NHL (2018/2019)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
NHL 2018/2019
2017/2018 2019/2020
Szczegóły
Liczba zespołów

31

Runda zasadnicza
Termin

3 października 2018 – 6 kwietnia 2019

Liczba kolejek

82

Liczba meczów

1271

Zwycięzca

Konferencja Zachodnia: St. Louis Blues
Konferencja Wschodnia: Boston Bruins

Najskuteczniejszy zawodnik

Rosja Nikita Kuczerow (Tampa Bay Lightning)

Runda finałowa
Zwycięzca

St. Louis Blues

2. miejsce

Boston Bruins

MVP

Kanada Ryan O’Reilly (St. Louis Blues)

Sezon NHL 2018/2019 – 101 sezon gry National Hockey League, a 102 jej działalności. Pierwsze mecze sezonu zasadniczego odbyły się 3 października 2018 roku a sezon zasadniczy zakończył się 6 kwietnia 2019. Walka o Puchar Stanleya rozpoczęła się 10 kwietnia a zakończyła 12 czerwca 2019. Puchar zdobyła po raz pierwszy drużyna St. Louis Blues.

Wydarzenia przedsezonowe[edytuj | edytuj kod]

NHL Entry Draft 2018[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: NHL Entry Draft 2018.

W dniach 22–23 czerwca 2018 w hali American Airlines Center w Dallas (Stany Zjednoczone) odbył się 56 draft w historii[1]. 28 kwietnia 2018 w losowaniu poprzedzającym draft wybrane zostały drużyny mające pierwszeństwo naboru. Pierwszeństwo wylosowała drużyna Buffalo Sabres przed Carolina Hurricanes i Montreal Canadiens[2]. Z pierwszym numerem wybrany został Szwed Rasmus Dahlin, a następnie Rosjanin Andriej Swiecznikow i Fin Jesperi Kotkaniemi[3].

Salary cap[edytuj | edytuj kod]

8 grudnia 2017 roku liga i Stowarzyszenie graczy NHL poinformowały, że prognozowany pułap wynagrodzeń na sezon 2018/2019 wyniesie 78 – 82 mln dolarów[4]. Ostatecznie, w czerwcu 2018, ustalony został na poziomie 79,5 mln, co stanowi wzrost o 4,5 mln w stosunku do poprzedniego sezonu[5].

Mecze przedsezonowe[edytuj | edytuj kod]

Tradycyjnie we wrześniu i październiku 31 zespołów NHL rozgrywało spotkania kontrolne. Dla propagowania Ligi NHL na świecie 15 i 19 września Boston Bruins i Calgary Flames rozegrały spotkania w Shenzhen i Pekinie[6]. W Europie towarzyskie spotkania rozegrały 1 października New Jersey Devils w Bernie z SC Bern[7] i 3 października Edmonton Oilers w Kolonii z Kölner Haie.

Sezon regularny[edytuj | edytuj kod]

NHL Global Series[edytuj | edytuj kod]

Kolejny rok NHL kontynuuje rozgrywanie meczów sezonu zasadniczego poza Ameryką Północną. 6 października w Göteborgu (Szwecja) odbyło się spotkanie New Jersey Devils z Edmonton Oilers. Zwyciężyła drużyna Devils 5:2[8]. 1 i 2 listopada w Helsinkach doszło do meczów Florida Panthers z Winnipeg Jets. W pierwszym zwyciężyła drużyna Jets 4:2. Uroczystego rozpoczęcia meczu dokonał Teemu Selänne[9]. W drugim spotkaniu 4:2 zwyciężyła drużyna Panthers, a uroczyście mecz rozpoczął Teppo Numminen[10].

1.01.2019 Notre Dame Stadium, Notre Dame

NHL Winter Classic[edytuj | edytuj kod]

1 stycznia 2019 odbyło się tradycyjne spotkanie w ramach NHL Winter Classic. Na otwartym stadionie Notre Dame Stadium w Notre Dame zmierzyły się drużyny Boston Bruins i Chicago Blackhawks. Zwyciężyła 4 : 2 drużyna z Bostonu[11].

NHL All-Star Game[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: NHL All-Star Game 2019.

64 Mecz Gwiazd ligi NHL odbył się 26 stycznia 2019 w hali SAP Center w San Jose. Gospodarzem ponownie (poprzednio w 1997) była miejscowa drużyna San Jose Sharks[12]. Tak jak w latach 2016–2018 wystąpiły cztery drużyny reprezentujące poszczególne dywizje. Zwyciężyła drużyna Dywizji Metropolitalnej, która w finale pokonała zespół Dywizji Centralnej 10 : 5. MVP wybrany został Sidney Crosby[13].

NHL Stadium Series[edytuj | edytuj kod]

23 lutego 2019 odbył się kolejny mecz na otwartym stadionie. Na Lincoln Financial Field w Filadelfii zmierzyły się drużyny Pittsburgh Penguins i Philadelphia Flyers. Zwyciężyła drużyna z Filadelfii 4 : 3[14].

Tabele końcowe i „przejściowe” sezonu regularnego[edytuj | edytuj kod]

W tabelach przedstawiono tabele końcowe w poszczególnych dywizjach oraz po 62. (3/4 sezonu), 41. (półmetek sezonu) i 21. meczu (1/4 sezonu) niezależnie od terminu jego rozegrania.

Pozycję każdego zespołu w konferencji przy równej liczbie punktów określa się w następującej kolejności:

  1. Większa liczba zwycięstw w czasie regularnym lub po dogrywce (nie po rzutach karnych), w tabelach podane w ostatniej kolumnie (ZRD);
  2. Punkty we wzajemnych meczach;
  3. Różnica bramek we wszystkich meczach.
Konferencja Wschodnia
Dywizja Metropolitalna
Tabela końcowa
Lp. Drużyna M Z P PK ZB SB Pkt ZRD
1. Stany Zjednoczone Washington Capitals 82 48 26 8 278 249 104 44
2. Stany Zjednoczone New York Islanders 82 48 27 7 228 196 103 43
3. Stany Zjednoczone Pittsburgh Penguins 82 44 26 12 273 241 100 42
4. Stany Zjednoczone Carolina Hurricanes 82 46 29 7 245 223 99 44
5. Stany Zjednoczone Columbus Blue Jackets 82 47 31 4 258 232 98 45
6. Stany Zjednoczone Philadelphia Flyers 82 37 37 8 244 281 82 34
7. Stany Zjednoczone New York Rangers 82 32 36 14 227 272 78 26
8. Stany Zjednoczone New Jersey Devils 82 31 41 10 222 275 72 28
Konferencja Wschodnia
Dywizja Atlantycka
Tabela końcowa
Lp. Drużyna M Z P PK ZB SB Pkt ZRD
1. Stany Zjednoczone Tampa Bay Lightning 82 62 16 4 325 222 128 56
2. Stany Zjednoczone Boston Bruins 82 49 24 9 259 215 107 47
3. Kanada Toronto Maple Leafs 82 46 28 8 286 251 100 46
4. Kanada Montreal Canadiens 82 44 30 8 249 236 96 41
5. Stany Zjednoczone Florida Panthers 82 36 32 14 267 280 86 33
6. Stany Zjednoczone Buffalo Sabres 82 33 39 10 226 271 76 28
7. Stany Zjednoczone Detroit Red Wings 82 32 40 10 227 277 74 29
8. Kanada Ottawa Senators 82 29 47 6 242 302 64 29
Konferencja Zachodnia
Dywizja Pacyficzna
Tabela końcowa
Lp. Drużyna M Z P PK ZB SB Pkt ZRD
1. Kanada Calgary Flames 82 50 25 7 289 227 107 50
2. Stany Zjednoczone San Jose Sharks 82 46 27 9 289 261 101 46
3. Stany Zjednoczone Vegas Golden Knights 82 43 32 7 249 230 93 40
4. Stany Zjednoczone Arizona Coyotes 82 39 35 8 213 223 86 35
5. Kanada Vancouver Canucks 82 35 36 11 225 254 81 29
6. Stany Zjednoczone Anaheim Ducks 82 35 37 10 199 251 80 32
7. Kanada Edmonton Oilers 82 35 38 9 232 274 79 32
8. Stany Zjednoczone Los Angeles Kings 82 31 42 9 202 263 71 28
Konferencja Zachodnia
Dywizja Centralna
Tabela końcowa
Lp. Drużyna M Z P PK ZB SB Pkt ZRD
1. Stany Zjednoczone Nashville Predators 82 47 29 6 240 214 100 43
2. Kanada Winnipeg Jets 82 47 30 5 272 244 99 45
3. Stany Zjednoczone St. Louis Blues 82 45 28 9 247 223 99 42
4. Stany Zjednoczone Dallas Stars 82 43 32 7 210 202 93 42
5. Stany Zjednoczone Colorado Avalanche 82 38 30 14 260 246 90 36
6. Stany Zjednoczone Chicago Blackhawks 82 36 34 12 270 292 84 33
7. Stany Zjednoczone Minnesota Wild 82 37 36 9 211 237 83 36
x.
Legenda:     = zwycięzca Pucharu Prezydenta,     = mistrz dywizji,     = awans do playoff,     = awans do playoff jako dzika karta

