Mykoła Zinczuk

Mykoła Zinczuk
Микола Зінчук
Data i miejsce urodzenia	11 kwietnia 1928 ; Suchawa, województwo lubelskie
Data i miejsce śmierci	28 sierpnia 2014 ; Tyczyn, obwód rówieński
Zawód, zajęcie	przewodniczący sowchozu
	Odznaczenia
	;

Mykoła Pyłypowycz Zinczuk (ukr. Микола Пилипович Зінчук, ur. 11 kwietnia 1928 w Suchawie, zm. 28 sierpnia 2014 w Tuczynie) był dyrektorem sowchozu w rejonie hoszczańskim i Bohaterem Pracy Socjalistycznej (1985).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w ukraińskiej rodzinie w powiecie włodawskim. W wieku 6 lat stracił matkę, od dzieciństwa pomagał ojcu w pracy na roli i jednocześnie uczył się w wiejskiej szkole. Do 1946 mieszkał w rodzinnej wsi, w czerwcu 1946 wraz z rodziną został przesiedlony do Ukraińskiej SRR w ramach masowych przesiedleń ludności. W 1954 ukończył Lwowski Instytut Weterynaryjny (obecnie Lwowska Narodowa Akademia Medycyny Weterynaryjnej), po czym został głównym weterynarzem rejonu tuczyńskiego (obecnie rejon hoszczański) w obwodzie rówieńskim, a następnie starszym weterynarzem i potem głównym weterynarzem miejscowego sowchozu, w 1971 wyznaczono go dyrektorem tego sowchozu. W okresie gdy sprawował tę funkcję, w sowchozie wybudowano wiele obiektów użyteczności publicznej, m.in. warsztat, garaż, poliklinikę, szpital, aptekę, kinoteatr, kawiarnię i kilka klubów, a poza tym 220 budynków mieszkalnych. Drogi i ulice w sowchozie zmieniono na asfaltowe, a do wsi został doprowadzony gaz ziemny. Gdy Zinczuk był jego dyrektorem, sowchoz stał się jednym z najlepszych w całym ZSRR; odbywali w nim staże specjaliści i kierownicy gospodarstw nie tylko w ZSRR, ale również z Czechosłowacji, Polski i Bułgarii. W wyniku reorganizacji produkcji rolnej znacząco wzrosły plony ziemniaków i buraków cukrowych. Zinczuk, który zainicjował tam również uprawę kukurydzy według opracowanej przez siebie metody, kierował tym gospodarstwem również po rozpadzie ZSRR i przemianowaniu w 1991 sowchozu na Doświadczalne Gospodarstwo Tuczinskoje będące państwowym przedsiębiorstwem. Napisał wiele książek na temat upraw rolnych, hodowli zwierząt i produkcji paszy, oraz ponad sto artykułów i broszur. W latach 1985-1991 współredagował lokalne pismo rolnicze, w 1997 został członkiem Rady Politycznej Agrarnej Partii Ukrainy (obecnie Partia Ludowa). Był deputowanym do Rady Obwodu Rówieńskiego. W 2008 został doktorem honoris causa Lwowskiego Uniwersytetu Medycyny Weterynaryjnej i Narodowego Związku Dziennikarzy Ukrainy.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Medal Sierp i Młot Bohatera Pracy Socjalistycznej (5 grudnia 1985)
Order Lenina (dwukrotnie, 6 marca 1981 i 5 grudnia 1985)
Order Rewolucji Październikowej (6 września 1973)
Order „Za zasługi” I klasy (Ukraina, 28 marca 2008)
Order „Za zasługi” II klasy (11 kwietnia 2003)
Order „Za zasługi” III klasy (3 kwietnia 1998)
Order Czerwonego Sztandaru Pracy (8 kwietnia 1971)
Order „Znak Honoru” (24 grudnia 1976)
Medal „Za pracowniczą dzielność” (26 lutego 1958)
Złoty Medal Wystawy Osiągnięć Gospodarki Narodowej (dwukrotnie, 1982 i 1985)
Srebrny Medal Wystawy Osiągnięć Gospodarki Narodowej (dwukrotnie, 1977 i 1989)

I inne.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Biogram na stronie warheroes.ru (ros.) [dostęp 2019-06-22]