Oleg Kokuszkin

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Oleg Kokuszkin
Олег Иоильевич Кокушкин
podpułkownik podpułkownik
Data i miejsce urodzenia

8 maja 1910
Plos w obwód iwanowski

Data i miejsce śmierci

14 września 1943
k. wsi Hajworon w rejon bachmacki

Przebieg służby
Lata służby

1931–1943

Siły zbrojne

Armia Czerwona

Jednostki

dowódca 8 pułku powietrznodesantowego

Główne wojny i bitwy

front wschodni (II wojna światowa)

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Wojny Ojczyźnianej II klasy Medal „Za Odwagę” (ZSRR) Medal „Za obronę Stalingradu”

Oleg Ioiljewicz Kokuszkin (ros. Олег Иоильевич Кокушкин, ur. 25 kwietnia?/8 maja 1910 w mieście Plos w obwodzie iwanowskim, zm. 14 września 1943 k. wsi Hajworon w rejonie bachmackim) – radziecki wojskowy, podpułkownik, Bohater Związku Radzieckiego (1943).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Skończył 7 klas szkoły w mieście Buj w obwodzie kostromskim, później pracował jako brygadzista w stalingradzkiej fabryce traktorów, od 1931 służył w Armii Czerwonej i należał do WKP(b), ukończył szkołę młodszych specjalistów lotniczych w Taszkencie, a w 1934 wolską wojskową szkołę lotniczo-techniczną i został sekretarzem organizacji partyjnej i instruktorem wydziału politycznego. W październiku 1940 skończył kursy wojskowej kadry politycznej w Smoleńsku, po ataku Niemiec na ZSRR walczył na Ukrainie jako starszy politruk batalionu; podczas jednego ze starć po ranieniu dowódcy batalionu wziął na siebie dowodzenie batalionem, wkrótce potem sam został ranny. Później w składzie Frontu Zachodniego uczestniczył w obronie Moskwy, w której został ranny, w 1942 brał udział w operacji charkowskiej, następnie w składzie 13 Dywizji Gwardyjskiej Aleksandra Rodimcewa walczył pod Stalingradem. W listopadzie 1942 został skierowany na kursy „Wystrieł”, po ukończeniu których został skierowany do formowanej 3 Gwardyjskiej Dywizji Powietrznodesantowej jako dowódca 8 pułku powietrznodesantowego, z którą w styczniu 1943 został przeniesiony na Front Północno-Zachodni i wziął udział w walkach pod Starą Russą. Latem 1943 wraz z dywizją został włączony w skład 60 Armii gen. Iwana Czerniachowskiego, brał udział w bitwie pod Kurskiem, gdzie wyróżnił się osobistą odwagą, później uczestniczył w walkach o Nieżyn i w walkach w obwodzie kurskim, sumskim i czernihowskim, w tym walkach o Bachmacz. W jednej z walk w rejonie bachmackim zginął podczas niemieckiego nalotu.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]