Najlepsi zawodnicy sezonu regularnego[edytuj | edytuj kod]

Nikita Kuczerow

Zawodnicy z pola[15]

Punkty Gole Asysty +/−
Rosja Nikita Kuczerow (TBL) 128 Rosja Aleksandr Owieczkin (WSH) 51 Rosja Nikita Kuczerow (TBL) 87 Kanada Mark Giordano (CGY) +39
Kanada Connor McDavid (EDM) 116 Niemcy Leon Draisaitl (EDM) 50 Kanada Connor McDavid (EDM) 75 Stany Zjednoczone Ryan McDonagh (TBL) +38
Stany Zjednoczone Patrick Kane (CHI) 110 Kanada John Tavares (TOR) 47 Stany Zjednoczone Blake Wheeler (WPG) 71 Stany Zjednoczone Brett Pesce (CAR) +35
Niemcy Leon Draisaitl (EDM) 105 Kanada Steven Stamkos (TBL) 45 Kanada Mitchell Marner (TOR) 68 Szwecja Mikael Backlund (CGY) +34
Kanada Brad Marchand (BOS)
Kanada Sidney Crosby (PIT)		 100 Stany Zjednoczone Patrick Kane (CHI) 44 Kanada Brent Burns (SJS) 67 Stany Zjednoczone Brian Dumoulin (PIT) +31

Bramkarze[15]

W zestawieniu ujęto bramkarzy grających przez przynajmniej 1200 minut.

Siergiej Bobrowski
Obrony (w %) GAA[16] Shutouty Zwycięstwa
Kanada Ben Bishop (DAL) .934 Kanada Jordan Binnington (STL) 1.89 Rosja Siergiej Bobrowski (CBJ) 9 Rosja Andriej Wasilewskij (TBL) 39
Szwecja Robin Lehner (NYI) .930 Kanada Ben Bishop (DAL) 1.98 Kanada Marc-André Fleury (VGK) 8 Rosja Siergiej Bobrowski (CBJ) 37
Stany Zjednoczone Jack Campbell (LAK) .928 Szwecja Robin Lehner (NYI) 2.13 Kanada Ben Bishop (DAL) 7 Dania Frederik Andersen (TOR)
Kanada Martin Jones (SJS)		 36
Niemcy Thomas Greiss (NYI)
Kanada Jordan Binnington (STL)		 .927 Niemcy Thomas Greiss (NYI) 2.28 Rosja Andriej Wasilewskij (TBL)
Szwecja Robin Lehner (NYI)		 6
Stany Zjednoczone Jack Campbell (LAK) 2.30 Kanada Marc-André Fleury (VGK)
Kanada Carey Price (MTL)		 35

„Kamienie milowe” sezonu regularnego[edytuj | edytuj kod]

Jubileuszowe i rekordowe osiągnięcia, które miały miejsce w trakcie sezonu zasadniczego 2018-2019.

