Peginterferon alfa-2a
| ||
| Identyfikacja | ||
| Inne nazwy i oznaczenia |
łac. peginterferonum α-2a | |
|---|---|---|
| numer CAS | ||
| DrugBank | ||
| Klasyfikacja medyczna | ||
| ATC | ||
| Stosowanie w ciąży |
kategoria C[1] | |
| Farmakokinetyka | ||
| Działanie |
immunostymulujące, przeciwwirusowe | |
| Biodostępność |
84%[2] | |
| Okres półtrwania |
60–80 h (dożylnie), 50–130 h (podskórnie)[2] | |
| Metabolizm |
nieznany[2] | |
| Wydalanie | ||
| Uwagi terapeutyczne | ||
| Drogi podawania |
podskórna | |
| Objętość dystrybucji |
6–14 l[3] | |
Peginterferon α-2a (łac. peginterferonum α-2a) – wielofunkcyjny organiczny związek chemiczny, modyfikowany interferon α-2a zawierający dwa długie łańcuchy glikolu monometoksypolietylenowego. Jest stosowany w leczeniu wirusowego zapalenia wątroby wywołanego przez wirusy HBV i HCV.
Mechanizm działania[edytuj | edytuj kod]
Jest otrzymywany poprzez sprzężenie interferonu α-2a, otrzymywanego metodami inżynierii genetycznej z Escherichia coli, z kwasem 2,3-diaminopropanowym podstawionym dwiema grupami mPEG [metoksypoli(glikolu etylenowego)][4][2][3]. Wykazuje działanie przeciwwirusowe i antyproliferacyjne analogiczne jak interferon alfa-2a[3]. Jego aktywność wynosi ok. 1% aktywności wolnego interferonu α-2a[4], ma jednak przedłużone wchłanianie, opóźniony klirens i przedłużony (ok. 10-krotnie) okres półtrwania[4][5]. Pozwala to na podawanie go raz w tygodniu[4].
Podobną strategię stosuje się do modyfikacji interferonu α-2b. Stosowany w lecznictwie peginterferon α-2b zawiera jeden łańcuch PEG o masie 12 kDa[4].
Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]
Stosowany jest w leczeniu[3]:
- przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu B u dorosłych i dzieci powyżej 3 roku życia
- przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu C u dorosłych i dzieci powyżej 5 roku życia w połączeniu z innymi produktami leczniczymi.
Znajduje się na wzorcowej liście podstawowych leków Światowej Organizacji Zdrowia (WHO Model Lists of Essential Medicines) (2017)[6]. Jest dopuszczony do obrotu w Polsce (2018)[7].
Działania niepożądane[edytuj | edytuj kod]
Peginterferon α-2a może powodować następujące działania niepożądane u ponad 10% pacjentów: anoreksja, zaburzenia depresyjne, bezsenność, niepokój, ból głowy, zawroty głowy, zaburzenia koncentracji, duszność, kaszel, biegunka, nudności, ból brzucha, łysienie, świąd, suchość skóry, zapalenie skóry, mialgia, artralgia, gorączka, dreszcze, osłabienie, zmęczenie, ból, reakcje w miejscu wstrzyknięcia, drażliwość[3].
Preparaty[edytuj | edytuj kod]
Jest dostępny handlowo pod nazwą Pegasys[3][8].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Drugs and Supplements Peginterferon Alfa-2a (Subcutaneous Route). Mayo Foundation for Medical Education and Research, 2018-02-01. [dostęp 2018-08-06]. (ang.).
- ↑ a b c d e
Jan K. Podlewski, Alicja Chwalibogowska-Podlewska: Leki współczesnej terapii online. Medical Tribune Polska. [dostęp 2018-08-06].
- ↑ a b c d e f Roche: Pegasys, 180 mikrogramów, roztwór do wstrzykiwań. Charakterystyka Produktu Leczniczego. Europejska Agencja Leków. [dostęp 2018-08-06].
- ↑ a b c d e Michael J. Grace, David Cutler, Pegylating IFNs at his-34 improves the in vitro antiviral activity through the JAK/STAT pathway, „Antiviral Chemistry & Chemotherapy”, 15 (6), 2004, s. 287–297, DOI: 10.1177/095632020401500601, PMID: 15646642.
- ↑ Peginterferon alfa-2a (Pegasys). www.hepatitisc.uw.edu. [dostęp 2018-08-26]. (ang.).
- ↑ WHO Model List of Essential Medicines 20th List. Światowa Organizacja Zdrowia, 2017. s. 22. [dostęp 2018-08-06]. (ang.).
- ↑ Obwieszczenie Prezesa Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych z dnia 16 kwietnia 2018 r. w sprawie ogłoszenia Urzędowego Wykazu Produktów Leczniczych Dopuszczonych do Obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Dziennik Urzędowy Ministra Zdrowia, 2018-04-16. [dostęp 2008-08-06].
- ↑ Peginterferon alfa-2a. indeks.mp.pl. [dostęp 2018-08-26].
