Paradise Lost

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Paradise Lost
Ilustracja
koncert na Metalmanii 2007 w Katowicach; z przodu stoją Steve Edmondson i Aaron Aedy
Rok założenia

1988

Pochodzenie

 Anglia (Halifax)

Gatunek

death doom[1][2], gothic metal[1][3][2][4], doom metal[3][4], hard rock[3][4], heavy metal[3][4], death metal[3], dark rock[4], synth pop[4]

Wydawnictwo

Century Media Records, Avalon/Marquee Inc.

Powiązania

Anathema, My Dying Bride, Bloodbath

Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Paradise Lost – grupa metalowa powstała w 1988 roku w Halifax w Anglii. Zespół bywa zaliczany do pionierów death doom metalu oraz metalu gotyckiego. W późniejszym okresie grupa eksperymentowała z elementami elektroniki, poddając się jednocześnie inspiracjom rockiem gotyckim. W ostatnim okresie powróciła jednak do cięższych brzmień, co można usłyszeć na albumach In Requiem i Faith Divides Us – Death Unites Us.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Nick Holmes, 2015

Paradise Lost został założony przez Nicka Holmesa, Grega Mackintosha, Stevena Edmondsona, Aarona Aedy’ego oraz Matta Archera. Nazwa grupy jest inspirowana poematem Johna Miltona „Raj utracony”. Rozpoczęli karierę, wiążąc się z wytwórnią Music for Nations, w której stajni znajdowały się dwie inne grupy: Anathema i My Dying Bride. Albumy wydane przez te trzy grupy zostały określone mianem brytyjskiej szkoły doom-death metalu. Każda z nich grała muzykę wolną, ciężką do mrocznych, „gotyckich” tekstów. Za przełomową płytę Paradise Lost uznano album Gothic. Został on uznany za kanon gatunku, który nazwano gothic metal. Podobnie zresztą jak pozostałe dwie grupy, Paradise Lost nie przywiązał się do stylu muzycznego z pierwszych płyt. Stopniowo zaczęli rezygnować z charakterystycznych dla nich wokali (męski growl połączony z żeńskim wokalem), jednocześnie muzycznie zmierzając w kierunku bardziej klasycznych odmian metalu, niż samego death metalu. Kulminacją tego etapu muzycznego była płyta, która do dziś jest największym sukcesem komercyjnym Paradise Lost Draconian Times.

Przed nagraniem Draconian Times perkusistę Matta Archera zastąpił Lee Morris. Po nagraniu tego albumu kompozytor grupy, Greg Mackintosh zafascynował się instrumentami elektronicznymi. To, oraz inspiracje Sisters of Mercy, które zaczęły się manifestować przy okazji Draconian Times (cover utworu Walk Away na stronie B singla The Last Time), przyczyniły się do powstania zaskakująco lekkiej i prostej gitarowo płyty One Second, której bliżej było do rocka gotyckiego niż do metalu. Co więcej, dalej postępowała metamorfoza wokalna Nicka Holmesa, który na tej płycie śpiewał już czystym, popowym wręcz głosem, przy wsparciu śpiewającego perkusisty Lee Morrisa. Płyta była szokiem dla wielu fanów, oraz znakiem, że czas grupy na scenie metalowej się kończy. Wraz z tą płytą zakończył się także kontrakt grupy z Music for Nations, a grupa ruszyła na podbój świata, podpisując umowę z EMI. Rezultatem tej umowy były dwie kolejne płyty. Pierwsza z nich, Host jest już płytą niemal zupełnie elektroniczną. W brzmieniu zespołu nie ma nawet śladu grupy, która nagrywała pierwsze płyty. Przez wielu była porównywana do dokonań Depeche Mode (w szczególności do najbardziej gitarowej płyty Songs of Faith and Devotion oraz do Ultra), tym bardziej że jej producentem był Steve Lyon, który współpracował również z Depeche Mode.