Data Osiągnięcie
13 października[17] Kanada Duncan Keith (Chicago Blackhawks) wystąpił po raz 1000 w spotkaniu z St. Louis Blues.
Jest 323 zawodnikiem w historii ligi NHL, który rozegrał 1000 i więcej spotkań.
Tomáš Plekanec
15 października[18] Czechy Tomáš Plekanec (Montreal Canadiens) wystąpił po raz 1000 w spotkaniu z Detroit Red Wings.
Jest 324 zawodnikiem w historii ligi NHL, który rozegrał 1000 i więcej spotkań.
19 października[19] Kanada Eric Staal (Minnesota Wild) wystąpił po raz 1100 w spotkaniu z Dallas Stars.
Jest 189 zawodnikiem w historii ligi NHL, który rozegrał 1100 i więcej spotkań.
22 października[20] Szwecja Nicklas Bäckström (Washington Capitals) zaliczył 600 asystę przy golu Aleksandra Owieczkina w meczu z Vancouver Canucks.
Jest 87 zawodnikiem w historii ligi NHL, który uzyskał 600 asyst i więcej.
Nicklas Bäckström
25 października[21] Stany Zjednoczone Ryan Suter (Minnesota Wild) wystąpił po raz 1000 w spotkaniu z Los Angeles Kings.
Jest 325 zawodnikiem w historii ligi NHL, który rozegrał 1000 i więcej spotkań.
30 października[22] Kanada Jason Spezza (Dallas Stars) wystąpił po raz 1000 w spotkaniu z Montreal Canadiens.
Jest 326 zawodnikiem w historii ligi NHL, który rozegrał 1000 i więcej spotkań.
1 listopada[23] Kanada Stany Zjednoczone Jason Pominville (Buffalo Sabres) wystąpił po raz 1000 w spotkaniu z Ottawa Senators.
Jest 327 zawodnikiem w historii ligi NHL, który rozegrał 1000 i więcej spotkań.
Jason Pominville
1 listopada[24] Stany Zjednoczone Ron Hainsey (Toronto Maple Leafs) wystąpił po raz 1000 w spotkaniu z Dallas Stars.
Jest 328 zawodnikiem w historii ligi NHL, który rozegrał 1000 i więcej spotkań.
3 listopada[25] Kanada Eric Staal (Minnesota Wild) zdobył 400 gola w meczu z St. Louis Blues.
Jest 96 zawodnikiem w historii ligi NHL, który zdobył 400 bramek i więcej.
3 listopada[26] Kanada Marc-André Fleury (Vegas Golden Knights) zaliczył 50 shutout w spotkaniu z Carolina Hurricanes.
Jest 29 bramkarzem w historii ligi NHL, który rozegrał taką liczbę spotkań bez puszczonej bramki.
Joe Thornton
8 listopada[27] Kanada Joe Thornton (San Jose Sharks) wystąpił po raz 1500 w spotkaniu z Dallas Stars.
Jest 19 zawodnikiem w historii ligi NHL, który rozegrał 1500 i więcej spotkań.
9 listopada[28] Kanada Patrick Marleau (Toronto Maple Leafs) zaliczył 600 asystę przy golu Nazema Kadriego w meczu z New Jersey Devils.
Jest 88 zawodnikiem w historii ligi NHL, który uzyskał 600 asyst i więcej.
13 listopada[29] Kanada Joe Thornton (San Jose Sharks) zdobył 400 gola w meczu z Nashville Predators.
Jest 97 zawodnikiem w historii ligi NHL, który zdobył 400 bramek i więcej.
Patrick Marleau
17 listopada[30] Kanada Dion Phaneuf (Los Angeles Kings) wystąpił po raz 1000 w spotkaniu z Nashville Predators.
Jest 329 zawodnikiem w historii ligi NHL, który rozegrał 1000 i więcej spotkań.
26 listopada[31] Kanada Patrick Marleau (Toronto Maple Leafs) wystąpił po raz 1600 w spotkaniu z Boston Bruins.
Jest 11 zawodnikiem w historii ligi NHL, który rozegrał 1600 i więcej spotkań.
2 grudnia[32] Stany Zjednoczone Jonathan Quick (Los Angeles Kings) zaliczył 50 shutout w spotkaniu z Carolina Hurricanes.
Jest 30 bramkarzem w historii ligi NHL, który rozegrał taką liczbę spotkań bez puszczonej bramki.
Jonathan Quick
20 grudnia[33] Kanada Carey Price (Montreal Canadiens) wystąpił po raz 300 w zwycięskim spotkaniu. Jest 35 bramkarzem w historii ligi NHL,
który uzyskał taką liczbę zwycięstw.
23 grudnia[34] Kanada Trevor Daley (Detroit Red Wings) wystąpił po raz 1000 w spotkaniu z Toronto Maple Leafs.
Jest 330 zawodnikiem w historii ligi NHL, który rozegrał 1000 i więcej spotkań.
27 grudnia[35] Kanada Brent Burns (San Jose Sharks) wystąpił po raz 1000 w spotkaniu z Anaheim Ducks.
Jest 331 zawodnikiem w historii ligi NHL, który rozegrał 1000 i więcej spotkań.
Brent Burns
31 grudnia[36] Kanada Justin Williams (Carolina Hurricanes) wystąpił po raz 1200 w spotkaniu z Philadelphia Flyers.
Jest 111 zawodnikiem w historii ligi NHL i piątym aktywnym, który rozegrał 1200 i więcej spotkań.
4 stycznia[37] Austria Thomas Vanek (Detroit Red Wings) wystąpił po raz 1000 w spotkaniu z Nashville Predators.
Jest 332 zawodnikiem w historii ligi NHL, który rozegrał 1000 i więcej spotkań.
5 stycznia[38] Stany Zjednoczone Jonathan Quick (Los Angeles Kings) wystąpił po raz 300 w zwycięskim spotkaniu. Jest 36 bramkarzem w historii ligi NHL,
który uzyskał taką liczbę zwycięstw.
Tuukka Rask
8 stycznia[39] Finlandia Tuukka Rask (Boston Bruins) wystąpił po raz 250 w zwycięskim spotkaniu. Jest 54 bramkarzem w historii ligi NHL,
który uzyskał taką liczbę zwycięstw.
10 stycznia[40] Finlandia Pekka Rinne (Nashville Predators) wystąpił po raz 600 w spotkaniu z Columbus Blue Jackets.
Jest 48 bramkarzem w historii ligi NHL, który rozegrał 600 i więcej spotkań.
14 stycznia[41] Stany Zjednoczone Brooks Orpik (Washington Capitals) wystąpił po raz 1000 w spotkaniu z St. Louis Blues.
Jest 333 zawodnikiem w historii ligi NHL, który rozegrał 1000 i więcej spotkań.
Jewgienij Małkin
16 stycznia[42] Kanada Claude Giroux (Philadelphia Flyers) zaliczył 500 asystę przy golu Oskara Lindbloma w meczu z Boston Bruins.
Jest 145 zawodnikiem w historii ligi NHL, który uzyskał 500 asyst i więcej.
30 stycznia[43] Rosja Jewgienij Małkin (Pittsburgh Penguins) zaliczył 600 asystę przy golu Krisa Letang w meczu z Tampa Bay Lightning.
Jest 89 zawodnikiem w historii ligi NHL, który uzyskał 600 asyst i więcej.
5 lutego[44] Kanada Patrice Bergeron (Boston Bruins) wystąpił po raz 1000 w spotkaniu z New York Islanders.
Jest 334 zawodnikiem w historii ligi NHL, który rozegrał 1000 i więcej spotkań. Uczcił jubileusz strzeleniem dwóch bramek.
Patrice Bergeron
9 lutego[45] Kanada Carey Price (Montreal Canadiens) wystąpił po raz 600 w spotkaniu z Toronto Maple Leafs.
Jest 49 bramkarzem w historii ligi NHL, który rozegrał 600 i więcej spotkań.
14 lutego[46] Kanada Chris Kunitz (Chicago Blackhawks) wystąpił po raz 1000 w spotkaniu z New Jersey Devils.
Jest 335 zawodnikiem w historii ligi NHL, który rozegrał 1000 i więcej spotkań.
14 lutego[47] Stany Zjednoczone Jimmy Howard (Detroit Red Wings) wystąpił po raz 500 w spotkaniu z Ottawa Senators.
Jest 71 bramkarzem w historii ligi NHL, który rozegrał 500 i więcej spotkań.
Dustin Brown
18 lutego[48] Stany Zjednoczone Craig Anderson (Ottawa Senators) wystąpił po raz 600 w spotkaniu z Chicago Blackhawks.
Jest 50 bramkarzem w historii ligi NHL, który rozegrał 600 i więcej spotkań.
2 marca[49] Stany Zjednoczone Dustin Brown (Los Angeles Kings) wystąpił po raz 1100 w spotkaniu z Chicago Blackhawks.
Jest 190 zawodnikiem w historii ligi NHL, który rozegrał 1100 i więcej spotkań. Uczcił jubileusz strzeleniem dwóch bramek.
5 marca[50] Słowacja Jaroslav Halák (Boston Bruins) wystąpił po raz 250 w zwycięskim spotkaniu. Jest 55 bramkarzem w historii ligi NHL,
który uzyskał taką liczbę zwycięstw.
Sidney Crosby
5 marca[51] Kanada Sidney Crosby (Pittsburgh Penguins) zdobył 1200 punkt asystując przy golu Jake Guentzela w meczu z Florida Panthers.
Jest 48 zawodnikiem w historii ligi NHL, który zdobył 1200 punktów i więcej.
5 marca[52] Stany Zjednoczone Ryan Kesler (Anaheim Ducks) wystąpił po raz 1000 w spotkaniu z Arizona Coyotes.
Jest 336 zawodnikiem w historii ligi NHL, który rozegrał 1000 i więcej spotkań.
5 marca[53] Stany Zjednoczone Matt Cullen (Pittsburgh Penguins) wystąpił po raz 1500 w spotkaniu z Florida Panthers.
Jest 20 zawodnikiem w historii ligi NHL, który rozegrał 1500 i więcej spotkań.
Matt
Cullen
6 marca[54] Kanada Braden Holtby (Washington Capitals) wystąpił po raz 250 w zwycięskim spotkaniu. Jest 56 bramkarzem w historii ligi NHL,
który uzyskał taką liczbę zwycięstw.
12 marca[55] Rosja Jewgienij Małkin (Pittsburgh Penguins) zdobył 1000 punkt asystując przy golu Phila Kessela w meczu z Washington Capitals.
Jest 88 zawodnikiem w historii ligi NHL, który zdobył 1000 punktów i więcej.
12 marca[55] Rosja Aleksandr Owieczkin (Washington Capitals) zdobył 1200 punkt asystując przy golu Johna Carlsona w meczu z Pittsburgh Penguins.
Jest 49 zawodnikiem w historii ligi NHL, który zdobył 1200 punktów i więcej.
Aleksandr Owieczkin
24 marca[56] Rosja Siergiej Bobrowski (Columbus Blue Jackets) wystąpił po raz 250 w zwycięskim spotkaniu. Jest 57 bramkarzem w historii ligi NHL,
który uzyskał taką liczbę zwycięstw.
28 marca[57] Stany Zjednoczone Jonathan Quick (Los Angeles Kings) wystąpił po raz 600 w spotkaniu z Vancouver Canucks.
Jest 51 bramkarzem w historii ligi NHL, który rozegrał 600 i więcej spotkań.
1 kwietnia[58] Słowenia Anže Kopitar (Los Angeles Kings) wystąpił po raz 1000 w spotkaniu z Calgary Flames.
Jest 337 zawodnikiem w historii ligi NHL, który rozegrał 1000 i więcej spotkań.
Anže Kopitar
5 kwietnia[59] Stany Zjednoczone Cam Ward (Chicago Blackhawks) wystąpił po raz 700 w spotkaniu z Dallas Stars.
Jest 28 bramkarzem w historii ligi NHL, który rozegrał 700 i więcej spotkań.
6 kwietnia[60] Drużyna Tampa Bay Lightning zwyciężając po raz 62-gi wyrównała rekord ligi NHL w liczbie zwycięstw w sezonie zasadniczym należący od sezonu 1995/96 do zespołu Detroit Red Wings.

