Przejdź do zawartości

Psalm 58

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Psalm 58 – jeden z utworów zgromadzonych w biblijnej Księdze Psalmów. Psalm jest zaliczany do dzieł przypisywanych Dawidowi. W Septuagincie psalm ten nosi numer 57.

Treść Psalmu

[edytuj | edytuj kod]

Psalm wydaje się być manifestem wymierzonym we władców świata, którzy pozornie czynią sprawiedliwość i uważają siebie za bogów. Teolog Kathleen Farmer uważa, iż treść utworu może być skierowana nawet przeciwko Dworowi Niebiańskiemu. Jako argument za słusznością powyższej tezy miał posłużyć werset 2[1]. Kontekst zdaje się wskazywać, iż psalmista chce ujrzeć pomstę Boga na ludziach nieprawych[2]. Wydaje się zgadzać to z ówczesną myślą dotyczącą Boga nagradzającego za dobre i karzącego za grzech. Tego typu pogląd utrzymywał się do czasów Jezusa czego dowodem może być Ewangelia Jana 9 rozdział (J,9–17)[3]. Wersety 7-10 zawierają wielokrotne złorzeczenie[2].

Teologia

[edytuj | edytuj kod]

Psalm 58 podobnie jak 57 w nagłówku posiada zwrot „Al taszcher”, który oznacza „nie zniszcz”[2].

Psalm może wydawać się szokujący a jego treść sprawiać wrażenie nieprzydatnego człowiekowi wierzącemu. Kluczem do zrozumienia tekstu jest przeniknięcie do myśli ludzkiej jaka panowała za czasów psalmisty. Uważano wtedy, że Bóg wynagradza i karze ludzi już za życia[1].

Werset 7b – zdaje się w urągający sposób przedstawiać wrogów psalmisty. W starożytnym Izraelu Lew był symbolem siły, mocy i władzy królewskiej[4]. Zwrot użyty przez psalmistę przyrównuje jego prześladowcę do lwiątka, które jest niegroźnym przeciwnikiem.

Werset 11 – stopy obmyję we krwi mówi o całkowitym zwycięstwie nad bezbożnym[2].

Struktura Psalmu

[edytuj | edytuj kod]

Psalm tworzy dwuczęściową strukturę. Składa się z wersetów 2–6, 7–12. Pierwszy zawiera wielokrotne złorzeczenie, drugi mówi o wiecznym losie, tych którzy rządzą światem. Zdaje się sugerować ich upadek[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b K. Farmer, Księga Psalmów, druga (Ps 42-72) i trzecia (Ps 73-89), [w:] Międzynarodowy komentarz do Pisma Świętego. Verbinum, 2001, s. 722.
  2. a b c d e Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu najnowszy przekład z języków oryginalnych z komentarzem. Święty Paweł, 2009, s. 1203.
  3. David H. Stern: Komentarz Żydowski do Nowego Testamentu. Vocatio, 2004, s. 306.
  4. B. Widła, Lew, [w:] Słownik Antropologii Nowego Testamentu. Vocatio, 2003, s. 108.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Międzynarodowy komentarz do Pisma Świętego, red. Farmer W. R., Verbinum, Warszawa 2001.
  • Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu najnowszy przekład z języków oryginalnych z komentarzem, Święty Paweł, Częstochowa 2009.
  • Słownik Antropologii Nowego Testamentu, Widła B., Vocatio, Warszawa 2003.
  • David H. Stern, Komentarz Żydowski do Nowego Testamentu, Vocatio, Warszawa 2004.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]