Monika Gabriela Bartoszewicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Monika Gabriela Bartoszewicz, née Dąbrowska (ur. 13 kwietnia 1980 w Łodzi) – polska politolog, badaczka stosunków międzynarodowych i bezpieczeństwa międzynarodowego, specjalistka w zakresie terroryzmu i przemocy politycznej, doktor nauk społecznych, wykładowca akademicki i publicystka.

Wykształcenie[edytuj | edytuj kod]

Ukończyła stosunki międzynarodowe na Wydziale Studiów Międzynarodowych i Politologicznych Uniwersytetu Łódzkiego oraz International Security Studies (bezpieczeństwo międzynarodowe) w School of International Relations na University of St Andrews (Szkocja). Odbyła staż w Centre for the Study of Terrorism and Political Violence(inne języki). Była asystentem naukowym European Survey of Youth Mobilisation – międzynarodowego programu badawczego dotyczącego radykalizacji młodzieży na kontynencie europejskim. W 2011 roku przeprowadziła niezależne badanie dla Scottish Prison Service (Szkocka Służba Więzienna(inne języki)) dotyczące radykalizacji konwertytów na islam w warunkach więziennych[1].

W 2013 roku na University of St Andrews uzyskała stopień doktora nauk społecznych w zakresie nauk o bezpieczeństwie, na podstawie dysertacji Controversies of Conversions: Exploring the Potential Terrorist Threat of European Converts to Islam[2], w której szczególnej analizie poddała potencjalne zagrożenie terrorystyczne stwarzane przez europejskich konwertytów na islam. Interdyscyplinarne badania nad tym zagadnieniem, jak również nad zagadnieniami tożsamości i przynależności rozpatrywanymi z perspektywy bezpieczeństwa prowadziła w Szkocji, Anglii, Holandii, Danii i Polsce[1].

Kariera naukowa[edytuj | edytuj kod]

Działalność dydaktyczna[edytuj | edytuj kod]

Była adiunktem i wykładowcą stosunków międzynarodowych w Europejskim Międzyuniwersyteckim Centrum Praw Człowieka i Demokratyzacji(inne języki) (Centro Europeo Inter-universitario per i Diritti Umani e la Democratizzazione) w Wenecji (Włochy) (2011–2013)[3], wykładowcą na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie (2015–2016), adiunktem i wykładowcą na Akademii Finansów i Biznesu Vistula w Warszawie (2015–2017)[4]. W latach 2018–2022 była adiunktem w Katedrze Politologii na Wydziale Studiów Społecznych (Fakulta sociálních studií) Uniwersytetu Masaryka (Masarykova univerzita) w Brnie (Czechy)[5]. Od lutego 2022 associate professor w Katedrze Techniki i Bezpieczeństwa na Wydziale Nauki i Techniki Arktycznego Uniwersytetu Norwegii (Universitetet i Tromsø – Norges arktiske universitet) w Tromsø (Norwegia)[6].

Działalność badawcza i koncepcje naukowe[edytuj | edytuj kod]

Oś jej zainteresowań badawczych stanowi bezpieczeństwo międzynarodowe ze szczególnym uwzględnieniem przemocy politycznej w konfliktach asymetrycznych – konkretnie we współczesnym terroryzmie islamskim (przede wszystkim związanym z dżihadyzmem), zaś jej specjalnością jest diagnoza oraz przeciwdziałanie radykalizacji i działalności terrorystycznej europejskich konwertytów na islam. W swej dysertacji przedstawia między innymi oryginalną koncepcję oceny zagrożenia stwarzanego przez konwertytów na islam, w oparciu o stworzoną przez siebie typologię uwzględniającą strukturę motywacji potencjalnych terrorystów.

Inny nurt jej pracy stanowią badania nad nielinearnymi i międzysektorowymi zagrożeniami dla bezpieczeństwa w sytuacji powstającej twierdzy Europa („Festung Europa”), głównie w warunkach sekurytyzacji migracji i zagrożenia terrorystycznego. Jej tezy stanowią kontynuację nurtu reprezentowanego przez szkołę kopenhaską i koncentrują się na konsekwencji zagrożeń obecnych na poziomie społecznym (societal security), zwłaszcza w kontekście bezpieczeństwa kulturowego.