Play-off[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: NHL (2018/2019) Play-off.

Rozstawienie[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu sezonu zasadniczego 16 zespołów zapewniło sobie start w fazie play-off. Drużyna Tampa Bay Lightning zdobywca Presidents’ Trophy uzyskała najlepszy wynik w lidze zdobywając w 82 spotkaniach 128 punktów. Jest to najwyżej rozstawiona drużyna. Kolejne miejsce rozstawione uzupełnili mistrzowie dywizji: Washington Capitals, Nashville Predators oraz Calgary Flames.

Konferencja Wschodnia[edytuj | edytuj kod]

Dywizja atlantycka
  1. Stany Zjednoczone Tampa Bay Lightning – 128 punktów, mistrz dywizji atlantyckiej i konferencji wschodniej, zdobywca Presidents’ Trophy
  2. Stany Zjednoczone Boston Bruins – 107 punktów
  3. Kanada Toronto Maple Leafs – 100 punktów
Dywizja metropolitalna
  1. Stany Zjednoczone Washington Capitals – 104 punky, mistrz dywizji metropolitalnej
  2. Stany Zjednoczone New York Islanders – 103 punky
  3. Stany Zjednoczone Pittsburgh Penguins – 100 punktów
  4. Stany Zjednoczone Carolina Hurricanes – 99 punktów, dzika karta
  5. Stany Zjednoczone Columbus Blue Jackets – 98 punktów, dzika karta

Konferencja Zachodnia[edytuj | edytuj kod]

Dywizja pacyficzna
  1. Kanada Calgary Flames – 107 punktów, mistrz dywizji pacyficznej i konferencji zachodniej
  2. Stany Zjednoczone San Jose Sharks – 101 punktów
  3. Stany Zjednoczone Vegas Golden Knights – 93 punkty
Dywizja centralna
  1. Stany Zjednoczone Nashville Predators – 100 punktów, mistrz dywizji centralnej
  2. Kanada Winnipeg Jets – 99 punktów (45 zwycięstw)
  3. Stany Zjednoczone St. Louis Blues – 99 punktów (42 zwycięstwa)
  4. Stany Zjednoczone Dallas Stars – 93 punkty, dzika karta
  5. Stany Zjednoczone Colorado Avalanche – 90 punktów, dzika karta

Drzewko playoff[edytuj | edytuj kod]

Faza play-off rozgrywana jest w czterech rundach. Drużyna, która zajęła wyższe miejsce w sezonie zasadniczym w nagrodę zostaje gospodarzem ewentualnego siódmego meczu. Z tym, że zdobywca Presidents’ Trophy zawsze jest gospodarzem siódmego meczu. Wszystkie cztery rundy rozgrywane są w formule do czterech zwycięstw według schematu: 2-2-1-1-1, czyli wyżej rozstawiony rozgrywa mecze: 1 i 2 oraz ewentualnie 5 i 7 we własnej hali. Niżej rozstawiona drużyna rozgrywa mecze w swojej hali: trzeci, czwarty oraz ewentualnie szósty.

Wyżej rozstawiona drużyna jest pokazana w górnym rzędzie pary.

  Ćwierćfinały Konferencji Półfinały Konferencji Finały Konferencji Finał Pucharu Stanleya
                                     
M1  Washington Capitals 3     M2  New York Islanders 0  
WC  Carolina Hurricanes 4     WC  Carolina Hurricanes 4  


M2  New York Islanders 4 Konferencja Wschodnia
M3  Pittsburgh Penguins 0  
    A2  Boston Bruins 4  
  WC  Carolona Hurricanes 0  
A2  Boston Bruins 4  
A3  Toronto Maple Leafs 3  
A1  Tampa Bay Lightning 0   A2  Boston Bruins 4
WC  Columbus Blue Jackets 4     WC  Columbus Blue Jackets 2  


  A2  Boston Bruins 3
  C3  St. Louis Blues 4
C1  Nashvill Predators 2     C3  St. Louis Blues 4
WC  Dallas Stars 4     WC  Dallas Stars 3  
C2  Winnipeg Jetts 2
C3  St. Louis Blues 4  
  P2  San Jose Sharks 2
  C3  St. Louis Blues 4  
P2  San Jose Sharks 4  
P3  Vegas Golden Knights 3   Konferencja Zachodnia
P1  Calgary Flames 1   P2  San Jose Sharks 4
WC  Colorado Avalanche 4     WC  Colorado Avalanche 3  

Wyniki spotkań playoff[edytuj | edytuj kod]

