Popowa Wola

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Popowa Wola
wieś
Ilustracja
Dwór
Państwo

 Polska

Województwo

 warmińsko-mazurskie

Powiat

szczycieński

Gmina

Dźwierzuty

Strefa numeracyjna

89

Kod pocztowy

12-120[2]

Tablice rejestracyjne

NSZ

SIMC

0473402

Położenie na mapie gminy Dźwierzuty
Mapa konturowa gminy Dźwierzuty, u góry znajduje się punkt z opisem „Popowa Wola”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Popowa Wola”
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa konturowa województwa warmińsko-mazurskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Popowa Wola”
Położenie na mapie powiatu szczycieńskiego
Mapa konturowa powiatu szczycieńskiego, blisko górnej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Popowa Wola”
Ziemia53°45′56″N 21°02′33″E/53,765556 21,042500[1]

Popowa Wola (niem. Pfaffendorf) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie szczycieńskim, w gminie Dźwierzuty. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.

Dawna wieś mazurska o zwartej, murowanej zabudowie, położona przy drodze z Rańska do Kobułt, w pagórkowatym krajobrazie polodowcowym.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Wieś i majątek szlachecki, początkowo stanowiące część dóbr rańskich. W połowie XVII w. przekształcone w samodzielną wieś i osobny majątek. Na początku XX w. znajdowała się tu cegielnia[3].

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

  • Zespół dworsko-folwarczny, z którego do dzisiaj zachował się jedynie dwór, zbudowany w połowie XIX w. Budynki gospodarcze zostały znacząco przebudowane, w pierwotnym kształcie zachowała się jedynie stajnia. Park, zaprojektowany przez Johanna Larasa, zachował się tylko w części północnej.
  • Budynek dworca kolejowego, murowany z czerwonej cegły (przy drodze do Grodzisk).
  • Szkoła wybudowana w 1908 r.
  • Cmentarz ewangelicki znajdujący się przy drodze koło dworca kolejowego, z kwaterą z okresu pierwszej wojny światowej (2 oficerów i 16 żołnierzy armii rosyjskiej)
  • Cmentarz ewangelicki, znajdujący się przy drodze do Kałęczyna.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Iwona Liżewska, Wiktor Knercer: Przewodnik po historii i zabytkach Ziemi Szczycieńskiej. Olsztyn, Agencja Wydawnicza "Remix" s.c., 1998, 171 str., ISBN 83-87031-13-5

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 108262
  2. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 968 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  3. Mieczysław Orłowicz: "Ilustrowany przewodnik po Mazurach Pruskich i Warmii. Na nowo podali do druku Grzegorz Jasiński, Andrzej Rzempołuch, Robert Traba", Olsztyn, Agencja Wydawnicza "Remix", 1991, 301, ISBN 83-900155-0-1