Muzeum Prowincji Ojców Bernardynów w Leżajsku

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Muzeum Prowincji Ojców Bernardynów w Leżajsku
Ilustracja
Zespół kościoła i klasztoru Bernardynów – siedziba muzeum
Państwo

 Polska

Miejscowość

Leżajsk

Adres

pl. Mariacki 8

Data założenia

1971

Zakres zbiorów

zbiory historyczne i sztuki

Wielkość zbiorów

ok. 1500

Dyrektor

o. Efrem Obruśnik OFM

Położenie na mapie Leżajska
Mapa konturowa Leżajska, w centrum znajduje się punkt z opisem „Muzeum Prowincji Ojców Bernardynów w Leżajsku”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Muzeum Prowincji Ojców Bernardynów w Leżajsku”
Położenie na mapie województwa podkarpackiego
Mapa konturowa województwa podkarpackiego, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Muzeum Prowincji Ojców Bernardynów w Leżajsku”
Położenie na mapie powiatu leżajskiego
Mapa konturowa powiatu leżajskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Muzeum Prowincji Ojców Bernardynów w Leżajsku”
Ziemia50°16′14″N 22°24′31″E/50,270556 22,408611

Muzeum Prowincji Ojców Bernardynów w Leżajskumuzeum z siedzibą w Leżajsku. Placówka jest prowadzona przez ojców Bernardynów, a jego siedzibą są pomieszczenia leżajskiego zespołu kościoła i klasztoru Bernardynów.

Projekt powstania muzeum został zatwierdzony przez zakonna kongregację prowincjalną w 1960 roku, natomiast jego otwarcie w 1971 roku. Jego organizatorem i pierwszym dyrektorem został o. Kajetan Grudziński, który pełnił tę funkcję do śmierci w 1996 roku. Jego następcą został o. Efrem Obruśnik.
W piętnastu pomieszczeniach usytuowanych w południowo-zachodniej części zabudowań klasztornych zgromadzono zabytki, pochodzące z bernardyńskich świątyń, położonych na terenach utraconych po II wojnie światowej oraz z innych klasztorów prowincji (Lwów, Sokal, Zbaraż, Gwoździec, Husiatyn, Krystynopol oraz Kalwaria Zebrzydowska, Kraków, Tarnów, Opatów, Łęczyca, Skępe i Radecznica). Wśród zbiorów znajdują się obrazy i rzeźby o tematyce religijnej, przedmioty kultu religijnego (ornaty, misjonaria), portrety sarmackie oraz ilustrowane manuskrypty z biblioteki zakonnej, liczącej ok. 24 000 woluminów.

Muzeum jest obiektem całorocznym, czynnym codziennie. Zwiedzanie odbywa się po uprzednim uzgodnieniu z opiekunami zbiorów.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]