KONFERENCJA WSCHODNIA
Drużyna wyżej rozstawiona Drużyna niżej rozstawiona Wynik serii Wyniki meczów
1. 2. 3. 4. 5. 6. 7.
Ćwierćfinały
Washington Capitals (M1) Carolina Hurricanes (WC) 3 : 4 11 kwietnia 13 kwietnia 15 kwietnia 18 kwietnia 20 kwietnia 22 kwietnia 24 kwietnia
4 : 2 4 : 3D 0 : 5 1 : 2 6 : 0 2 : 5 3 : 42D
New York Islanders (M2) Pittsburgh Penguins (M3) 4 : 0 10 kwietnia 12 kwietnia 14 kwietnia 16 kwietnia
4 : 3D 3 : 1 4 : 1 3 : 1
Tampa Bay Lightning (A1) Columbus Blue Jackets (WC) 0 : 4 10 kwietnia 12 kwietnia 14 kwietnia 16 kwietnia
3 : 4 1 : 5 1 : 3 3 : 7
Boston Bruins (A2) Toronto Maple Leafs (A3) 4 : 3 11 kwietnia 13 kwietnia 15 kwietnia 17 kwietnia 19 kwietnia 21 kwietnia 23 kwietnia
1 : 4 4 : 1 2 : 3 6 : 4 1 : 2 4 : 2 5 : 1
Półfinały
New York Islanders (M2) Carolina Hurricanes (WC) 0 : 4 26 kwietnia 28 kwietnia 1 maja 3 maja
0 : 1 1 : 2 2 : 5 2 : 5
Boston Bruins (A2) Columbus Blue Jackets (WC) 4 : 2 25 kwietnia 27 kwietnia 30 kwietnia 2 maja 4 maja 6 maja
3 : 2D 2 : 32D 1 : 2 4 : 1 4 : 3 3 : 0
Finał
Boston Bruins (A2) Carolina Hurricanes (WC) 4 : 0 9 maja 12 maja 14 maja 16 maja
5 : 2 6 : 2 2 : 1 4 : 0
KONFERENCJA ZACHODNIA
Drużyna wyżej rozstawiona Drużyna niżej rozstawiona Wynik serii Wyniki meczów
1. 2. 3. 4. 5. 6. 7.
Ćwierćfinały
Nashville Predators (C1) Dallas Stars (WC) 2 : 4 10 kwietnia 13 kwietnia 15 kwietnia 17 kwietnia 20 kwietnia 22 kwietnia
2 : 3 2 : 1D 3 : 2 1 : 5 3 : 5 1 : 2D
Winnipeg Jets (C2) St. Louis Blues (C3) 2 : 4 10 kwietnia 12 kwietnia 14 kwietnia 16 kwietnia 18 kwietnia 20 kwietnia
1 : 2 3 : 4 6 : 3 2 : 1D 2 : 3 2 : 3
Calgary Flames (P1) Colorado Avalanche (WC) 1 : 4 11 kwietnia 13 kwietnia 15 kwietnia 17 kwietnia 19 kwietnia
4 : 0 2 : 3D 2 : 6 2 : 3D 1 : 5
San Jose Sharks (P2) Vegas Golden Knights (P3) 4 : 3 10 kwietnia 12 kwietnia 14 kwietnia 16 kwietnia 18 kwietnia 21 kwietnia 23 kwietnia
5 : 2 3 : 5 3 : 6 0 : 5 5 : 2 2 : 12D 5 : 4D
Półfinały
St. Louis Blues (C3) Dallas Stars (WC) 3 : 3 25 kwietnia 27 kwietnia 29 kwietnia 1 maja 3 maja 5 maja 7 maja
3 : 2 2 : 4 4 : 3 2 : 4 1 : 2 4 : 1 2 : 12D
San Jose Sharks (P2) Colorado Avalanche (WC) 4 : 3 26 kwietnia 28 kwietnia 30 kwietnia 2 maja 4 maja 6 maja 8 maja
5 : 2 3 : 4 4 : 2 0 : 3 2 ; 1 3 : 4D 3 : 2
Finał
San Jose Sharks (P2) St. Louis Blues (C3) 2 : 4 11 maja 13 maja 15 maja 17 maja 19 maja 21 maja
6 : 3 2 : 4 5 : 4D 1 : 2 0 : 5 1 : 5
złoto FINAŁ PUCHARU STANLEYA
27.05.2019
Mecz numer
1 		Boston
TD Garden
17 565 widzów 		Boston Bruins (A2) – St. Louis Blues (C3)
4 : 2[61]		 Stan rywalizacji
1 : 0
29.05.2019
Mecz numer
2 		Boston
TD Garden
17 565 widzów 		Boston Bruins (A2) – St. Louis Blues (C3)
2 : 3[62]		 Stan rywalizacji
1 : 1
1.06.2019
Mecz numer
3 		St. Louis
Scottrade Center
18 789 widzów 		St. Louis Blues (C3) – Boston Bruins (A2)
2 : 7[63]		 Stan rywalizacji
1 : 2
3.06.2019
Mecz numer
4 		St. Louis
Scottrade Center
18 805 widzów 		St. Louis Blues (C3) – Boston Bruins (A2)
4 : 2[64]		 Stan rywalizacji
2 : 2
6.06.2019
Mecz numer
5 		Boston
TD Garden
17 565 widzów 		Boston Bruins (A2) – St. Louis Blues (C3)
1 : 2[65]		 Stan rywalizacji
2 : 3
9.06.2019
Mecz numer
6 		St. Louis
Scottrade Center
18 890 widzów 		St. Louis Blues (C3) – Boston Bruins (A2)
1 : 5[66]		 Stan rywalizacji
3 : 3
12.06.2019
Mecz numer
7 		Boston
TD Garden
17 565 widzów 		Boston Bruins (A2) – St. Louis Blues (C3)
1 : 4[67]		 Stan rywalizacji
3 : 4

Najlepsi zawodnicy playoff[edytuj | edytuj kod]

Zawodnicy z pola[68]

Jaden Schwartz
Punkty Gole Asysty +/−
Kanada Ryan O’Reilly (STL)
Kanada Brad Marchand (BOS)		 23 Rosja Logan Couture (SJS) 14 Stany Zjednoczone Alex Pietrangelo (STL)
Stany Zjednoczone Torey Krug (BOS)		 16 Słowacja Zdeno Chára (BOS) +11
Kanada Jaden Schwartz (STL) 12 Stany Zjednoczone Brandon Carlo (BOS) +10
Kanada Logan Couture (SJS)
Kanada Jaden Schwartz (STL)		 20 Rosja Władimir Tarasienko (STL) 11 Kanada Ryan O’Reilly (STL) 15 Kanada Jaden Schwartz (STL)
Kanada Jay Bouwmeester (STL)		 +9
Czechy Tomáš Hertl (SJS) 10 Kanada Brad Marchand (BOS)
Szwecja Erik Karlsson (SJS)		 14
Stany Zjednoczone Alex Pietrangelo (STL)
Czechy David Pastrňák (BOS)		 19 Kanada Brad Marchand (BOS)
Kanada Patrice Bergeron (BOS)
Czechy David Pastrňák (BOS)
Stany Zjednoczone Charlie Coyle (BOS)		 9 Stany Zjednoczone Charlie Coyle (BOS)
Szwecja John Klingberg (DAL)		 +8

Bramkarze[68]

W zestawieniu ujęto bramkarzy grających przez co najmniej 600 minut.

Tuukka Rask
Obrony (w %) GAA[16] Shutouty Zwycięstwa
Szwecja Robin Lehner (NYI) .936 Szwecja Robin Lehner (NYI) 2.00 Finlandia Tuukka Rask (BOS)
Czechy Petr Mrázek (CAR)		 2 Kanada Jordan Binnington (STL) 16
Finlandia Tuukka Rask (BOS) .934 Finlandia Tuukka Rask (BOS) 2.02 Finlandia Tuukka Rask (BOS) 15
Stany Zjednoczone Ben Bishop (DAL) .933 Stany Zjednoczone Ben Bishop (DAL) 2.22 Kanada Jordan Binnington (STL)
Niemcy Philipp Grubauer (COL)
Kanada Braden Holtby (WSH)
Kanada Marc-André Fleury (VGK)
Kanada Mike Smith (CGY)		 1 Kanada Martin Jones (SJS) 10
Rosja Siergiej Bobrowski (CBJ)
Niemcy Philipp Grubauer (COL)		 .925 Niemcy Philipp Grubauer (COL) 2.30 Stany Zjednoczone Ben Bishop (DAL)
Niemcy Philipp Grubauer (COL)		 7
Rosja Siergiej Bobrowski (CBJ) 2.41

Nagrody[edytuj | edytuj kod]

Nagrody drużynowe[edytuj | edytuj kod]

Nagroda Drużyna
Puchar Stanleya


Stany Zjednoczone St. Louis Blues
Clarence S. Campbell Bowl
Najlepszy zespół Konferencji Zachodniej



Stany Zjednoczone St. Louis Blues
Nagroda Drużyna
Presidents’ Trophy
Najlepsza drużyna sezonu zasadniczego

Stany Zjednoczone Tampa Bay Lightning
Prince of Wales Trophy
Najlepszy zespół Konferencji Wschodniej


Stany Zjednoczone Boston Bruins

Nagrody indywidualne[edytuj | edytuj kod]

