Pasterskie Skały
Pasterskie Skały – grupa malowniczych skał w południowo-zachodniej Polsce w Sudetach Środkowych, w województwie dolnośląskim, powiecie kłodzkim.
Położenie i opis[edytuj | edytuj kod]
Grupa skalna położona w środkowo-wschodniej części Wysoczyzny Idzikowa, na niewysokim grzbiecie o kulminacji 591 m n.p.m., stanowiącym wschodnią krawędź Wysoczyzny Idzikowa, w granicach administracyjnych około 0,6 km w kierunku północnym od Idzikowa[1].
Grupę tworzy ciąg siedmiu skał o dość charakterystycznej formie, wyrastających pionowo na długości ok. 200 metrów z dość wąskiego grzbietu Wysoczyzny Idzikowa, które pod wieloma względami są wielką osobliwością stanowiąc perełkę ziemi kłodzkiej. Cztery skały są większe, jedna średnia, pozostałe dwie to duże głazy[1]. Skały mają formę płaskich ścian, iglic i żylet o wysokości do 10 m, szerokości od 8 do 20 m i grubości od 1,5 do 3 m, ustawionych w kierunku N-S[1]. Skały zbudowane są z górnokredowych piaskowców i gruboziarnistych zlepieńców głównie kwarcowych z otoczakami skał metamorficznych i kredowych margli[1]. Warstwy skał zapadają pionowo stanowiąc fragment fleksury w miejscu dyslokacji, która powstała w wyniku alpejskich ruchów górotwórczych, wynoszących Masyw Śnieżnika. Sztywne skały metamorficzne głównie zalegające głębiej gnejsy, pękły w wyniku czego powstał uskok wyraźnie widoczny w rzeźbie terenu, jego przejawem jest wznoszący się 0,5 km na wschód stromy stok Suchonia. Nazwa skał związana jest z legendą o pasterzach, którzy wzgardzili chlebem, za co zamienieni zostali w skały[2]. Pasterskie Skały są jedyną w tym rejonie grupą ostańców przetrwałych z pionowego fragmentu fleksury[1]. Skały objęte są ochroną jako pomnik przyrody.
Turystyka[edytuj | edytuj kod]
- Do skał nie prowadzi znakowane dojście – można dojść od pętli autobusowej w Idzikowie boczną drogą na wieś Kamienną. Przy zakręcie drogi za Idzikowem należy odbić w lewo pod górę wyjeżdżonym duktem na grzbiet[1].
- Ze stoków wzniesienia, na którym znajdują się Pasterskie Skały, roztacza się widok na Rów Górnej Nysy, Igliczną, Suchoń, Czarną Górę i okoliczne wzniesienia[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 16: Masyw Śnieżnika i Góry Bialskie. Warszawa: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1993, s. 245. ISBN 83-7005-341-6.
- ↑ a b Pasterskie Skały. sudeckiedrogi.wordpress.com. [dostęp 2017-04-23].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Słownik geografii turystycznej Sudetów. Marek Staffa (redakcja). T. 16: Masyw Śnieżnika i Góry Bialskie. Warszawa: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1993, ISBN 83-7005-341-6.
- Praca zbiorowa; W cieniu Śnieżnika;Przewodnik; Wyd.: Plan; Jelenia Góra; 2005, ISBN 83-60044-50-3.
- W. Brygier, T. Dudziak; Przewodnik turystyczny: Ziemia kłodzka; Ofic.wyd. „Rewasz”; Pruszków 2010, ISBN 83-89188-95-3.
- Praca zbiorowa; Mapa Sudety Wschodnie; Skala 1:60 000; Wyd. „Expres Map”; Warszawa 2010, ISBN 978-83-268-0054-2.