Rafał Kuptel
 Rafał Kuptel w 2007 | |||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia |
1 kwietnia 1976 | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wzrost |
192 cm[1] | ||||||||||||||
| Pozycja |
środkowy rozgrywający[1] | ||||||||||||||
| Kariera seniorska | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| Kariera trenerska | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| Odznaczenia | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Rafał Kuptel (ur. 1 kwietnia 1976 w Iławie[1]) – polski piłkarz ręczny i trener, w latach 2014–2023 szkoleniowiec Gwardii Opole.
Reprezentant Polski, srebrny medalista mistrzostwa świata w Niemczech (2007). Siedmiokrotny mistrz Polski w barwach Wybrzeża Gdańsk i Wisły Płock. Dwukrotnie wybrany najlepszym trenerem Superligi (2017/2018, 2018/2019).
Kariera zawodnicza[edytuj | edytuj kod]
Wychowanek Spójni Gdańsk. Grał także w Wybrzeżu Gdańsk (1999–2001), Warszawiance (2001–2003), Wiśle Płock (2003–2011) i Spójni Gdynia (2012–2013). Z Wybrzeżem Gdańsk i Wisłą Płock zdobył siedem mistrzostw Polski, ponadto z Warszawianką i Wisłą sięgnął po cztery Puchary Polski. W barwach płockiej drużyny grał także w Lidze Mistrzów, w której w ciągu czterech sezonów rzucił 24 bramki[1].
W latach 1996–2008 rozegrał w reprezentacji Polski 145 meczów[2] i zdobył 157 goli. W 2007 wywalczył wicemistrzostwo świata – podczas turnieju w Niemczech wystąpił w sześciu spotkaniach, w których rzucił dwie bramki[3]. Uczestniczył też w mistrzostwach Europy w Szwecji (2002). W trakcie mistrzostw Europy w Norwegii (2008) doznał kontuzji i został zastąpiony w kadrze przez Mariusza Jurkiewicza[4]. Podczas igrzysk olimpijskich w Pekinie (2008) był rezerwowym. Ostatni raz w barwach narodowych wystąpił 2 listopada 2008 w spotkaniu z Rumunią (29:33), w którym rzucił dwie bramki[5].
W kwietniu 2013, przed rozpoczęciem meczu Polski ze Szwecją (22:18) w eliminacjach do mistrzostw Europy, otrzymał od działaczy Związku Piłki Ręcznej w Polsce nagrodę za występy w reprezentacji[2].
Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]
Szkolił juniorów Wisły Płock. W Spójni Gdynia współpracował z trenerem Leszkiem Biernackim. Od końca listopada 2013 był szkoleniowcem Piotrkowianina Piotrków Trybunalski[6], z którym w sezonie 2013/2014 spadł z Superligi.
W 2014 został trenerem Gwardii Opole[7], z którą w sezonie 2014/2015 awansował do Superligi. W sezonie 2017/2018 doprowadził ją do 4. miejsca w lidze i półfinału Pucharu Polski. Został również wybrany najlepszym trenerem Superligi[8]. W sezonie 2018/2019 wywalczył z Gwardią brązowy medal mistrzostw Polski (zwycięstwo w rywalizacji o 3. miejsce z MMTS-em Kwidzyn), a indywidualnie po raz drugi z rzędu otrzymał Gladiatora dla najlepszego trenera Superligi[9]. Ponadto w maju 2019 prowadzona przez niego Gwardia pokonała Vive Kielce (32:31), co został uznane za jedną z większych sensacji w polskiej piłce ręcznej w ostatniej dekadzie[10]. 17 kwietnia 2023 został odwołany z funkcji trenera Gwardii Opole[11].
Był trenerem reprezentacji Polski do lat 18 podczas mistrzostw Europy w Polsce (2014; 8. miejsce). Prowadził kadrę juniorów w mistrzostwach świata U-19 w Rosji (2015; 19. miejsce). Wraz z reprezentacją młodzieżową wystąpił w mistrzostwach Europy U-20 w Danii (2016; 8. miejsce).