Nagroda Zawodnik
Hart Memorial Trophy
Najwartościowszy zawodnik (MVP)
sezonu zasadniczego		 Rosja Nikita Kuczerow
Tampa Bay Lightning
Maurice Richard Trophy
Zdobywca największej liczby goli
w sezonie zasadniczym		 Rosja Aleksandr Owieczkin
Washington Capitals
Art Ross Memorial Trophy
Zdobywca największej liczby punktów
w sezonie zasadniczym
Kanada Nikita Kuczerow
Tampa Bay Lightning
James Norris Memorial Trophy
Najlepszy obrońca		 Kanada Mark Giordano
Calgary Flames
Trofeum Vezina
Najlepszy bramkarz		 Finlandia Andriej Wasilewskij
Tampa Bay Lightning
William M. Jennings Trophy
Bramkarz, który puścił najmniejszą liczbę goli
rozgrywając minimum 25 spotkań		 Szwecja Robin Lehner
Niemcy Thomas Greiss
New York Islanders
Calder Memorial Trophy
Najlepszy debiutant		 Szwecja Elias Pettersson
Vancouver Canucks
Plus/Minus Award
Zawodnik z najlepszą statystyką +/−		 Kanada Mark Giordano
Calgary Flames
Jack Adams Award
Trener roku		 Kanada Barry Trotz
New York Islanders
Lady Byng Memorial Trophy
Zawodnik łączący kulturę na boisku
z wysokim poziomem sportowym		 Finlandia Aleksandr Barkov
Florida Panthers
King Clancy Memorial Trophy
Przywódca na lodowisku i poza nim,
ludzki dla członków swojego zespołu		 Stany Zjednoczone Jason Zucker
Minnesota Wild
Bill Masterton Memorial Trophy
Zawodnik wytrwały i pełen poświęcenia w grze		 Szwecja Robin Lehner
New York Islanders
Frank J. Selke Trophy
Najlepszy napastnik defensywny		 Kanada Ryan O’Reilly
St. Louis Blues
Conn Smythe Trophy
Najwartościowszy zawodnik (MVP)
play-off		 Kanada Ryan O’Reilly
St. Louis Blues

Trzy gwiazdy miesiąca (NHL Three Stars of the Month)[edytuj | edytuj kod]

Miesiąc 1 2 3
Październik[69] Finlandia Mikko Rantanen
Colorado Avalanche 		Rosja Jewgienij Małkin
Pittsburgh Penguins 		Stany Zjednoczone Patrick Kane
Chicago Blackhawks
Listopad[70] Finlandia Patrik Laine
Winnipeg Jets 		Kanada Nathan MacKinnon
Colorado Avalanche 		Kanada Marc-André Fleury
Vegas Golden Knights
Grudzień[71] Rosja Nikita Kuczerow
Tampa Bay Lightning 		Stany Zjednoczone Johnny Gaudreau
Calgary Flames 		Kanada Connor McDavid
Edmonton Oilers
Styczeń[72] Stany Zjednoczone Johnny Gaudreau
Calgary Flames 		Szwecja Robin Lehner
New York Islanders 		Stany Zjednoczone Patrick Kane
Chicago Blackhawks
Luty[73] Rosja Nikita Kuczerow
Tampa Bay Lightning 		Stany Zjednoczone Patrick Kane
Chicago Blackhawks 		Rosja Władimir Tarasienko
St. Louis Blues
Marzec[74] Kanada Connor McDavid
Edmonton Oilers 		Rosja Siergiej Bobrowski
Columbus Blue Jackets 		Kanada Brad Marchand
Boston Bruins

Trzy gwiazdy tygodnia (NHL Three Stars of the Week)[edytuj | edytuj kod]

