Raúl Silva Henríquez

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Raúl Silva Henríquez
Kardynał prezbiter
Ilustracja
Herb duchownego Caritas Christi urget nos
Miłość Chrystusa przynagla nas
Kraj działania

Chile

Data i miejsce urodzenia

27 września 1907
Talca

Data i miejsce śmierci

9 kwietnia 1999
Santiago

Miejsce pochówku

Santiago

Arcybiskup Santiago de Chile
Okres sprawowania

1961-1983

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Inkardynacja

salezjanie

Prezbiterat

3 lipca 1938

Nominacja biskupia

24 października 1959

Sakra biskupia

29 listopada 1959

Kreacja kardynalska

19 marca 1962
Jan XXIII

Kościół tytularny

San Bernardo alle Terme

Odznaczenia
Krzyż Wielki Orderu Infanta Henryka (Portugalia)
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

29 listopada 1959

Konsekrator

Opilio Rossi

Współkonsekratorzy

Emilio Tagle Covarrubias
Vladimiro Boric Crnosija

Raúl Silva Henríquez, (ur. 27 września 1907 w Talca, zm. 9 kwietnia 1999 w Santiago) – chilijski duchowny katolicki, kardynał, arcybiskup metropolita Santiago de Chile.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Studiował prawo, a następnie wstąpił do nowicjatu salezjańskiego. Po studiach filozoficznych i teologicznych przyjął święcenia kapłańskie 3 lipca 1938 w Turynie. Powróciwszy do Chile, wykładał teologię, był kolejno dyrektorem kilku szkół, a także organizatorem i przez sześć lat przewodniczącym chilijskiej Caritas.

24 października 1959 został mianowany biskupem Valparaiso, a w niespełna dwa lata później, 14 maja 1961 – arcybiskupem Santiago.

Jan XXIII wyniósł go do godności kardynalskiej z tytułem prezbitera San Bernardo alle Terme 19 marca 1962. Aktywnie uczestniczył w obradach Soboru Watykańskiego II. W Chile angażował się osobiście w obronę praw człowieka oraz najsłabszych członków społeczeństwa, troszcząc się zarazem o zachowanie suwerenności Kościoła w skomplikowanym kontekście socjopolitycznym swojego kraju. 3 maja 1983 zrezygnował z rządów archidiecezją.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Nekrolog, „L`Osservatore Romano”, wydanie polskie, rok XX, nr 5-6 (213), 1999