Następna płyta była jednak sygnałem, że ten etap rozwoju grupa ma już również za sobą. Płyta Believe in Nothing stanowiła dziwny mariaż nowego brzmienia z rockiem. Od tego momentu grupa określa swoją muzykę jako dark rock. Płyta ta kończy okres współpracy grupy z EMI. Nowym wydawcą zostaje GUN records związana z BMG. Wydaje się, że okres eksperymentów grupa ma za sobą. Płyty Symbol of Life i Paradise Lost są nieco mniej odważne, lecz starają się odnaleźć swoistą syntezę elektronicznych sympatii grupy z brzmieniami z płyty Draconian Times. Po płycie Symbol of Life zespół rozstaje się z Lee Morrisem. Jako perkusista sesyjny dołącza do grupy Jeff Singer, który wkrótce ustępuje miejsca Adrianowi Erlandssonowi.

Muzycy[edytuj | edytuj kod]

Steve Edmondson, 2012
Adrian Erlandsson, 2009

Obecny skład zespołu[edytuj | edytuj kod]

Byli członkowie zespołu[edytuj | edytuj kod]

Muzycy koncertowi[edytuj | edytuj kod]

  • Milly Evans – gitara (1999, 2009-2010), instrumenty klawiszowe, wokal wspierający (2011)
  • Andy Corns – gitara (1999)
  • Mark Heron – perkusja (2008)
  • Jeff Singer – perkusja (2009, 2012, 2013, 2014)
  • Waltteri Väyrynen – perkusja (2015-2016)[8]

Dyskografia[edytuj | edytuj kod]

Albumy studyjne[edytuj | edytuj kod]

Rok Tytuł Pozycja na liście
HOL
[9] 		DEU
[10] 		AUT
[11] 		CHE
[12] 		NOR
[13] 		FIN
[14] 		FRA
[15] 		BEL
[16] 		POL
[17] 		ESP
[18] 		SWE
[19] 		GBR
[20]
1990 Lost Paradise
  • Data: styczeń 1990
  • Wydawca: Peaceville Records
  • Format: CD, MC, LP, digital download
 – – – – – – – – – – – –
1991 Gothic
  • Data: marzec 1991
  • Wydawca: Peaceville Records
  • Format: CD, MC, LP, digital download
 – – – – – – – – – – – –
1992 Shades of God
  • Data: 14 lipca 1992
  • Wydawca: Music for Nations
  • Format: CD, MC, LP
 79 – – – – – – – – – – –
1993 Icon
  • Data: 23 września 1993
  • Wydawca: Music for Nations
  • Format: CD, MC, LP
 80 12 – – – – – – – – – –
1995 Draconian Times
  • Data: 12 czerwca 1995
  • Wydawca: Music for Nations
  • Format: CD, MC, LP
 46 14 21 20 – 24 – 24 – – 16 16
1997 One Second
  • Data: 14 lipca 1997
  • Wydawca: Music for Nations
  • Format: CD, MC, LP
 39 8 10 40 25 7 21 – – – 5 31
1999 Host
  • Data: 21 maja 1999
  • Wydawca: EMI/Electrola
  • Format: CD, MC
 – 4 33 – 38 7 67 – – – 19 61
2001 Believe in Nothing
  • Data: 21 lutego 2001
  • Wydawca: EMI/Electrola
  • Format: CD, MC
 – 10 31 41 – 18 48 – 22 – 43 144
2002 Symbol of Life
  • Data: 21 października 2002
  • Wydawca: GUN Records
  • Format: CD, digital download
 – 16 – 77 – – 61 – – – 56 166
2005 Paradise Lost
  • Data: 17 marca 2005
  • Wydawca: GUN Records
  • Format: CD, digital download
 – 18 34 59 – 36 63 92 – – 21 –
2007 In Requiem
  • Data: 21 maja 2007
  • Wydawca: Century Media Records
  • Format: CD, digital download
 – 12 28 41 – 19 43 – 48 – 33 125
2009 Faith Divides Us – Death Unites Us
  • Data: 28 września 2009
  • Wydawca: Century Media Records
  • Format: CD, LP, digital download
 84 22 54 52 – 22 45 61 – 70 29 122
2012 Tragic Idol
  • Data: 24 kwietnia 2012[21]
  • Wydawca: Century Media Records
  • Format: CD, LP, digital download
 85 6 15 23 25 15 67 62 – 90 24 73
2015 The Plague Within
  • Data: 29 maja 2015
  • Wydawca: Century Media Records
  • Format: CD, LP, digital download
 28 7 14 21 – 4 53 89 – 50 49 51
2017 Medusa
  • Data: 1 września 2017
  • Wydawca: Nuclear Blast
  • Format: CD, LP, digital Download
 – 6 15 14 – 7 44 – – 30 38 56
2020 Obsidian
  • Data: 15 maja 2020
  • Wydawca: Nuclear Blast
  • Format: CD, LP, digital Download
 – – – – – – – – – – – –
„–” pozycja nie była notowana.

