Benedetto Lorenzelli

Benedetto Lorenzelli

Kardynał prezbiter
Kraj działania	Włochy
Data i miejsce urodzenia	11 maja 1853 Badi di Castel di Casio
Data i miejsce śmierci	15 września 1915 Bucciano
Prefekt Świętej Kongregacji ds. Studiów
Okres sprawowania	1914–1915
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	1 kwietnia 1876
Nominacja biskupia	30 listopada 1896
Sakra biskupia	8 grudnia 1896
Kreacja kardynalska	15 kwietnia 1907 Pius X
Kościół tytularny	Santa Croce in Gerusalemme

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	8 grudnia 1896
Konsekrator	Mariano Rampolla del Tindaro
Współkonsekratorzy	Pietro Respighi Lorenzo Passerini
Konsekrowani biskupi Louis Olivieri 18 lutego 1900 François-Xavier Schoepfer 22 lutego 1900 Alain Guynot de Boismenu 18 marca 1900 Maurice-Charles-Alfred de Cormont 1 maja 1900 François-Marie-Joseph Delamaire 25 lipca 1901 Fernando de Souza Monteiro 13 października 1901 Domenico Fanucchi 8 września 1907
Współkonsekrowani biskupi Antonio Valbonesi 2 lipca 1899 Tommaso Cirielli 2 lipca 1899

Benedetto Lorenzelli (ur. 11 maja 1853 w Badi di Castel di Casio, zm. 15 września 1915 w Bucciano) – włoski duchowny katolicki, dyplomata, wysoki urzędnik Kurii Rzymskiej, kardynał.

Życiorys

Ukończył seminarium w Bolonii, a także Ateneum „S. Apolinare” w Rzymie (doktoraty z filozofii, teologii i prawa cywilnego i kanonicznego). Święcenia kapłańskie otrzymał 1 kwietnia 1876. W latach 1876–1884 wykładał filozofię na Ateneum „De Propaganda Fide”. Następnie był profesorem teologii dogmatycznej na rodzimym Ateneum „S. Apolinare”, jednocześnie pełniąc funkcję rektora Kolegium Czeskiego w Rzymie. W 1889 otrzymał honorowy doktorat uniwersytetu Laval w Kanadzie, w tym samym roku został też prywatnym szambelanem Jego Świątobliwości, a także attaché nuncjatury w Austrii. Od 1893 był internuncjuszem w Holandii i Belgii, a także otrzymał tytuł pronotariusza apostolskiego. 1 października 1896 mianowany nuncjuszem w Bawarii.

30 listopada 1896 otrzymał nominację na tytularnego arcybiskupa Sardes. Sakry udzielił mu kardynał Mariano Rampolla del Tindaro, Sekretarz Stanu Stolicy Apostolskiej. W 1899 mianowany nuncjuszem we Francji. W 1904 zakończył swą misję dyplomatyczną z powodu wypowiedzenia przez rząd francuski konkordatu i zerwaniu stosunków dyplomatycznych z Watykanem. 14 listopada 1904 zostaje arcybiskupem Lucca. Na konsystorzu z kwietnia 1907 kreowany kardynałem. W 1910 zrezygnował z rządów w archidiecezji. 13 lutego 1914 mianowany prefektem Świętej Kongregacji ds. Studiów. Urząd ten pełnił do śmierci. Brał udział w konklawe 1914.

Bibliografia

• Sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy. www2.fiu.edu. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-02)].
• Catholic-Hierarchy

Sukcesja apostolska
Konsekrator:	Mariano Rampolla del Tindaro
Współkonsekrator:	Ernesto Respighi
Współkonsekrator:	Lorenzo Passerini
Data konsekracji	8 grudnia 1896