Niemica (powiat kamieński)
53°51′37″N 14°54′43″E/53,860278 14,911944| wieś | |
 Droga wojewódzka nr 106 biegnąca przez wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2022) |
180[2] |
| Strefa numeracyjna |
91 |
| Kod pocztowy |
72-410[3] |
| Tablice rejestracyjne |
ZKA |
| SIMC |
0775008 |
Położenie na mapie gminy Golczewo  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu kamieńskiego  | |
| 53°51′37″N 14°54′43″E/53,860278 14,911944[1]
| |
Niemica (hist. Niemcza[4], niem. Nemitz) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie kamieńskim, w gminie Golczewo, przy drodze wojewódzkiej nr 106 Rzewnowo – Stargard Szczeciński – Pyrzyce.
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa szczecińskiego.
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
Kościół filialny pw. św. Michała Archanioła[edytuj | edytuj kod]
Jest to dawny kościół ewangelicki. Ze wzmianek historycznych wiadomo, że w roku 1564 fundatorem kościoła były rodziny von Flemming-Schnatow oraz rodzina von Steinwehr z Niemicy. W roku 1594 w kościele były 2 dzwony w dzwonnicy. W roku 1643 przeprowadzono prace restauracyjne kościoła, a już cztery lata później, w roku 1647 zakończono budowę wieży kościelnej (odnotowano to w kronice kościelnej i inskrypcji na wieży). W roku 1780 opracowano projekt nowej budowy kościoła według projektu Davida Gilly’ego. W roku 1780 została zbudowana południowa ściana kościoła szkieletowego, lecz w 1784 roku pozostałe części kościoła zawaliły się. Na miejscu renesansowego ryglowego kościoła wzniesiono w 1795 roku nowy kościół[5]. W 1780 roku Dawid Gilly wykonał rekonstrukcję wieży kościoła pochodzącej z 1647 roku. W roku 1830 dodano zachodnią emporę[6]. W 1848 roku kościół odnowiono. W 1920 roku zawaliła się empora od strony północnej wraz ze sklepionym grobowcem, znajdującym się pod nią. Pod koniec lat 30. XX wieku przeprowadzono renowację wieży[6]. W roku 1920 rozebrano masywną, dotychczasową, kopułę tzw. chóru Kopplina po stronie północnej[6].
Kościół wzniesiony jest w konstrukcji szkieletowej z wypełnieniem z cegły, założony na planie prostokąta. Jest to budowla prezbiterialna, jednoprzestrzenna z kwadratową w rzucie wieżą przy elewacji zachodniej. Wieża jest oszalowana[7]. Kościół przykryty jest dachem dwuspadowym załamanym nad szczytem wschodnim. Wnętrze otynkowane przykryte jest stropem belkowym. W oknach zachowane są XIX-wieczne witraże.
Dwór[edytuj | edytuj kod]
Zbudowany w XIX wieku w stylu pseudoklasycznym. Przebudowany w latach 1960–1965. Wzniesiony z cegły, otynkowany. Budynek wysoko podpiwniczony, parterowy z mieszkalnym poddaszem. Założony na planie prostokąta, dwutraktowy z gankiem zakończonym balkonem na osi fasady, który podtrzymują cztery kolumny. W wejściu głównym neorokokowe drzwi z nadświetlem, w którym znajdują się tarcze herbowe ze zniszczonym rysunkiem. Budynek pokryty dachem dwuspadowym załamanym nad ścianami szczytowymi. We wnętrzu zachowane są trzy kominki; jeden z nich wykonany jest z kafli holenderskich z dekoracją nawiązującą do motywów zdobniczych kafli z Delftu.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 86804
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-06].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 822 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ ks. Stanisław Kozierowski: Atlas nazw geograficznych Słowiańszczyzny Zachodniej. T. Zeszyt I. Poznań: 1934.
- ↑ Czesław Piskorski, Pomorze Zachodnie, mały przewodnik, Warszawa: Wyd. Sport i Turystyka Warszawa, 1980, s. 194, ISBN 83-217-2292-X, OCLC 8032482.
- ↑ a b c * Gerhard Bronisch, Walter Ohle, Kreis Kammin Land, Stettin 1939 (niem.).
- ↑ Piotr Skurzyński „Pomorze” Wyd. Sport i Turystyka – Muza S.A. Warszawa 2007 s. 77 ISBN 978-83-7495-133-3.
- Siedziba gminy: Golczewo
