Pińczyce

Artykuł |
50°32′12″N 19°13′39″E |
---|---|
- błąd |
39 m |
WD |
50°33'N, 19°15'E, 50°36'N, 19°13'E |
- błąd |
2320 m |
Odległość |
2297 m |
wieś | |
![]() Kościół pw. Michała Archanioła | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Wysokość |
360 m n.p.m. |
Liczba ludności (2011) |
982[1]. |
Strefa numeracyjna |
34 |
Kod pocztowy |
42-350[2] |
Tablice rejestracyjne |
SMY |
SIMC |
0136060 |
Położenie na mapie gminy Koziegłowy ![]() | |
Położenie na mapie Polski ![]() | |
Położenie na mapie województwa śląskiego ![]() | |
Położenie na mapie powiatu myszkowskiego ![]() | |
![]() |
Pińczyce – wieś w Polsce, położona w województwie śląskim, w powiecie myszkowskim, w gminie Koziegłowy.
Słynie przede wszystkim z pięknego zabytkowego kościółka z XVIII w. i pałacu, w którym obecnie znajduje się plebania. Wokół kościoła i plebanii znajduje się również mur i dwie baszty. W Pińczycach mieści się także Zespół Szkół, Ośrodek Zdrowia, Biblioteka. Pińczyce położone są na Garbie Woźnickim, wokół nich rosną lasy.
Nazwa[edytuj | edytuj kod]
Nazwa miejscowości notowana była w formach Penczicz (1415), Pyenczicze (1470-80), Pieńczyca (1667), Pinczyce (1787), Pińczyce (1827). Jest to nazwa patronimiczna od nazwy osobowej Pieniek[3].
Integralne części wsi[edytuj | edytuj kod]
SIMC | Nazwa | Rodzaj |
---|---|---|
1002946 | Brynica | część wsi |
0136082 | Huta Szklana | część wsi |
0136142 | Podżarze | część wsi |
1002975 | Trzcionki | część wsi |
Historia[edytuj | edytuj kod]
Z miejscowością wiąże się nazwisko Mikołaja Mirzowskiego, wymienianego przez Długosza jako jej właściciela. Do 1954 roku oraz w latach 1973–1976 wieś była siedzibą gminy Pińczyce. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa częstochowskiego. W czasie II wojny światowej Niemcy nazywali miejscowość "Pingen".
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Wieś Pińczyce w liczbach, Polska w liczbach [dostęp 2018-07-01] (pol.), liczba ludności w oparciu o dane GUS.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 926 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .
- ↑ Kazimierz Rymut. Nazwy miejscowe dawnego księstwa siewierskiego. „Onomastica”. tom 15, numer 1-2, s. 18, 1970. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich.
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 1867, 2013–02–15. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. [dostęp 2014-03-09].
- ↑ TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-11-18].