Zawroty głowy
Zawroty głowy – subiektywne odczucie wirowania lub braku równowagi. Osoba skarżąca się na zawroty głowy doznaje uczucia wirowania, kołysania lub niestabilności. Niekiedy dolegliwościom tym towarzyszą nudności, wymioty, zaburzenia słuchu (szumy uszne, pełność ucha, niedosłuch), dezorientacja, a także uderzenia gorąca. Zawroty głowy są odczuciem subiektywnym. Pojawia się rzeczywiste lub pozorne zafałszowanie bodźców docierających z narządów równowagi co prowadzi do jej utraty.
Zawroty głowy mogą mieć szereg różnych przyczyn. U osób w podeszłym wieku mogą być objawem schorzeń serca lub układu krążenia. Mogą wynikać ze zwężenia tętnic szyjnych, kręgowych lub chorób ucha wewnętrznego. Często też są wynikiem niedociśnienia, hipotonii ortostatycznej. Nagle pojawiające się zawroty głowy mogą być wynikiem urazu ucha, głowy lub móżdżku, jak również następstwem stanu zapalnego błędnika albo części przedsionkowej nerwu VIII. Nawracający charakter tych dolegliwości ma miejsce u osób starszych przy zaawansowanej miażdżycy tętnic kręgowych lub szyjnych, a także gdy nasilone zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa szyjnego utrudniają prawidłowy przepływ krwi. Zawroty głowy często są objawem działań niepożądanych niektórych leków (np. leków α-adrenolitycznych).
Pochodzenie[edytuj | edytuj kod]
- obwodowe (układowe) – halucynacja ruchu wirowego otoczenia lub osoby odczuwającej zawrót. Zazwyczaj zawrotom układowym towarzyszą zaburzenia orientacji przestrzennej oraz niedosłuch,
- ośrodkowe (nieukładowe) – obejmują oszołomienia, falowania, zapadania, kołysania, ściągania w bok itp.
Etiologia[edytuj | edytuj kod]
Uszkodzenia „uszne” (obwodowe):
- uszkodzenia mechaniczne ucha (szczególnie błony bębenkowej),
- choroby bakteryjne, wirusowe, metaboliczne i hormonalne ogólnoustrojowe uszkadzające ucho wewnętrzne,
- nowotwory ucha wewnętrznego,
- zaburzenia krążenia ucha wewnętrznego
- uszkodzenia nerwu VIII.
Uszkodzenia ośrodkowe:
- uszkodzenia czaszki i mózgu,
- choroby zapalne mózgu i opon mózgowych,
- schorzenia ogólnoustrojowe z objawami ze strony ośrodkowego układu nerwowego,
- guzy móżdżku, pnia mózgu,
- padaczka z zawrotami głowy[1].
Możliwe jest również psychogenne tło zawrotów głowy. W zespołach hiperwentylacji, w stanach mocnego zdenerwowania, pobudzenia, paniki lub napadu agresji chory głęboko wciągając powietrze może odczuwać mrowienie rąk, nóg lub ust, a nawet stracić równowagę[potrzebny przypis]. Zawroty głowy występują także przy zaburzeniach krążenia np. bradykardii.
W części przypadków zawroty głowy połączone z oczopląsem mogą występować bez uchwytnej przyczyny.[2]
Objawy[edytuj | edytuj kod]
- oczopląs,
- zaburzenia równowagi,
- nudności, wymioty, potliwość, bladość itp. (na skutek połączenia narządów równowagi z ośrodkami wegetatywnymi)
Leczenie[edytuj | edytuj kod]
- farmakologiczne,
- rehabilitacja ruchowa,
- leczenie chirurgiczne.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ K. Pierchała, D. Majszyk, Zawroty głowy [w] Medycyna rodzinna – co nowego? Tom I, red. A. Steciwko, Cornetis, Wrocław 2010, ISBN 978-83-61415-13-8
- ↑ Sun-Uk Lee i inni, Recurrent spontaneous vertigo with interictal headshaking nystagmus, „Neurology”, Wydanie elektroniczne, 2018, DOI: 10.1212/WNL.0000000000005689 .