Przechodki Wielkie
 Widok z Sokolicy na Pieniński Przełom. W dole Przechodni Wierch i Przechodki Wielkie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Wysokość |
498 m n.p.m. |
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty | |
Położenie na mapie Pienin  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°24′53,8″N 20°26′36,3″E/49,414944 20,443417
| |
Przechodki Wielkie – położona na wysokości około 498 m przełęcz pomiędzy masywem Sokolicy i Przechodnim Wierchem[1]. Rejon przełęczy porasta las świerkowo-jodłowy, w którym występuje modrzew polski. W 1894 r. Józef Zubrzycki pisał: „...zdaje się, jest to jedyne oprócz Tatr, pewne miejsce, gdzie to drzewo liczniej dziko występuje”.[2] Stwierdzono tutaj również w 1981 występowanie rzadkiej w Polsce chronionej rośliny – pluskwicy europejskiej[3].
Do lat 30. XX wieku istniał szlak turystyczny, biegnący od „Gospody Pienińskiej”, lewym brzegiem Dunajca, przez Małe Przechodki i Przechodki Wielkie do ujścia Pienińskiego Potoku, dalej na Górę Zamkową. Było to dość popularne przed wojną przejście. Szlak ten wytyczony przez księdza Gadowskiego, od 1926 zwany „Skalną Percią”, został zamknięty z chwilą utworzenia Pienińskiego Parku Narodowego w 1932 r.[2] Istniejące na obydwu tych przełęczach polanki zarosły już lasem[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Geoportal. Mapa topograficzna i satelitarna [online] [dostęp 2021-09-28].
- ↑ a b Józef Nyka, Pieniny, wyd. IX, Latchorzew: Wyd. Trawers, 2006, ISBN 83-915859-4-8.
- ↑ Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirek, Czerwona księga Karpat Polskich, Warszawa: Instytut Botaniki PAN, 2008, ISBN 978-83-89648-71-6.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Archiwalne zdjęcia przełęczy w bibliotece Polona