Przełęcz Okraj
| ||
 Dawne przejście graniczne na Przełęczy Okraj | ||
| Państwo |  Polska Czechy
| |
| Wysokość | 1046 m n.p.m. | |
| Pasmo | Karkonosze | |
| Sąsiednie szczyty | Kowarski Grzbiet i Lasocki Grzbiet | |
Położenie na mapie Sudetów   Przełęcz Okraj | ||
 50°44′45,97″N 15°49′27,69″E/50,746103 15,824358
| ||
Przełęcz Okraj (niem. Grenzbauden Pass, Schlesische Grenzbaude, 1046 m n.p.m.) – przełęcz w południowo-zachodniej Polsce, we wschodniej części Karkonoszy[a], pomiędzy Kowarskim Grzbietem a Lasockim Grzbietem. Łączą się tu polska droga wojewódzka nr 368 i czeska droga nr 252.
Funkcjonują tutaj schroniska – polskie Schronisko PTTK „Na Przełęczy Okraj” oraz czeskie Pomezní bouda. Po stronie czeskiej znajduje się również kilka restauracji oraz obiektów noclegowych, należących do miejscowości Malá Úpa (Pomezní Boudy).
Spis treści
Historia[edytuj | edytuj kod]
Droga, która prowadzi przez Przełęcz Okraj, została zmodernizowana w 1937, a już rok później została wykorzystana przez Wehrmacht do najazdu na Czechosłowację.
W latach 60. XX w. powstała tu opadowa stacja meteorologiczna (wys. 1050 m n.p.m.). Średnie wartości roczne opadów z lat 1966–1975 wynosiły 1297 mm (najwięcej: czerwiec 177 mm i maj 153 mm, najmniej: styczeń 63 mm i grudzień 75 mm)[3].
Do 21 grudnia 2007 r. na przełęczy znajdowało się drogowe przejście graniczne Okraj – Pomezní Boudy do Czech, na drodze łączącej Jelenią Górę z Trutnovem. Było to najwyżej położone drogowe przejście graniczne Polski. Wraz z przystąpieniem Polski i Czech do Układu z Schengen zostało ono zlikwidowane, od tamtej pory umożliwiając swobodnie przekraczanie granicy państw.
Szlaki turystyczne[edytuj | edytuj kod]
Na przełęcz można wejść niebieskim szlakiem z Kowar (są też szlaki żółty i zielony – 8,5 km) – droga zajmuje ok. 2 godz. 30 min. (w dół ok. 2 godz.) albo Drogą Przyjaźni (czerwony szlak) z Równi pod Śnieżką – 10 km, 2 godz. 30 min. Przez Przełęcz Okraj przechodzą następujące szlaki[4]:
Droga Przyjaźni Polsko-Czeskiej do Szklarskiej Poręby od strony zachodniej i na Łysocinę
na Śnieżkę przez Czoło od strony zachodniej i do Lubawki przez Pańską Górę
do Karpacza przez Wilczą Porębę na północny zachód i do Lubawki na północny wschód
do Trzcińska przez Przełęcz Kowarską i schronisko Czartak
do Trutnova (czeski)
do Spalonego Młyna (na południe) oraz do Svorovej Hory (pol.Czarnej Kopy) (na zachód)
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji Publicznej z dnia 28 maja 1949 r. o przywróceniu i ustaleniu nazw miejscowości (M.P. z 1949 r. nr 44, poz. 592).
- ↑ Okraj. W: Słownik ortografoczny [on-line]. PWN. [dostęp 2016-05-30].
- ↑ Jan Kwiatkowski: Klimat. W: Karkonosze polskie. Wrocław: Polska Akademia Nauk, 1985, s. 88–107. ISBN 83-04-01586-2.
- ↑ Pomezni Boudy (cz.). [dostęp 2012-01-05].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Słownik geografii turystycznej Sudetów, t. 3 Karkonosze, red. Marek Staffa, Wydawnictwo PTTK "Kraj", Warszawa – Kraków 1993, ISBN 83-7005-168-5
- Mapa turystyczna Karkonosze polskie i czeskie 1:25 000, Wydawnictwo "Plan", Jelenia Góra, ISBN 83-88049-26-7
