Pałac Kierzkowskich w Radomiu
 nr rej. 750/A/72 z 5.05.1972 oraz 416/A/90 z 14.02.1990
| |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość | |
| Adres |
ul. Żeromskiego 36 |
| Styl architektoniczny | |
| Architekt | |
| Kondygnacje |
2 |
| Rozpoczęcie budowy |
1827 |
| Ukończenie budowy |
1828 |
Położenie na mapie Radomia  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
 51°24′04,7″N 21°09′08,5″E/51,401306 21,152361
| |
Pałac Kierzkowskich w Radomiu – zabytkowy budynek znajdujący się w Radomiu, przy ulicy Żeromskiego 36. Obiekt jest częścią szlaku turystycznego Zabytki Radomia[1].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pałac został wybudowany w latach 1827–1829 według projektu Stefana Balińskiego, asesora budowlanego sandomierskiej komisji wojewódzkiej, jako siedziba i dom dochodowy radomskiego kupca Jana Nepomucena Kierzkowskiego. W latach trzydziestych XIX wieku w budynku miał siedzibę m.in. Trybunał Cywilny oraz archiwum akt dawnych. Do 1892 roku w budynku działało także kasyno oficerskie. W latach 1918–1939 w budynku siedzibę miała m.in. biblioteka Polskiej Macierzy Szkolnej. W okresie PRL w budynku mieściła się m.in. Państwowa Szkoła Muzyczna i biuro turystyczne Orbis. Obecnie budynek pełni funkcje usługowe[2].
Architektura[edytuj | edytuj kod]
Pałac Kierzkowskich to klasycystyczny, piętrowy budynek. Dziewięcioosiowa fasada posiada płytki ryzalit ozdobiony czterema półkolumnami, zwieńczony trójkątnym tympanonem. Skrajne przęsła fasady ze ślepymi arkadami na wysokości parteru ujęte są w pilastry. Dekorację tympanonu stanowi herb Krzywda Kierzkowskich oraz inicjały pierwszego właściciela (NK). Pozostała sztukateria pochodzi z II poł. XIX wieku. Pierwotnie budynek posiadał dwa żeliwne balkony, zlikwidowane po 1961 roku[3].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Szlak Turystyczny Zabytki Radomia. Centrum Informacji Turystycznej w Radomiu.
- ↑ red. J. Sekulski, Encyklopedia Radomia, s. 57
- ↑ red. J. Łoziński, T. Wolff, Katalog Zabytków Sztuki w Polsce, t. III, z. 10, Warszawa 1961, s. 36