Albumy koncertowe[edytuj | edytuj kod]

Rok Tytuł Pozycja na liście
DEU
[10] 		FRA
[15] 		SWE
[22]
1990 Live Death
  • Data: 4 listopada 1990
  • Wydawca: Peaceville Records
  • Format: VHS, DVD
 – – –
1994 Harmony Breaks
  • Data: 9 czerwca 1994
  • Wydawca: Music for Nations
  • Format: VHS
 – – –
1999 One Second Live
  • Data: 1999
  • Wydawca: Music for Nations
  • Format: VHS
 – – –
2002 Evolve
  • Data: 2002
  • Wydawca: Music for Nations
  • Format: DVD
 – – 18
2003 At the BBC
  • Data: 14 kwietnia 2003
  • Wydawca: Strange Fruit Records
  • Format: CD
 – – –
2008 The Anatomy of Melancholy
  • Data: 23 maja 2008
  • Wydawca: Fascination Street
  • Format: CD, DVD
 42 175 –
2011 Draconian Times MMXI
  • Data: 7 listopada 2011[23]
  • Wydawca: Century Media Records
  • Format: CD, DVD
 – – –
2013 Tragic Illusion Live at the Roundhouse, London
  • Data: 9 grudnia 2013[24]
  • Wydawca: Abbey Road Studios
  • Format: CD
 – – –
2015 Symphony for the Lost
  • Data: 20 listopada 2015[25]
  • Wydawca: Century Media
  • Format: 2×CD+DVD, DL
 69 192 –
„–” pozycja nie była notowana.

Inne[edytuj | edytuj kod]

Rok Tytuł
1988 Morbid Existence (demo)
  • Data: 1988
  • Wydawca: brak (wydanie własne)
  • Format: MC
Paradise Lost (demo)
  • Data: 3 grudnia 1988
  • Wydawca: brak (wydanie własne)
  • Format: MC
1989 Frozen Illusion (demo)
  • Data: sierpień 1989
  • Wydawca: brak (wydanie własne)
  • Format: MC
Plains of Desolation (demo)
  • Data: 1989
  • Wydawca: brak (wydanie własne)
  • Format: MC
1994 Seals the Sense (minialbum)
  • Data: 21 lutego 1994
  • Wydawca: Music for Nations
  • Format: CD, MC
Gothic EP (minialbum)
  • Data: 30 czerwca 1994
  • Wydawca: Peaceville Records
  • Format: CD, MC
1998 Reflection (kompilacja)
  • Data: 6 października 1998
  • Wydawca: Music for Nations
  • Format: CD, MC
2007 Over the Madness (film dokumentalny)
  • Data: 26 listopada 2007
  • Wydawca: Century Media Records
  • Format: DVD
2009 Drown in Darkness – The Early Demos (kompilacja)
  • Data: 25 maja 2009
  • Wydawca: Century Media Records
  • Format: CD

Single[edytuj | edytuj kod]

Rok Tytuł Pozycja na liście Album
DEU
[26] 		GBR
[20] 		LP3
[27] 		SLiP
[28]
1990 „In Dub” – – – – Lost Paradise
1993 „As I Die” – – – – Shades of God
1995 „The Last Time” – 60 – – Draconian Times
„Enchantment” – – – –
„Forever Failure” – 66 – –
1997 „True Belief '97" – – – – Icon
„Soul Courageous” – – – – One Second
„Say Just Words” – 53 – –
1998 „One Second” – – – –
1999 „So Much is Lost” – – – – Host
„Permanent Solution” – – – –
2001 „Sell it to the World” – – – – Believe in Nothing
„Mouth” 89 – 22 16
„Fader” – – – –
2002 „Isolate” – – – – Symbol of Life
„Erased” 80 – – –
2003 „Small Town Boy” – – – –
2005 „Forever After” 77 – 14 – Paradise Lost
2007 „The Enemy” 84 – – – In Requiem
2012 „Crucify”[29] – – – – Tragic Idol
2012 „The Last Fallen Saviour”[30] – – – – Tragic Idol
„–” pozycja nie była notowana.