Funkcje i członkostwo w organizacjach naukowych[edytuj | edytuj kod]

Jest ekspertem Agencji Wykonawczej ds. Badań Naukowych(inne języki) Komisji Europejskiej (Research Executive Agency – REA), polskiego Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Fundacji na rzecz Nauki Polskiej, recenzentem naukowym m.in. „Journal of Terrorism Research”, „International Journal of Pedagogy, Innovation and New Technologies”[7], półrocznika „Securitologia[8], oraz członkiem rady naukowej „Oriental Law Review”.

Bierze udział w pracach Krajowej Grupy Doradczej w ramach programu Komisji Europejskiej DARE (Dialogue About Radicalisation and Equality), poświęconego skrajnie prawicowym, jak również islamistycznym procesom radykalizacyjnym oraz ich konsekwencjom dla Europy.

Jest także członkiem towarzystw naukowych, m.in. Brytyjskiego Stowarzyszenia Badań Międzynarodowych (British International Studies Association – BISA) w Birmingham i Centrum Badań nad Bezpieczeństwem (Centre for Security Research – CeSeR) w Edynburgu[9].

Aktywność publicystyczna[edytuj | edytuj kod]

Była publicystką „Teologii Politycznej” (2013–2017)[10] oraz dwumiesięcznika „Polonia Christiana” (2012–2015)[11]. Z wykładami popularnonaukowymi gościła także na spotkaniach Klubów „Polonia Christiana”[12]. Publikowała również na łamach m.in. „Frondy” i „Rzeczpospolitej”.

Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]

Książki[edytuj | edytuj kod]

  • Monika Gabriela Bartoszewicz, Festung Europa, Agnieszka Kuczkiewicz-Fraś (red.), Kraków: Ośrodek Myśli Politycznej, 2018, ISBN 978-83-66112-04-9 (pol.).

Prace zbiorowe[edytuj | edytuj kod]

Artykuły naukowe[edytuj | edytuj kod]

Publicystyka[edytuj | edytuj kod]

  • Monika Gabriela Bartoszewicz, Ukraina dla początkujących, „Kurier Wnet”, 55, styczeń 2019, s. 6, ISSN 2300-6641 (pol.).
  • Monika Gabriela Bartoszewicz, Uniwersytet utracony, „Rzeczpospolita”, 140 (11080), 19 czerwca 2018, A11, ISSN 0208-9130 (pol.).
  • Monika Gabriela Bartoszewicz, Demokratura, „Teologia Polityczna Co Tydzień”, 21 (113), Zwijanie liberalnego projektu, 25 maja 2018, ISSN 2719-4876 (pol.).
  • Bartoszewicz M.G., Dwa fundamentalizmy, „Polonia Christiana”, 48, styczeń–luty 2016, ISSN 1898-7877 (pol.).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Dr Monika Gabriela Bartoszewicz – strona oficjalna [online] [dostęp 2019-03-24] [zarchiwizowane z adresu 2019-03-27] (pol.).
  2. Monika Gabriela Bartoszewicz, Controversies of conversions: the potential terrorist threat of European converts to Islam [online], 25 czerwca 2013 [dostęp 2019-03-24] (ang.).
  3. New E.MA Fellows for the academic year 2011/2012 [online], EIUC – European Inter-University Centre for Human Rights and Democratisation [dostęp 2019-03-28] (ang.).
  4. Akademia Finansów i Biznesu Vistula [online], online.vistula.edu.pl [dostęp 2019-03-29].
  5. Masarykova univerzita – Fakulta sociálních studií [online] [dostęp 2019-03-24] (cz.).
  6. ORCID [online], orcid.org [dostęp 2022-02-11].
  7. International Journal of Pedagogy, Innovation and New Technologies [online], ijpint.com [dostęp 2019-03-24] (ang.).
  8. Securitologia [online], www.ejournals.eu [dostęp 2019-03-24] (pol.).
  9. Centre for Security Research (CeSeR) [online], www.sps.ed.ac.uk [dostęp 2019-03-24] [zarchiwizowane z adresu 2019-03-24] (ang.).
  10. Monika Gabriela Bartoszewicz [online], teologiapolityczna.pl [dostęp 2022-11-08].
  11. Pismo Polonia Christiana - online [online], Stowarzyszenie Polonia Chrisitiana [dostęp 2022-11-08] (pol.).
  12. Cywilizacja Zachodu wobec islamu – superaktualna tematyka klubu „Polonia Christiana” we Wrocławiu [online], PCH24.pl, 2 grudnia 2015 [dostęp 2022-11-08] (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]