Miesiąc Data
Październik 3-7.10[75] 8-14.10[76] 15-21.10[77] 22-28.10[78]
1. Stany Zjednoczone Auston Matthews (TOR)
2. Kanada Jonathan Toews (CHI)
3. Stany Zjednoczone Ben Bishop (DAL) 		1. Kanada Patrice Bergeron (BOS)
2. Kanada Morgan Rielly (TOR)
3. Finlandia Sebastian Aho (CAR) 		1. Szwecja Gabriel Landeskog (COL)
2. Kanada Connor McDavid (EDM)
3. Kanada Marc-André Fleury (VGK) 		1. Kanada Sidney Crosby (PIT)
2. Kanada Mark Scheifele (WPG)
3. Finlandia Mikko Rantanen (COL)
Listopad 29.10-4.11[79] 5.11-11.11[80] 12.11-18.11[81] 19.11-25.11[82]
1. Kanada Sean Monahan (CGY)
2. Szwecja Elias Pettersson (VAN)
3. Kanada Brayden Point (TBL) 		1. Czechy David Pastrňák (BOS)
2. Stany Zjednoczone Blake Wheeler (WPG)
3. Kanada Claude Giroux (PHI) 		1. Stany Zjednoczone Cam Atkinson (CBJ)
2. Kanada Corey Crawford (CHI)
3. Stany Zjednoczone Joe Pavelski (SJS) 		1. Finlandia Patrik Laine (WPG)
2. Kanada Marc-André Fleury (VGK)
3. Rosja Nikita Kuczerow (TBL)
Grudzień 26.11-2.12[83] 3.12-9.12[84] 10.12-16.12[85] 17.12-23.12[86] 24.12-30.12[87]
1. Kanada Mark Scheifele (WPG)
2. Kanada Adin Hill (ARI)
3. Kanada Jonathan Huberdeau (FLA) 		1. Szwecja Elias Pettersson (VAN)
2. Kanada Louis Domingue (TBL)
3. Stany Zjednoczone Johnny Gaudreau (CGY) 		1. Rosja Aleksander Owieczkin (WSH)
2. Kanada Mark Scheifele (WPG)
3. Stany Zjednoczone Jack Eichel (BUF) 		1. Rosja Siergiej Bobrowski (CBJ)
2. Kanada Morgan Rielly (TOR)
3. Rosja Nikita Kuczerow (TBL) 		1. Stany Zjednoczone Patrick Kane (CHI)
2. Kanada Mathew Barzal (NYI)
3. Kanada Mackenzie Blackwood (NJD)
Styczeń 31.12-6.01[88] 7.01-13.01[89] 14.01-20.01[90] 21.01-27.01[91]
1. Stany Zjednoczone Johnny Gaudreau (CGY)
2. Kanada Brent Burns (SJS)
3. Szwecja Robin Lehner (NYI) 		1. Kanada Mark Giordano (CGY)
2. Kanada Jordan Binnington (STL)
3. Stany Zjednoczone Jake Guentzel (PIT) 		1. Szwecja Robin Lehner (NYI)
2. Szwecja Mika Zibanejad (NYR)
3. Stany Zjednoczone Patrick Kane (CHI) 		1. Kanada Sidney Crosby (PIT)
2. Stany Zjednoczone Joe Pavelski (SJS)
3. Kanada Devan Dubnyk (MIN)
Luty 28.01-3.02[92] 4.02-10.02[93] 11.02-17.02[94] 18.02-24.02[95]
1. Stany Zjednoczone Jack Roslovic (WPG)
2. Kanada Carter Hart (PHI)
3. Szwecja Mika Zibanejad (NYR) 		1. Kanada Jordan Binnington (STL)
2. Kanada Patrice Bergeron (BOS)
3. Kanada Dylan Strome (CHI) 		1. Rosja Nikita Kuczerow (TBL)
2. Rosja Władimir Tarasienko (STL)
3. Kanada Sidney Crosby (PIT) 		1. Rosja Siemion Warłamow (COL)
2. Finlandia Aleksandr Barkov (FLA)
3. Rosja Siergiej Bobrowski (CBJ)
Marzec 25.02-3.03[96] 4.03-10.03[97] 11.03-17.03[98] 18.03-24.03[99] 25.03-31.03[100]
1. Kanada Marc-André Fleury (VGK)
2. Stany Zjednoczone Blake Wheeler (WPG)
3. Kanada Sidney Crosby (PIT) 		1.Kanada Jonathan Huberdeau (FLA)
2. Stany Zjednoczone Ben Bishop (DAL)
3. Stany Zjednoczone Troy Terry (ANA) 		1. Niemcy Thomas Greiss (NYI)
2. Kanada Brendan Perlini (CHI)
3. Kanada Connor McDavid (EDM) 		1. Stany Zjednoczone Kyle Connor (WPG)
2. Kanada Steven Stamkos (TBL)
3. Niemcy Philipp Grubauer (COL) 		1. Rosja Siergiej Bobrowski (CBJ)
2. Kanada Tyler Bertuzzi (DET)
3. Kanada Darcy Kuemper (ARI)
Kwiecień 1.04-6.04[101]
1. Rosja Władimir Tarasienko (STL)
2. Finlandia Pekka Rinne (NSH)
3. Rosja Aleksandr Radułow (DAL)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Stars to host 2018 NHL Draft at American Airlines Center. nhl.com, 2017-07-30. [dostęp 2018-05-05].
  2. ↑ Sabres win No. 1 pick in NHL Draft Lottery. nhl.com, 2018-04-29. [dostęp 2018-05-05].
  3. ↑ 2018 NHL Draft first-round results, analysis. nhl.com, 2018-06-23. [dostęp 2018-06-23].
  4. ↑ Dan Rosen: NHL revenues, salary cap projected to rise. nhl.com, 2017-12-08. [dostęp 2018-05-05].
  5. ↑ Dan Rosen: NHL salary cap will be $79.5 million next season. nhl.com, 2018-06-21. [dostęp 2018-06-22].
  6. ↑ Bruins defeat Flames at China Games. nhl.com, 2018-09-19. [dostęp 2018-09-20].
  7. ↑ Hall scores in overtime to give Devils victory against SC Bern. nhl.com, 2018-10-01. [dostęp 2018-10-03].
  8. ↑ Palmieri, Zajac spark Devils to win against Oilers at Global Series. nhl.com, 2018-10-06. [dostęp 2018-10-06].
  9. ↑ Laine hat trick powers Jets past Panthers at Global Series. nhl.com, 2018-11-02. [dostęp 2018-11-03].
  10. ↑ Luongo helps Panthers top Jets at Global Series finale in Finland. nhl.com, 2018-11-02. [dostęp 2018-11-03].
  11. ↑ Rask, Bruins top Blackhawks in Winter Classic. nhl.com, 2019-01-01. [dostęp 2019-01-01].
  12. ↑ 2019 NHL All-Star Game to be held at San Jose. nhl.com, 2018-04-27. [dostęp 2018-05-05].
  13. ↑ Crosby, Barzal have five points each, Metropolitan wins All-Star Game. nhl.com, 2019-01-27. [dostęp 2019-01-29].
  14. ↑ Flyers rally for OT victory against Penguins in Stadium Series. nhl.com, 2019-02-24. [dostęp 2019-02-24].
  15. ↑ a b 2018-2019 Regural Season Stats. nhl.com. [dostęp 2019-04-07]. (ang.).
  16. ↑ a b Średnia straconych bramek na mecz.
  17. ↑ DeBrincat, Blackhawks defeat Blues in overtime. nhl.com, 2018-10-14. [dostęp 2018-10-17].
  18. ↑ Tatar has three points, Canadiens send Red Wings to another loss. nhl.com, 2018-10-16. [dostęp 2018-10-17].
  19. ↑ Suter, Wild rally past Stars in third. nhl.com, 2018-10-20. [dostęp 2018-10-20].
  20. ↑ Ovechkin has four points in Capitals win against Canucks. nhl.com, 2018-10-23. [dostęp 2018-10-25].
  21. ↑ Wild send Kings to sixth straight loss. nhl.com, 2018-10-26. [dostęp 2018-10-26].
  22. ↑ Stars top Canadiens for first road win. nhl.com, 2018-10-31. [dostęp 2018-10-31].
  23. ↑ Senators top Sabres to end four-game losing streak. nhl.com, 2018-11-02. [dostęp 2018-11-02].
  24. ↑ Stars hang on to top Maple Leafs. nhl.com, 2018-11-02. [dostęp 2018-11-02].
  25. ↑ Staal scores 400th NHL goal in Wild victory against Blues. nhl.com, 2018-11-04. [dostęp 2018-11-04].
  26. ↑ Fleury gets 50th NHL shutout, Golden Knights top Hurricanes. nhl.com, 2018-11-04. [dostęp 2018-11-06].
  27. ↑ Shore scores twice, Stars top Sharks. nhl.com, 2018-11-09. [dostęp 2018-11-09].
  28. ↑ Maple Leafs score six against Devils, win third in row. nhl.com, 2018-11-10. [dostęp 2018-11-10].
  29. ↑ Thornton, Karlsson hit milestones in Sharks win against Predators. nhl.com, 2018-11-14. [dostęp 2018-11-14].
  30. ↑ Jarnkrok’s first hat trick helps Predators defeat Kings. nhl.com, 2018-11-18. [dostęp 2018-11-18].
  31. ↑ Andersen makes 38 saves, Maple Leafs top Bruins. nhl.com, 2018-11-27. [dostęp 2018-11-27].
  32. ↑ Quick makes 34 saves, Kings shut out Hurricanes. nhl.com, 2018-12-03. [dostęp 2018-12-03].
  33. ↑ Price gets 300th NHL win, Canadiens top Coyotes. nhl.com, 2018-12-21. [dostęp 2018-12-21].
  34. ↑ Kapanen’s second goal helps Maple Leafs rally past Red Wings in OT. nhl.com, 2018-12-24. [dostęp 2018-12-24].