Teledyski[edytuj | edytuj kod]

Rok Tytuł Reżyseria Album Źródło
1992 „Pity The Sadness” – Shades of God
[31]
„As I Die” –
1993 „Widow” – Icon
„True Belief” –
„Embers Fire” –
1995 „The Last Time” – Draconian Times
„Forever Failure” –
1997 „Say Just Words” – One Second
„One Second” –
1999 „So Much is Lost” – Host
„Permanent Solution” –
2001 „Mouth” – Believe in Nothing
„Fader” –
2002 „Erased” – Symbol of Life
2005 „Forever After” – Paradise Lost
2007 „The Enemy” – In Requiem [32]
„Praise Lamented Shade” Dash Productions [33]
2009 „Faith Divides Us – Death Unites Us” Nathan T Heys Faith Divides Us – Death Unites Us [34]
„The Rise Of Denial” – [35]
2012 „Honesty In Death” Matt Green Tragic Idol [36]
„Fear Of Impending Hell” Steve Edmondson [37]
2015 „Beneath Broken Earth” – The Plague Within [38]
2016 „Terminal” Oliver Barth [39]

Nagrody i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Rok Kategoria Tytułem Nagroda Nota Źródło
2008 Best UK Band Paradise Lost Metal Hammer Golden Gods Awards Nominacja [40]
2013 Nominacja [41]
Inspiration Award Laur [42]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Encyclopaedia Metallum – Paradise Lost. www.metal-archives.com. [dostęp 2011-08-02]. (ang.).
  2. ↑ a b Paradise Lost Band info. www.metalstorm.net. [dostęp 2016-07-10]. (ang.).
  3. ↑ a b c d e Jason Ankeny: Paradise Lost Biography by Jason Ankeny. www.allmusic.com. [dostęp 2016-07-10]. (ang.).
  4. ↑ a b c d e f Paradise Lost Biography. www.rockdetector.com. [dostęp 2016-07-10]. (ang.).
  5. ↑ Paradise Lost bez perkusisty. muzyka.onet.pl. [dostęp 2011-08-02]. (pol.).
  6. ↑ Paradise Lost ma nowego perkusistę. muzyka.onet.pl. [dostęp 2009-03-20]. (pol.).
  7. ↑ Greg Kennelty: PARADISE LOST Drummer Adrian Erlandsson Quits. www.metalinjection.net. [dostęp 2016-07-09]. (ang.).
  8. ↑ Scott Munro: Paradise Lost tour without drummer Erlandsson. teamrock.com. [dostęp 2016-07-10]. (ang.).
  9. ↑ Paradise Lost Dutch Charts. dutchcharts.nl. [dostęp 2011-08-02]. (ang.).
  10. ↑ a b Paradise Lost Media Control Charts. www.musicline.de. [dostęp 2011-08-02]. (niem.).
  11. ↑ Paradise Lost Austrian Charts. austriancharts.at. [dostęp 2011-08-02]. (ang.).
  12. ↑ Paradise Lost Swiss Charts. hitparade.ch. [dostęp 2011-08-02]. (ang.).
  13. ↑ Paradise Lost Norwegian Charts. norwegiancharts.com. [dostęp 2011-08-02]. (ang.).
  14. ↑ Paradise Lost Finnish Charts. finnishcharts.com. [dostęp 2011-08-02]. (ang.).
  15. ↑ a b Paradise Lost French Charts. lescharts.com. [dostęp 2011-08-02]. (ang.).
  16. ↑ Paradise Lost Belgian Charts. www.ultratop.be. [dostęp 2011-08-02]. (ang.).
  17. ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 26.02.2001 – 04.03.2001. olis.onyx.pl. [dostęp 2011-08-02]. (pol.).
    OLiS – sprzedaż w okresie 21.05.2007 – 27.05.2007. olis.onyx.pl. [dostęp 2011-08-02]. (pol.).
  18. ↑ Paradise Lost Spanish Charts. spanishcharts.com. [dostęp 2011-08-02]. (ang.).
  19. ↑ Paraidse Lost Swedish Charts. swedishcharts.com. [dostęp 2011-08-02]. (ang.).
