Niewierz (województwo wielkopolskie)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Niewierz
wieś
ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 wielkopolskie

Powiat

szamotulski

Gmina

Duszniki

Wysokość

90[2] m n.p.m.

Liczba ludności (2022)

457[3]

Strefa numeracyjna

61

Kod pocztowy

64-550[4]

Tablice rejestracyjne

PSZ

SIMC

0583183

Położenie na mapie gminy Duszniki
Mapa konturowa gminy Duszniki, po lewej znajduje się punkt z opisem „Niewierz”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „Niewierz”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Niewierz”
Położenie na mapie powiatu szamotulskiego
Mapa konturowa powiatu szamotulskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Niewierz”
Ziemia52°27′01″N 16°20′54″E/52,450278 16,348333[1]

Niewierzwieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie szamotulskim, w gminie Duszniki.

Integralne części wsi Niewierz[5][6]
SIMC Nazwa Rodzaj
0583190 Grobla część wsi

Wieś szlachecka położona była w 1580 roku w powiecie poznańskim województwa poznańskiego[7]. W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie poznańskim.

Wieś sołecka, położona 25 km na południowy zachód od siedziby powiatu Szamotuł.

O starej metryce wsi świadczy dobrze zachowane wczesnośredniowieczne grodzisko dolinne typu pierścieniowatego sprzed XI w., otoczone wałem o wys. 5 m.

Wieś po raz pierwszy wzmiankowana w 1393 r. Na początku XIX w. stanowiła własność Gintrowiczów. W 1886 r. Niewierz należał do hrabiny Izabelli Tyszkiewiczowej. W 1926 r. jego właścicielem był Aleksander Szranta. W 1939 r. majątek nabył Stanisław Gutsche. W tym samym roku liczył on 277 ha.

Parterowy dwór z drugiej połowy XIX w. posiada piętrowy ryzalit zwieńczony trójkątnie. W parku krajobrazowym o pow. 2,5 ha występują m.in. modrzewie o obw. 172 cm, dąb o obw. 304 cm, lipa o obw. 365 cm, oraz topole o obw. 395 cm i 432 cm.

Cały zespół dworski otoczony jest murem ceglanym o ażurowej konstrukcji z żelazną bramą z motywami roślinnymi. Około 100 m na zachód spichlerz z końca XIX w. Pozostałe zabudowania folwarczne pochodzą z lat 20. XX w[8].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 87094
  2. Według: http://www.wysokosc.mapa.info.pl/
  3. NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-06].
  4. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 814 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  5. Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  6. TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-11-18].
  7. Adolf Pawiński, Polska XVI wieku pod względem geograficzno-statystycznym, t. I, Wielkopolska, Warszawa 1883, s. 6.
  8. R.Krygiel, P.Mordal, Vademecum Krajoznawcze Ziemi Szamotulskiej, PTTK Oddział w Szamotułach, Szamotuły 2002, s. 81