Przejdź do zawartości

Raffaele Fornari

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Raffaele Fornari
Kardynał prezbiter
Data i miejsce urodzenia

23 stycznia 1787
Rzym

Data i miejsce śmierci

15 czerwca 1854
Rzym

Miejsce pochówku

Bazylika Santa Maria sopra Minerva

Nuncjusz apostolski we Francji
Okres sprawowania

1842–1850

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Sakra biskupia

3 kwietnia 1842

Kreacja kardynalska

21 grudnia 1846
Pius IX

Kościół tytularny

Santa Maria sopra Minerva

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

3 kwietnia 1842

Konsekrator

Engelbert Sterckx

Współkonsekratorzy

Cornelius Richard Antoon van Bommel
François-René Boussen

Raffaele Fornari (ur. 23 stycznia 1787 w Rzymie, zm. 15 czerwca 1854 tamże) – włoski kardynał.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 23 stycznia 1787 roku w Rzymie[1]. Studiował w rodzinnym mieście, uzyskując doktorat z teologii[1]. Po studiach został wykładowcą, a następnie kanonistą Penitencjarii Apostolskiej. 24 stycznia 1842 roku został tytularnym arcybiskupem Nicei, a 3 kwietnia przyjął sakrę[2]. W okresie od stycznia do grudnia 1842 roku był nuncjuszem w Belgii, a w latach 1842–1850 – we Francji[1]. 21 grudnia 1846 roku został kreowany kardynałem in pectore[2]. Jego nominacja na kardynała prezbitera została ogłoszona na konsystorzu 30 września 1850 roku i nadano mu kościół tytularny Santa Maria sopra Minerva[2]. W 1851 roku został prefektem Kongregacji ds. Edukacji Katolickiej[1]. Zmarł 15 czerwca 1854 roku w Rzymie[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e Raffaele Fornari. The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2019-07-10]. (ang.).
  2. a b c Raffaele Fornari. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2019-07-10]. (ang.).