  35. ↑ Burns scores winner for Sharks against Ducks in 1,000th NHL game. nhl.com, 2018-12-28. [dostęp 2018-12-28].
  36. ↑ Hurricanes score first three, hold off Flyers. nhl.com, 2019-01-01. [dostęp 2019-01-01].
  37. ↑ Red Wings top Predators, end six-game losing streak. nhl.com, 2019-01-05. [dostęp 2019-01-05].
  38. ↑ Quick, Kopitar reach milestones in Kings win against Oilers. nhl.com, 2019-01-06. [dostęp 2019-01-06].
  39. ↑ Rask reaches milestone, Bruins shut out Wild for fifth win in row. nhl.com, 2019-01-09. [dostęp 2019-01-09].
  40. ↑ Tortorella gets 600th win, Blue Jackets defeat Predators in overtime. nhl.com, 2019-01-15. [dostęp 2019-01-15].
  41. ↑ Blues defeat Capitals for first three-game winning streak. nhl.com, 2019-01-15. [dostęp 2019-01-15].
  42. ↑ Couturier gets first hat trick in Flyers win against Bruins. nhl.com, 2019-01-17. [dostęp 2019-01-17].
  43. ↑ Murray makes 33 saves, Penguins defeat Lightning. nhl.com, 2019-01-31. [dostęp 2019-01-31].
  44. ↑ Bergeron scores twice in 1,000th NHL game, Bruins defeat Islanders. nhl.com, 2019-02-06. [dostęp 2019-02-06].
  45. ↑ Maple Leafs defeat Canadiens on Tavares goal in OT. nhl.com, 2019-02-10. [dostęp 2019-02-10].
  46. ↑ Kane extends point streak to 16 in Blackhawks win against Devils. nhl.com, 2019-02-15. [dostęp 2019-02-15].
  47. ↑ Howard gets win for Red Wings against Senators in 500th NHL game. nhl.com, 2019-02-15. [dostęp 2019-02-21].
  48. ↑ Kane extends point streak to 18 in Blackhawks win against Senators. nhl.com, 2019-02-19. [dostęp 2019-02-19].
  49. ↑ Kings defeat Blackhawks to end 10-game losing streak. nhl.com, 2019-03-03. [dostęp 2019-03-03].
  50. ↑ Bruins rally past Hurricanes in OT, extend point streak to 17. nhl.com, 2019-03-06. [dostęp 2019-03-06].
  51. ↑ Guentzel’s second goal lifts Penguins past Panthers in OT. nhl.com, 2019-03-06. [dostęp 2019-03-06].
  52. ↑ Jarnkrok’s first hat trick helps Predators defeat Kings. nhl.com, 2019-03-06. [dostęp 2019-03-06].
  53. ↑ Guentzel’s second goal lifts Penguins past Panthers in OT. nhl.com, 2019-03-06. [dostęp 2019-03-08].
  54. ↑ Ovechkin has goal, assist in Capitals victory against Flyers. nhl.com, 2019-03-07. [dostęp 2019-03-07].
  55. ↑ a b Malkin gets 1,000th NHL point for Penguins against Capitals. nhl.com, 2019-03-13. [dostęp 2019-03-13].
  56. ↑ Blue Jackets shut out Canucks, two points out of wild card in East. nhl.com, 2019-03-25. [dostęp 2019-03-25].
  57. ↑ Canucks defeat Kings in shootout, avoid elimination from playoff race. nhl.com, 2019-03-29. [dostęp 2019-03-29].
  58. ↑ Flames defeat Kings for 50th win of season. nhl.com, 2019-04-02. [dostęp 2019-04-02].
  59. ↑ Stars lose to Blackhawks, fail to clinch first wild card. nhl.com, 2019-04-06. [dostęp 2019-04-07].
  60. ↑ Lightning tie NHL wins record with victory against Bruins. nhl.com, 2019-04-06. [dostęp 2019-04-07].
  61. ↑ Bruins rally past Blues, win Game 1 of Stanley Cup Final. nhl.com, 2019-05-28. [dostęp 2019-05-28].
  62. ↑ Blues win Game 2 in OT, even Stanley Cup Final against Bruins. nhl.com, 2019-05-30. [dostęp 2019-05-30].
  63. ↑ Bruins blitz Blues in Game 3, take lead in Stanley Cup Final. nhl.com, 2019-06-02. [dostęp 2019-06-03].
  64. ↑ Blues defeat Bruins in Game 4, even Stanley Cup Final. nhl.com, 2019-06-04. [dostęp 2019-06-04].
  65. ↑ Blues hold on for Game 5 win against Bruins, lead Stanley Cup Final. nhl.com, 2019-06-07. [dostęp 2019-06-07].
  66. ↑ Bruins deny Blues in Game 6 to extend Stanley Cup Final. nhl.com, 2019-06-10. [dostęp 2019-06-10].
  67. ↑ Blues win Stanley Cup for first time, defeat Bruins in Game 7 of Final. nhl.com, 2019-06-13. [dostęp 2019-06-13].
  68. ↑ a b 2018-2019 Playoffs Stats. nhl.com. [dostęp 2019-06-13]. (ang.).
  69. ↑ Rantanen leads 3 Stars of the Month. nhl.com, 2018-11-01. [dostęp 2018-11-02].
  70. ↑ Laine named NHL’s first star for November. nhl.com, 2018-12-01. [dostęp 2018-12-02].
  71. ↑ Kucherov leads 3 Stars of the Month. nhl.com, 2019-01-01. [dostęp 2019-01-02].
  72. ↑ Gaudreau leads 3 Stars of the Month. nhl.com, 2019-02-01. [dostęp 2019-02-01].
  73. ↑ Kucherov named NHL’s First Star for February. nhl.com, 2019-03-01. [dostęp 2019-03-02].
  74. ↑ McDavid leads 3 Stars of the Month. nhl.com, 2019-04-02. [dostęp 2019-04-02].
  75. ↑ Matthews leads 3 Stars of the Week. nhl.com, 2018-10-08. [dostęp 2018-10-08].
  76. ↑ Bergeron leads 3 Stars of the Week. nhl.com, 2018-10-15. [dostęp 2018-10-15].
  77. ↑ Landeskog leads 3 Stars of the Week. nhl.com, 2018-10-22. [dostęp 2018-10-22].
  78. ↑ Crosby leads 3 Stars of the Week. nhl.com, 2018-10-29. [dostęp 2018-10-29].
  79. ↑ Monahan leads 3 Stars of the Week. nhl.com, 2018-11-05. [dostęp 2018-11-06].
  80. ↑ Pastrnak leads 3 Stars of the Week. nhl.com, 2018-11-12. [dostęp 2018-11-12].
  81. ↑ Atkinson leads 3 Stars of the Week. nhl.com, 2018-11-19. [dostęp 2018-11-20].
  82. ↑ Laine leads 3 Stars of the Week. nhl.com, 2018-11-26. [dostęp 2018-11-28].
  83. ↑ Scheifele leads 3 Stars of the Week. nhl.com, 2018-12-03. [dostęp 2018-12-06].
  84. ↑ Pettersson leads 3 Stars of the Week. nhl.com, 2018-12-10. [dostęp 2018-12-12].
  85. ↑ Ovechkin leads 3 Stars of the Week. nhl.com, 2018-12-17. [dostęp 2018-12-18].
  86. ↑ Bobrovsky leads 3 Stars of the Week. nhl.com, 2018-12-24. [dostęp 2018-12-24].
  87. ↑ Kane leads 3 Stars of the Week. nhl.com, 2018-12-31. [dostęp 2018-12-31].
  88. ↑ Gaudreau leads 3 Stars of the Week. nhl.com, 2019-01-07. [dostęp 2019-01-08].
  89. ↑ Giordano leads 3 Stars of the Week. nhl.com, 2019-01-14. [dostęp 2019-01-15].
  90. ↑ Lehner leads 3 Stars of the Week. nhl.com, 2019-01-21. [dostęp 2019-01-21].
  91. ↑ Crosby leads 3 Stars of the Week. nhl.com, 2019-01-28. [dostęp 2019-01-30].
  92. ↑ Roslovic leads 3 Stars of the Week. nhl.com, 2019-02-04. [dostęp 2019-02-04].
  93. ↑ Binnington leads 3 Stars of the Week. nhl.com, 2019-02-11. [dostęp 2019-02-11].
  94. ↑ Kucherov leads 3 Stars of the Week. nhl.com, 2019-02-18. [dostęp 2019-02-18].
  95. ↑ Varlamov leads 3 Stars of the Week. nhl.com, 2019-02-25. [dostęp 2019-02-25].
  96. ↑ Fleury leads 3 Stars of the Week. nhl.com, 2019-03-04. [dostęp 2019-03-04].
  97. ↑ Huberdeau leads 3 Stars of the Week. nhl.com, 2019-03-11. [dostęp 2019-03-11].
  98. ↑ Greiss leads 3 Stars of the Week. nhl.com, 2019-03-18. [dostęp 2019-03-18].
  99. ↑ Connor leads 3 Stars of the Week. nhl.com, 2019-03-25. [dostęp 2019-03-25].
  100. ↑ Bobrovsky leads 3 Stars of the Week. nhl.com, 2019-04-01. [dostęp 2019-04-01].
  101. ↑ Tarasenko leads 3 Stars of the Week. nhl.com, 2019-04-08. [dostęp 2019-04-08].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Sezony National Hockey League
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=NHL_(2018/2019)&oldid=71607382”