Przejdź do zawartości

Pałac Mycielskich w Kobylepolu w Poznaniu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pałac Mycielskich w Kobylepolu w Poznaniu
Ilustracja
Pałac w latach 30. XX wieku
Państwo

 Polska

Miejscowość

Poznań

Typ budynku

pałac

Zniszczono

1945

Położenie na mapie Poznania
Mapa konturowa Poznania, po prawej znajduje się punkt z opisem „Pałac Mycielskich w Kobylepolu w Poznaniu”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „Pałac Mycielskich w Kobylepolu w Poznaniu”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Pałac Mycielskich w Kobylepolu w Poznaniu”
Ziemia52°23′31,8″N 17°00′34,8″E/52,392167 17,009667

Pałac Mycielskich w Kobylepolu w Poznaniu – nieistniejący pałac rodziny hrabiego Mycielskiego. Usytuowany był w dolinie rzeki Cybiny w Kobylepolu w Poznaniu. Obecnie w tym miejscu istnieje polana, zwana potocznie polaną Mycielskich.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Pierwotnie w tym miejscu stał dwór rodziny Koźmińskich. W 1759 roku hrabia Józef Mycielski żeniąc się z Franciszką Ksawerą Koźmińską stał się właścicielem posiadłości. W latach 1842–1844 (wnętrza ukończono do 1855 roku) wzniósł pałac na skraju rozległej polany nad doliną Cybiny, który był jego siedzibą do wybuchu II wojny światowej w 1939 roku[1]. Rezydencja została zbudowana w stylu toskańskiej willi, według projektu niemieckiego architekta Friedricha Augusta Stülera.

Po zajęciu pałacu przez Niemców urządzono w nim sierociniec (Kinderheim) dla dzieci z par mieszanych polsko-niemieckich, polskich dzieci przeznaczonych do zniemczenia i sierot niemieckich. Pałac spłonął podczas działań wojennych razem z bogato wyposażonym wnętrzem[1]. Według innych źródeł, pałac po ustaniu walk mogli podpalić Polacy[2]. W pobliżu pałacu stała figura św. Jana Nepomucena z 1694 roku ufundowana przez Franciszka Skaławskiego, odnowiona w 1890 roku przez hrabiego Józefa Mycielskiego, ówczesnego właściciela Kobylepola. Ustawiona na cokole rokokowym, frontem zwrócona była do obecnej ul. abp. Walentego Dymka. Przetrwała II wojnę światową bez uszkodzeń. W 1957 roku została przeniesiona przed pałac arcybiskupi na Ostrowie Tumskim[1].

Do dzisiaj zachowała się część bramy do pałacowego parku, fragmenty parku i kolumna z westybulu, która służy jako podstawa figury Matki Boskiej stojącej w pobliżu[3].

Galeria

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Historia Kobylepola. Kobylepole - zarys dziejów. [online], przystanekfolwarczna.pl [dostęp 2019-05-12] [zarchiwizowane z adresu 2017-06-28].
  2. Wydawnictwo Miejskie Posnania, Kronika Miasta Poznania - Od Komandorii do Antoninka, nr 4-2010, Mycielscy z Kobylepola, Bogusław Janik, s. 284-300, ISSN 0137-3552, 13 maja 2019.
  3. a, Historia długo otwartej bramy. [online], kubagerdotcom, 9 kwietnia 2014 [dostęp 2019-05-13] (pol.).