W 2016 zgłosił swoją kandydaturę w konkursie na stanowisko trenera reprezentacji Polski seniorów[12] (nie został wybrany).
We wrześniu 2023 został trenerem MKS Kalisz[13].
Sukcesy zawodnicze[edytuj | edytuj kod]
- Wybrzeże Gdańsk
- Mistrzostwo Polski: 1999/2000, 2000/2001
- Warszawianka
- Puchar Polski: 2001/2002 (w meczu finałowym z Kolporterem Kielce (28:25) zdobył siedem bramek[14])
- Wisła Płock
- Mistrzostwo Polski: 2003/2004, 2004/2005, 2005/2006, 2007/2008, 2010/2011
- Puchar Polski: 2004/2005, 2006/2007, 2007/2008
- Reprezentacja
- 2. miejsce w mistrzostwach świata: 2007
- Odznaczenia
- Złoty Krzyż Zasługi (2007)[15]
Sukcesy trenerskie[edytuj | edytuj kod]
- Indywidualne
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Rafał Kuptel. eurohandball.com. [dostęp 2018-09-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-09-15)]. (ang.).
- ↑ a b Piątka Wspaniałych. zprp.pl, 11 kwietnia 2013. [dostęp 2018-09-15].
- ↑ Raport z mistrzostw świata w Niemczech 2007. ihf.info. [dostęp 2018-09-15]. (ang.).
- ↑ Jurkiewicz za Kuptela. zprp.pl, 21 stycznia 2008. [dostęp 2018-09-15].
- ↑ Porażka Polski w Rumunii. zprp.pl, 2 listopada 2008. [dostęp 2018-09-15].
- ↑ Michał Ostafijczuk: Rafał Kuptel nowym trenerem Piotrkowianina. sportowefakty.wp.pl, 26 listopada 2013. [dostęp 2018-09-15].
- ↑ Oliwer Kubus: Rafał Kuptel trenerem Gwardii Opole. sportowefakty.wp.pl, 11 czerwca 2014. [dostęp 2018-09-15].
- ↑ a b Gladiatory 2018 rozdane. zprp.pl, 4 czerwca 2018. [dostęp 2018-09-15].
- ↑ a b Gladiatory 2019 rozdane!. zprp.pl, 26 maja 2019. [dostęp 2019-08-21].
- ↑ marcin Górczyński: PGNiG Superliga: szok! KPR Gwardia Opole lepsza od PGE VIVE Kielce. sportowefakty.wp.pl, 14 maja 2019. [dostęp 2019-08-21].
- ↑ Mariusz Cichowski, Rafał Kuptel zwolniony z Gwardii Opole PolskiSport [online], PolskiSport, 17 kwietnia 2023 [dostęp 2023-04-18] (pol.).
- ↑ 12 kandydatów na stanowiska trenera głównego kadry narodowej mężczyzn. zprp.pl, 22 lutego 2016. [dostęp 2018-09-15].
- ↑ Dwa mecze i zmiana... Energa MKS Kalisz ma nowego trenera. polsatsport.pl, 2023-09-05. [dostęp 2023-10-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-10-02)]. (pol.).
- ↑ Brawa za porażkę. „Słowo o sporcie” (dodatek do „Słowa Ludu”) 2002, nr 258 z 20 maja, s. 3.
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 5 lutego 2007 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2007 r. nr 35, poz. 409).
|
|
|
|
- Reprezentanci Polski w piłce ręcznej
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (III Rzeczpospolita)
- Polscy olimpijczycy (Pekin 2008)
- Polscy trenerzy piłki ręcznej
- Piłkarze ręczni Arki Gdynia
- Piłkarze ręczni Warszawianki
- Piłkarze ręczni Wisły Płock
- Piłkarze ręczni Wybrzeża Gdańsk
- Ludzie urodzeni w Iławie
- Urodzeni w 1976