  20. ↑ a b Paradise Lost UK Charts. www.chartstats.com. [dostęp 2011-08-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-01-02)]. (ang.).
    Paradise Lost UK Chart History. www.officialcharts.com. [dostęp 2015-09-11]. (ang.).
    Chart Log UK 1994–2010. www.zobbel.de. [dostęp 2015-09-11]. (ang.).
    CHART: CLUK Update 10.10.2009 (wk40). www.zobbel.de. [dostęp 2015-09-11]. (ang.).
  21. ↑ PARADISE LOST: ‘Tragic Idol’ Cover Artwork Unveiled – Feb. 1, 2012. blabbermouth.net. [dostęp 2012-02-01]. (ang.).
  22. ↑ Veckolista DVD Album – Vecka 30, 2002. www.sverigetopplistan.se. [dostęp 2013-12-19]. (szw.).
  23. ↑ PARADISE LOST To Release ‘Draconian Times MMXI’ DVD In November – Aug. 2, 2011. blabbermouth.net. [dostęp 2011-08-02]. (ang.).
  24. ↑ Tragic Illusion Live at the Roundhouse, London. /www.metal-archives.com. (ang.).
  25. ↑ PARADISE LOST To Release Symphony of The Lost 2cd DVD in November. blabbermouth.net. [dostęp 2015-10-01]. (ang.).
  26. ↑ Chartverfolgung / Paradise Lost / Single. www.musicline.de. [dostęp 2011-08-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-01-09)]. (niem.).
  27. ↑ Paradise Lost – Lista Przebojów Programu Trzeciego. www.lp3.pl. [dostęp 2011-08-12]. (pol.).
  28. ↑ Paradise Lost – Szczecińska Lista Przebojów. www.radio.szczecin.pl. [dostęp 2011-08-12]. (pol.).
  29. ↑ Crucify. /www.metal-archives.com. (ang.).
  30. ↑ The Last Fallen Saviour. /www.metal-archives.com. (ang.).
  31. ↑ Paradise Lost Videos. www.metalstorm.net. [dostęp 2011-08-02]. (ang.).
  32. ↑ PARADISE LOST: ‘The Enemy’ Video Available For Viewing. www.blabbermouth.net. [dostęp 2016-11-08]. (ang.).
  33. ↑ PARADISE LOST: ‘Praise Lamented Shade’ Video Posted Online. www.blabbermouth.net. [dostęp 2016-11-08]. (ang.).
  34. ↑ PARADISE LOST: 'Faith Divides Us – Death Unites Us’ Video Available. www.blabbermouth.net. [dostęp 2016-07-10]. (ang.).
  35. ↑ PARADISE LOST: 'The Rise Of Denial’ Video Released. www.blabbermouth.net. [dostęp 2016-07-10]. (ang.).
  36. ↑ PARADISE LOST: ‘Honesty In Death’ Video Released. www.blabbermouth.net. [dostęp 2016-07-10]. (ang.).
  37. ↑ PARADISE LOST: 'Fear Of Impending Hell’ Video Released. www.blabbermouth.net. [dostęp 2016-07-10]. (ang.).
  38. ↑ PARADISE LOST: ‘Beneath Broken Earth’ Video Released. www.blabbermouth.net. [dostęp 2016-07-10]. (ang.).
  39. ↑ PARADISE LOST: ‘Terminal’ Video Released. www.blabbermouth.net. [dostęp 2016-07-10]. (ang.).
  40. ↑ METAL HAMMER GOLDEN GODS 2008 Nominees Announced. www.blabbermouth.net. [dostęp 2015-08-16]. (ang.).
  41. ↑ Graham Hartmann: Metal Hammer Golden Gods 2013 Nominees Unveiled. loudwire.com. [dostęp 2015-08-16]. (ang.).
  42. ↑ Winners Announced For Metal Hammer’s 2013 ‘Golden Gods Awards’. www.theprp.com. [dostęp 2015-08-16]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Paradise Lost
Albumy studyjne
Dema i minialbumy
Albumy koncertowe
Kompilacje
Single
Wideografia
Powiązane
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Paradise_Lost&oldid=73030625”