Orłan-3

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Orłan-3
Dane podstawowe
Państwo

 Rosja

Producent

Specjalne Centrum Technologiczne

Typ

UAV

Załoga

0

Historia
Data oblotu

2010

Dane techniczne
Napęd

silnik spalinowy

Moc

1,3 KM

Wymiary
Rozpiętość

2,1 m

Długość

1,45 m

Wysokość

0,4 m

Masa
Startowa

5,5 kg

Osiągi
Prędkość maks.

180 km/h

Prędkość przelotowa

130 km/h

Pułap praktyczny

7000 m

Zasięg

50 km

Długotrwałość lotu

2 h

Dane operacyjne
Użytkownicy
 Rosja

Orłan-3 (ros. Орлан-3) – rosyjski dron przeznaczony do obserwacji.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Prace nad dronem prowadziło Specjalne Centrum Technologiczne (ros. ООО "Специальный технологический центр") z Sankt Petersburga, jego oblotu dokonano w 2010 r. Maszyna została opracowana jako nośnik systemów przeznaczonych do wykonywania zdjęć lotniczych i filmowania. Wyposażenie drona jest zabudowane w szybko wymiennych modułach, które można montować na pokładzie maszyny dostosowując ją do konkretnego zadania. W jej konstrukcji zastosowano materiały kompozytowe, które obniżają masę własną drona i wydłużają jego żywotność. Lot i działanie przenoszonego sprzętu jest kontrolowane za pomocą Systemu Automatycznego Sterowania APS 2.2 (ros. Система Автоматического Управления АПС 2.2). Dane zarejestrowane podczas lotu (zdjęcia, obrazy wideo, współrzędne) są następnie opracowywane z wykorzystaniem oprogramowania TopoAksis (ros. ТопоАксис)[1].

Dron może być używany w trudnych warunkach atmosferycznych – przy prędkości wiatru do 10 m/s i w temperaturach od -30°C do +40°C. Start odbywa się z przenośnej katapulty pneumatycznej a lądowanie z wykorzystaniem spadochronu. Do jego obsługi przewidziano naziemne stanowisko kontroli lotu, które może nadzorować pracę czterech jednostek Orłan-3[2]. Dron może działać również jako repeater umożliwiający kontrolę lotu innych bezzałogowców znajdujących się w dużej odległości od naziemnego stanowiska kontroli lotu. Jako przenoszone wyposażenie mogą być użyte aparaty cyfrowe Casio Exilim w wersjach: EX-Z8, EX-Z 1080, EX-Z 1200 oraz Canon Ixus 990. Ponadto na jego pokładzie mogą być montowane kamery wideo Flir Photon w wersjach: 320, 640 oraz BHV-558 EX[3].

W ramach prac rozwojowych konstruktorzy opracowali ulepszoną wersję drona mającą oznaczenie Orłan-3M. W odróżnieniu od pierwowzoru do 100 km wzrósł zasięg maszyny, a czas lotu został wydłużony do trzech godzin. Zmodyfikowany Orłan może przenosić do 1,8 kg ładunku użytecznego, a jego masa startowa wzrosła do 7 kg[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Орлан-3. Уголок неба. [dostęp 2023-07-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-07-26)]. (ros.).
  2. СТЦ ОРЛАН-3 Многоцелевой БПЛА. Avia.pro. [dostęp 2023-07-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-07-26)]. (ros.).
  3. Орлан-3. Российские Беспилотники. [dostęp 2023-07-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-07-26)]. (ros.).
  4. Беспилотник Орлан-3М. Беспилотные летательные аппараты. [dostęp 2023-07-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-07-26)]. (ros.).