Most w Smukale

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Most Smukalski w Bydgoszczy
{{{alt zdjęcia}}}
Widok od południa
Państwo

 Polska

Miejscowość

Bydgoszcz

Podstawowe dane
Przeszkoda

rz. Brda

Długość

50,15[1] m

Szerokość:
• całkowita
• jezdni
• chodników


14,9 m
9,0 m
2,95 m

Dopuszczalna masa pojazdu:

30 t

Liczba przęseł

3

Rozpiętość przęseł

9 + 32 + 9

Data budowy

1976

Data remontu

2006

Położenie na mapie Bydgoszczy
Mapa konturowa Bydgoszczy, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Most Smukalski w Bydgoszczy”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Most Smukalski w Bydgoszczy”
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego
Mapa konturowa województwa kujawsko-pomorskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Most Smukalski w Bydgoszczy”
Ziemia53°11′37″N 17°58′13″E/53,193611 17,970278

Most Smukalskimost drogowy, zespolony stalowo-żelbetonowy na rzece Brdzie, w Bydgoszczy.

Lokalizacja[edytuj | edytuj kod]

Most w Smukalski spina oba brzegi Brdy (zalewu Smukalskiego) w ciągu ul. Biwakowej na osiedlu Smukała na północno-zachodnich rubieżach miasta Bydgoszczy.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Most znajduje się kilkadziesiąt metrów na północ od miejsca, gdzie w latach 1907–1939 stał żelazny most kolejowy, którym poprowadzono linię wąskotorową Smukała – Włóki. W czasie okupacji hitlerowskiej pod prawobrzeżny dojazd wykonano nasyp ziemny, zaś w 1950 r. wybudowano filary żelbetowe, na których ułożono kładkę dla pieszych.

Obecny most zbudowano w 1977 roku po włączeniu osiedla Smukała w obręb administracyjny Bydgoszczy[2]. Wykonawcą były jednostki podległe DODP Bydgoszcz. Projekt opracowało w 1973 roku Biuro Projektów Budownictwa Komunalnego w Bydgoszczy. Wykorzystano istniejące filary żelbetowe, zaś konstrukcję nośną wykonano z użyciem gotowych elementów prefabrykowanych[1].

W latach 1992–1993 wymieniono dylatacje oraz wykonano zabezpieczenia antykorozyjne[1].

Aktualny stan techniczny mostu jest zły, w związku z czym przewidywane jest zastąpienie obecnej przeprawy nową konstrukcją[3].

Dane techniczne[edytuj | edytuj kod]

Zasadnicza konstrukcja jest stalowa z żelbetową płytą współpracującą. Przęsło zasadnicze ma rozpiętość 49,6 m i jest obustronnie przewieszone wspornikowo. Konstrukcję nośną stanowi pięć stalowych dźwigarów dwuteowych spawanych, stężonych poprzecznicami. Szerokość mostu wynosi 14,9 m, a długość całkowita 50,15 m. Przestrzeń żeglugowa pod obiektem wynosi 2,5 m, co wystarcza dla turystyki kajakowej[1].

Przeprawa mieści jezdnię drogową z dwoma pasami ruchu oraz dwa chodniki dla pieszych. Obiektem dysponuje Zarząd Dróg Miejskich i Komunikacji Publicznej w Bydgoszczy[1].

Obciążenie ruchem[edytuj | edytuj kod]

Z uwagi na peryferyjne położenie, na moście nie notuje się dużego ruchu pojazdów. Obiekt ma jednak duże znaczenie komunikacyjne, gdyż stanowi jedyne połączenie osiedla Opławiec ze Smukałą i os. Piaski. Przez most przejeżdżają autobusy linii nr 58 i 34N.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e Monografia mostów województwa kujawsko-pomorskiego. Brda i Kanał Bydgoski. Tom II z serii: Mosty z biegiem rzek pod red. Krzysztofa Dudka. Bydgoszcz – Grudziądz 2012. Wydawca: Związek Mostowców Rzeczypospolitej Polskiej Oddział Pomorsko-Kujawski. ISBN 978-83-934160-2-8.
  2. Dudek Krzysztof. Monografia mostów województwa kujawsko-pomorskiego. Tom II: Brda i Kanał Bydgoski; Oddział Pomorsko-Kujawski Związku Mostowców Rzeczypospolitej Polskiej. Grudziądz-Bydgoszcz, 2012.
  3. Dwa bydgoskie mosty na Brdzie do rozbiórki, wiadukt w Fordonie do przebudowy, a kładka na Flisie do postawienia

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Kajczuk Jacek. Mosty i wiadukty. [w.] Bydgoska Gospodarka Komunalna. Bydgoszcz 1996.
  • Michalski Stanisław red.: Bydgoszcz wczoraj i dziś 1945-1980. Państwowe Wydawnictwo Naukowe. Warszawa-Poznań 1988.
  • Monografia mostów województwa kujawsko-pomorskiego. Brda i Kanał Bydgoski. Tom II z serii: Mosty z biegiem rzek pod red. Krzysztofa Dudka. Bydgoszcz – Grudziądz 2012. Wydawca: Związek Mostowców Rzeczypospolitej Polskiej Oddział Pomorsko-Kujawski. ISBN 978-83-934160-2-8.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]