Oleśnica sinogłowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Oleśnica sinogłowa
Lebia cyanocephala
(Linneusz, 1758)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Rząd

chrząszcze

Podrząd

chrząszcze drapieżne

Rodzina

biegaczowate

Podrodzina

Lebiinae

Plemię

Lebiini

Podplemię

Lebiina

Rodzaj

Lebia

Podrodzaj

Lamprias

Gatunek

oleśnica sinogłowa

Synonimy
  • Carabus cyanocephalus Linnaeus, 1758
  • Lebia formosa Comolli 1837
  • Lamprias cyanocephalus (Linnaeus, 1758)
Ilustracja z Die Käfer des deutschen Reiches E. Reittera

Oleśnica sinogłowa[1] (Lebia (Lamprias) cyanocephala lub Lamprias cyanocephalus) – gatunek małego chrząszcza z rodziny biegaczowatych i podrodziny Lebiinae.

Taksonomia[edytuj | edytuj kod]

Gatunek ten został opisany w 1758 roku przez Karola Linneusza pod nazwą Carabus cyanocephalus[2]. Później przeniesiony został do rodzaju Lebia, w obrębie którego umieszczony został w podrodzaju Lamprias[3][4]. Część współczesnych autorów wynosi ten podrodzaj do rangi samodzielnego rodzaju i wówczas nazwa oleśnicy sinogłowej brzmi Lamprias cyanocephalus[2].

Opis[edytuj | edytuj kod]

Osiąga od 5[1] lub 5,5[5] do 8 mm długości. Głowa i pokrywy jednolicie niebieskie lub zielone, a przedplecze rude. Pierwszy segment czułków rudy, natomiast pozostałe czarne. Rzędy na pokrywach słabiej zaznaczone niż u L. fulvicollis i L. pubipennis, a międzyrzędy płaskie[5].

Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]

Żyje na suchych otwartych terenach porośniętych głównie roślinnością trawiastą i zielną oraz z rzadka krzewami i młodymi drzewami. Preferuje gleby piaszczyste i żwirowe. Znajdowany zazwyczaj pojedynczo na różnych roślinach zielnych i niższych gałęziach krzewów i drzew[3][6].

Wyróżnia się między innymi pasożytnictwem. Jej larwa rozwija się w komorach poczwarkowych innych chrząszczy. Dorosłe osobniki żywią się głównie szkodnikami z rodziny stonkowatych[6].

Rozprzestrzenienie[edytuj | edytuj kod]

Gatunek palearktyczny. W Europie wykazany został z Albanii, Austrii, Balearów, Białorusi, Belgii, Bośni i Hercegowiny, Bułgarii, Chorwacji, Cypru, Czech, Danii, Dodekanezu, Estonii, europejskiej Turcji, Finlandii, Francji, Grecji, Hiszpanii, Holandii, byłej Jugosławii, Korsyki, Litwy, Luksemburgu, Liechtensteinu, Łotwy, Macedonii Północnej, Mołdawii, Niemiec, Norwegii, Polski, Portugalii, Rosji, w tym obwodu królewieckiego, Słowacji, Sycylii, Szwecji, Szwajcarii, Ukrainy, Węgier, Wielkiej Brytanii i Włoch[2]. Z Azji podawany z Armenii, Gruzji, Turcji, Izraela, Syrii, Iraku[4], Syberii Zachodniej[7], Kazachstanu, Uzbekistanu, Kirgistanu, Iranu[4] (w tym ostanu Ardabil[7]), Afganistanu, Pakistanu i chińskiego Sinciangu[4]. Ponadto z terenu Afryki Północnej znany z Maroka[7], Algierii i Tunezji[4][7].

W Polsce notowany głównie z zachodu i południowego wschodu kraju[3], w tym na Wyżynie Małopolskiej na stanowisku Pasturka w 1992 roku[6].

Systematyka[edytuj | edytuj kod]

Wyróżnia się 3 podgatunki tej oleśnicy[4]:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Jiří Zahradník: Przewodnik: Owady. Warszawa: Multico, 2000, s. 144.
  2. a b c Lamprias cyanocephalus (Linne 1758). [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2014-10-27].
  3. a b c Lebia (Lamprias) cyanocephala (Linnaeus, 1758). [w:] Coleoptera Poloniae [on-line]. [dostęp 2014-10-27].
  4. a b c d e f Anichtchenko et al: Lebia (Lamprias) cyanocephala (Linne, 1758). [w:] Carabidae of the World [on-line]. 2007-2014. [dostęp 2014-10-27].
  5. a b Jürgen Trautner, Kartin Geigenmüller: Tiger Beetles, Ground Beetles. Ilustrated Key to the Cicindellidae and Carabidae of Europe. Josef Margraf, 1987, s. 425.
  6. a b c Jaskuła R., Kalisiak J., Szczepko K. New localities of some rare species of ground beetles (Coleoptera: Carabidae) in Poland. „Parki nar. Rez. przyr.”. 22, s. 279–283, 2003. 
  7. a b c d Ahmad Atamehr. Ground beetles (Coleoptera: Carabidae) of Azarbaijan, Iran. „Turkish Journal of Zoology”. 37, s. 188–194, 2013. DOI: 10.3906/zoo-1206-32.