Rafał Taubenschlag
Rafał Taubenschlag (ur. 6 maja 1881 w Przemyślu, zm. 25 czerwca 1958 w Warszawie) – polski historyk prawa, nauczyciel akademicki, specjalista w dziedzinie prawa rzymskiego i papirologii.
Spis treści
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w Przemyślu w rodzinie żydowskiej[1], jako syn rządcy browaru Sanguszków – Bernarda Barucha Taubenschlaga i Cecylii Cyrli z domu Goldhart. Tam w 1899 zdał maturę w C.K. Gimnazjum. Następnie rozpoczął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego, gdzie w 1904 uzyskał stopień doktora, a w 1913 doktora habilitowanego. W 1919 został profesorem nadzwyczajnym UJ, a 2 lata później profesorem zwyczajnym. W 1927 został członkiem-korespondentem Polskiej Akademii Umiejętności, a w 1929 dziekanem Wydziału Prawa UJ.
W czasie II wojny światowej przebywał w Stanach Zjednoczonych, gdzie był współtwórcą Polskiego Instytutu Naukowego w Ameryce. W 1946 założył w Nowym Jorku czasopismo naukowe The Journal of Juristic Papyrology (papirologia prawnicza), które jest wydawane do dziś w Warszawie. W 1947 wrócił do Polski, gdzie objął kierownictwo Katedry Prawa Antycznego Uniwersytetu Warszawskiego oraz utworzonej wspólnie z prof. Jerzym Manteuffelem Katedry Papirologii na Wydziale Historycznym UW.
W 1958 w wyniku postępującej jaskry zaczął gwałtownie tracić wzrok. W tym samym roku zmarł i został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie[2].
Uczniowie[edytuj | edytuj kod]
Był założycielem i dyrektorem Instytutu Papirologii UW. Rezultaty jego badań zostały uznane przez świat za niezwykle cenne i doniosłe. Założony przez niego Instytut Papirologii Uniwersytetu Warszawskiego jest światowym ośrodkiem badań nad prawem grecko-rzymskiego Egiptu, jego periodykiem od 1946 jest „The Journal of Juristic Papyrology”. Uczniami byli: Henryk Kupiszewski (1927–1994), Cezary Kunderewicz (1912–2000) i Józef Mélèze-Modrzejewski (1930–2017).
Ordery, odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]
- Order Sztandaru Pracy I klasy (1956)[3]
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (1954)[4]
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1937)[5]
- Nagroda państwowa I stopnia (1953)[6]
- Złoty Krzyż Zasługi (1951)[7]
Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]
- La storia della recezione del diritto romano in Polonia fino alla fine del secolo XVI, Bologna 1939.
- The law of Greco-Roman Egypt in the light of the papyri 332 B. C. – 640 A. D, Vol. 2: Political and administrative law, Warsaw: Polish Philological Society 1948 (wyd. 2 Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe 1955).
- Nomos in the Papyri, Warsaw: Warsaw Soc. of Sciences and Letters with the support of the Polish Prime Minister and the Min. of Education 1948.
- The provisional legal protection in the papyri, Warsaw: Warsaw Soc. of Sciences a. Letter Dep. 2 with the support of the Min. of Inst. of Higher Learn. a. Sciences 1951.
- Les publications du stratège dans l'Égypte greco-romain, Warsaw: Warsaw Soc. of Sciences a. Letter Dep. 2 with the support of the Min. of Inst. of Higher Learn. a. Sciences 1951.
- The Roman authorities and the local law in Egypt before and after the C. A., Warsaw : Warsaw Soc. of Sciences a. Letter Dep. 2 with the support of the Min. of Inst. of Higher Learn. a. Sciences 1951.
- Survey of the literature chieftly 1950 till 1951 ; Survey of the papyri chieftly from 1950 till 1951, Warsaw: Warsaw Soc. of Sciences a. Letter Dep. 2 with the support of the Min. of Inst. of Higher Learn. a. Sciences 1951.
- Rzymskie prawo prywatne, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe 1955.
- Rzymskie prawo prywatne na tle praw antycznych, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe 1955.
- Opera minora, t.1-2, prefazione V. Arangio-Ruiz, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe 1959.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Hubert Izdebski, Taubenschlag Rafał [w:] Słownik historyków polskich, red. M. Prosińska-Jackl, Warszawa 1994, s. 524.
- Henryk Kupiszewski, Rafał Taubenschlag – historyk prawa (1881–1958), „Czasopismo Prawno-Historyczne” 38 (1986), s. 111–155.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rafał Taubenszlag. [dostęp 30 kwietnia 2009]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-06-11)].
- ↑ Groby profesorów UJ na cmentarzu rakowickim. Dziennik Polski. [dostęp 2013-03-06].
- ↑ 4 kwietnia 1956 „W związku z 75-leciem urodzin, za wybitne zasługi w pracy naukowej i dydaktycznej” M.P. z 1956 r. Nr 58, poz. 648
- ↑ 16 lipca 1954 „za wybitne zasługi w dziedzinie nauki” M.P. z 1954 r. Nr 112, poz. 1566
- ↑ 11 listopada 1937 „za zasługi na polu pracy naukowej i społecznej” M.P. z 1937 r. Nr 260, poz. 410
- ↑ Dziennik Polski, rok IX, nr 173 (2948), s. 7.
- ↑ 20 września 1951 „za wybitną działalność naukową” M.P. z 1951 r. Nr 93, poz. 1275
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Biogram Rafała Taubenschlaga w witrynie slawniprawnicy.pl
- Absolwenci i studenci Uniwersytetu Jagiellońskiego (okres zaborów)
- Absolwenci Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego
- Odznaczeni Odznaką Nagrody Państwowej
- Ludzie urodzeni w Przemyślu
- Odznaczeni Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (1944–1989)
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (1944–1989)
- Odznaczeni Orderem Sztandaru Pracy I klasy
- Polscy papirolodzy
- Pochowani na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie
- Polscy specjaliści prawa rzymskiego
- Polscy Żydzi
- Urodzeni w 1881
- Wykładowcy Uniwersytetu Warszawskiego
- Wykładowcy Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego
- Zmarli w 1958
- Polscy historycy starożytności