Tu-141

Tu-141

Tu 141 na wyrzutni
Dane podstawowe
Państwo	ZSRR
Producent	Charkowski Zakład Lotniczy
Konstruktor	Tupolew
Typ	UAV
Konstrukcja	metalowa
Załoga	0
Historia
Data oblotu	1974
Wycofanie ze służby	1989
Liczba egzemplarzy	152
Dane techniczne
Napęd	silnik turboodrzutowy Tumański KR-17A
Ciąg	19,6 kN
Wymiary
Rozpiętość	3,88 m
Długość	14,33 m
Wysokość	2,44 m
Powierzchnia nośna	10 m²
Masa
Użyteczna	5370 kg
Osiągi
Prędkość maks.	1100 km/h
Prędkość przelotowa	1000 km/h
Pułap	6000 m
Zasięg	1000 km
Dane operacyjne
Wyposażenie dodatkowe
aparatura rozpoznawcza
Użytkownicy
ZSRR

Tu-141 (oznaczany też jako M-141, ros. nazwa Стриж, Striż, tzn. „jerzyk”) – bezzałogowy samolot rozpoznawczy (UAV) opracowywany w biurze konstrukcyjnym Tupolewa w ZSRR od lat 60. XX wieku, rozwinięcie starszej konstrukcji Tu-123.

Długość 14,33 m, rozpiętość skrzydeł 3,88 m, masa całkowita 5370 kg, wyposażony w silnik turboodrzutowy Tumański KR-17A o ciągu 19,6 kN.

Prędkość 1000 km/h, zasięg 1000 km, pułap 6000 m. Wyposażony był w aparaturę rozpoznawczą (aparaty fotograficzne, radary, kamery, aparaty na podczerwień itp.).

Oblatany pod koniec 1974, do służby w armii ZSRR wszedł w 1979, wyprodukowano łącznie 152 egzemplarze, a zaprzestano ich produkcji i wycofano ze służby w latach 80. XX wieku. Jego pomniejszona wersja (blisko dwukrotnie krótsza i czterokrotnie lżejsza) nosiła oznaczenie Tu-143 Riejs (Рейс, tzn. „lot”) i oblatywana była także w latach 70.; zastąpiona została przez nieznacznie różniącą się od Tu-143 konstrukcję Tu-243 Riejs-D (Рейс-Д), a potem przez Tu-300 Korszun (Коршун, tzn. „kania”).