Okręty podwodne typu Adua

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Okręty podwodne typu Adua
Ilustracja
Kraj budowy

Włochy

Zbudowane

20

Użytkownicy

Regia Marina Regia Marina
Brazylia

Typ poprzedzający

Perla

Typ następny

Acciaio

Uzbrojenie:
1 działo kal. 100 mm
2 karabiny maszynowe 13,2 mm[1]
Wyrzutnie torpedowe:
• dziobowe
• rufowe


4 x 533 mm
4 x 533 mm

Załoga

45 oficerów i marynarzy

Wyporność:
• na powierzchni

680 t

• w zanurzeniu

844 t

Długość

60 m

Szerokość

6,4 m

Prędkość:
• na powierzchni
• w zanurzeniu


17 w.
8 w.

Okręty podwodne typu Adua – typ włoskich okrętów podwodnych używanych przez Regia Marina w okresie II wojny światowej. Była to czwarta, przedostatnia seria okrętów zaliczanych do grupy jednostek określanych jako typ 600 ton. Okręty typu Adua powstały jako rozwinięcie typu Perla. Trzy okręty zostały przed wybuchem II wojny światowej sprzedane Brazylii. Ogółem zbudowano 20 okrętów tego typu, z czego 16 zostało utraconych w wyniku działań wojennych. Większości okrętów służących w Regia Marina, nadano imiona pochodzące od nazw geograficznych Etiopii, będącej w tym czasie włoską kolonią.

Okręty[edytuj | edytuj kod]

Nazwa okrętu Data wodowania Los okrętu
Adua 13 września 1936 Zatopiony 30 września 1941 r. w zachodnim rejonie Morza Śródziemnego przez niszczyciele HMS „Gurkha” i „Legion”
Axum 27 września 1936 Zatonął u wybrzeży Grecji 28 grudnia 1943 r., podczas wykonywania misji wspierającej aliantów.
Aradam 18 października 1936 Zatopiony 4 września 1944 r. u wybrzeży Genui przez alianckie lotnictwo.
Marcale 29 października 1936 15 czerwca 1940 r. działając w ramach Flotylli Morza Czerwonego wszedł na mieliznę.
Alagi 15 listopada 1936 Sprzedany na złom 1 lutego 1948 r.
Dagabur 22 listopada 1936 Zatopiony w sierpniu 1942 r. podczas Operacji Pedestal przez niszczyciel HMS „Wolverine”.
Dessie 22 listopada 1936 Zatopiony 22 listopada 1942 r. przez niszczyciele HMS „Quiberon” i „Quentin”, w pobliżu algierskiego portu Annaba.
Uarsciek 19 września 1937 Zatopiony 14 grudnia 1942 r. przez grecki niszczyciel „Vasilissa Olga”.
Gondar 3 października 1937 Zatonął 30 września 1940 r., w pobliżu Aleksandrii po ataku niszczycieli HMAS „Stuart” i HMS „Diamond”.
Uebi Scebeli 3 października 1937 Zatopiony 29 czerwca 1940 r. przez niszczyciele HMS „Dainty” i „Ilex”.
Uarsciek 7 listopada 1937 Zatopiony 19 stycznia 1941 r. przez niszczyciel HMS „Greyhound”.
Ascianghi 5 grudnia 1937 Zatonął 23 lipca 1943 r. po ataku niszczycieli HMS „Laforey” i „Eclipse”.
Scire 6 stycznia 1938 Zatonął 10 sierpnia 1942 r. w pobliżu portu Hajfa po ataku HMS „Islay”.
Tembien 6 lutego 1938 Zatopiony 2 sierpnia 1942 r. przez HMS „Hermione”.
Durbo 6 marca 1938 Zatonął na wschód od Gibraltaru 18 października 1940 r. po ataku niszczycieli HMS „Firedrake” i „Wrestler”.
Lafole 10 kwietnia 1938 Zatonął na północ od Melilla 20 października 1940 r. po ataku niszczycieli HMS „Gallant”, „Hotspur” i „Griffin”.
Beilul 22 maja 1938 Zatonął w maju 1944 r. w wyniku alianckiego ataku lotniczego.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Roger Chesneau: Conway's All the World's Fighting Ships 1922–1946. s. 309.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Roger Chenseau: Conway's All the World's Fighting Ships 1922–1946. Greenwich: 1980, seria: Conway Maritime Press. ISBN 0-85177-146-7.