  21. i, Nowy stadion w Szczecinie. Umowa podpisana! "Dotrzymamy terminów", Głos Szczeciński, 8 marca 2019 [dostęp 2019-05-26] (pol.).
  22. Bogna Skarul, Nowy stadion w Szczecinie. Ruszyła budowa! Już oficjalnie, Głos Szczeciński, 21 marca 2019 [dostęp 2019-05-26] (pol.).
  23. a b PKO Ekstraklasa 2019/2020, 90minut.pl [dostęp 2020-07-24].
  24. Piłka nożna. Medialny konflikt Mroczka z piłkarzami, 24kurier.pl [dostęp 2020-07-24].
  25. Obraz nędzy i rozpaczy w Szczecinie. Za kryzys można winić właściwie wszystkich, Przegląd Sportowy, 23 czerwca 2020 [dostęp 2020-07-24] (pol.).
  26. „To są kompletne absurdy”. Prezes Pogoni odpowiada na zarzuty kibiców, wszczecinie.pl [dostęp 2020-07-24] (pol.).
  27. Jakub Lisowski, Pogoń Szczecin straciła głównego sponsora. Grupa Azoty zawiesiła współpracę z klubem, Głos Szczeciński, 24 lipca 2020 [dostęp 2020-07-24] (pol.).
  28. Ekstraklasa: kłopoty Pogoni Szczecin. Klub traci najważniejszego sponsora, PolskieRadio24.pl [dostęp 2020-07-24].
  29. PKO Ekstraklasa 2020/2021, 90minut.pl [dostęp 2021-08-09].
  30. Jakub Lisowski, Juniorzy Pogoni Szczecin mistrzami Polski. Drugi raz w historii [ZDJĘCIA], Gol24, 19 czerwca 2021 [dostęp 2021-08-09] (pol.).
  31. Jacek Czaplewski, Euro 2020. Kacper Kozłowski to najmłodszy uczestnik w historii mistrzostw Europy. Do Lewandowskiego krzyczał: Lewy! Do pressingu!, Gol24, 20 czerwca 2021 [dostęp 2021-08-09] (pol.).
  32. Najmłodszy piłkarz ekstraklasy w tym wieku. "Taki talent rodzi się raz na kilka lat. Nie odleci", Sport.pl [dostęp 2021-08-09] (pol.).
  33. Zabrakło niewiele. Pogoń Szczecin za burtą pucharów, NK Osijek gra dalej, Onet Sport, 29 lipca 2021 [dostęp 2021-08-09] (pol.).
  34. Kosta Runjaić odchodzi z Pogoni Szczecin. To już jest koniec, Lubsport - wiadomości sportowe, wyniki i relacje live, 24 marca 2022 [dostęp 2022-05-26] (pol.).
  35. Tabela Ekstraklasy mogłaby wyglądać inaczej, gdyby nie pięć tych rzeczy, sport.interia.pl [dostęp 2022-05-26] (pol.).
  36. Jak ocenić drugi brąz z rzędu dla Pogoni? "W Szczecinie nikt nie jest w pełni zadowolony", FutbolNews, 23 maja 2022 [dostęp 2022-05-26] (pol.).
  37. Piłka nożna. Jens Gustafsson trenerem Pogoni!, 24kurier.pl [dostęp 2022-05-26].
  38. a b Jakub Lisowski, Huczne otwarcie nowego stadionu Pogoni Szczecin. To co działo się na murawie i trybunach robiło wrażenie! [WIDEO, ZDJĘCIA], Gol24, 4 października 2022 [dostęp 2022-10-04] (pol.).
  39. a b Wirtualna Polska Media, Pogoń Szczecin zadbała o dramaturgię na otwarcie stadionu, sportowefakty.wp.pl, 1 października 2022 [dostęp 2022-10-04] (pol.).
  40. Sędziowski skandal w meczu Górnik Zabrze - Pogoń Szczecin. VAR przeoczył karnego dla gości. Sędzia Kwiatkowski przyznał się do błędu, Gol24, 21 maja 2023 [dostęp 2023-05-28] (pol.).
  41. Luka Pawlik, Górnik - Pogoń. Kamil Kosowski grzmi po ligowym meczu w Zabrzu, Goal.pl, 22 maja 2023 [dostęp 2023-05-28] (pol.).
  42. Paweł Paczul, Kwiatkowski: Boli. Prawidłową decyzją był rzut karny, weszlo.com, 21 maja 2023 [dostęp 2023-05-28] (pol.).
  43. W Szczecinie wrze po decyzji sędziego. Chodzi o miliony złotych. "Odechciewa się", Sport.pl, 24 maja 2023 [dostęp 2023-05-28] (pol.).
  44. Telewizja Polska S.A, Trener szokuje. "Zasłużyliśmy na trzecie miejsce, ale sędziowie nam na to nie pozwolili", sport.tvp.pl, 27 maja 2023 [dostęp 2023-05-28] (pol.).
  45. Skarb - Pogoń Szczecin, 90minut.pl [dostęp 2022-02-01].
  46. Pierwszy zespół – Pogoń Szczecin. pogonszczecin.pl. [dostęp 2020-08-14]. (pol.).
  47. a b Dalej będzie robił to, co kocha. Pogoń Szczecin, 2013-11-13. [dostęp 2013-11-13]. (pol.).
  48. Wszyscy Portowcy w kadrze. Pogoń Szczecin SA, 2013-11-15. [dostęp 2013-12-15].
  49. National Football Teams. [dostęp 2016-03-25].
  50. a b c Struktura klubu. [dostęp 2021-05-05].
  51. Capelli Sport nowym partnerem technicznym Pogoni. 2013-05-23. [dostęp 2020-08-04].
  52. a b Pogoń Szczecin – zgody, układy, kosy. [dostęp 2020-08-22].
  53. Fan Cluby. [dostęp 2020-08-22].
  54. Historia Legii: Odnowienie zgody z Pogonią.
  55. Dlaczego padła zgoda Legia – Pogoń?. 2013-09-29. [dostęp 2013-10-20].
  56. Daniel Trzepacz, Pogoń SportNet - SKPS Portowcy: Zgoda kibiców Pogoni z kibicami Feyenoordu, Pogoń SportNet - Pogoń Szczecin - serwis kibiców [dostęp 2023-04-12] (pol.).
  57. Efektowny debiut syreny okrętowej na stadionie Pogoni. DumaPomorza.pl, 2017-04-08. [dostęp 2018-06-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-17)].
  58. wszczecinie.pl-„Pasiaki” Pogoni Szczecin. Kiedy zobaczymy nowe stroje?
  59. szczecin.sport.pl-To już pewne: Pogoń na Lecha z nowym kompletem strojów
  60. GS24-Nowe szaty Pogoni Szczecin
  61. a b Jak przez 65 lat zmieniał się herb Pogoni?. [dostęp 2021-04-07]. (pol.).
  62. Krzysztof Kowalski, Maskotki T-Mobile Ekstraklasy: Gryfus (Pogoń Szczecin), Gol24, 6 listopada 2012 [dostęp 2019-07-14] (pol.).
  63. Pogoń Szczecin, pogonszczecin.pl [dostęp 2021-10-10].
  64. Redakcja, Budowa stadionu Pogoni Szczecin: wiecha na trybunie północnej [WIDEO], Polska Times, 7 października 2021 [dostęp 2021-10-10] (pol.).
  65. Telewizja Polska S.A, Rekord frekwencyjny na meczu Pogoń-Lech. Zainteresowanie dużo większe [WIDEO], szczecin.tvp.pl [dostęp 2022-10-04] (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]