Pio Laghi

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pio Laghi
Kardynał prezbiter
ilustracja
Herb duchownego In verbo tuo
Na Słowo Twoje
Kraj działania

Włochy

Data i miejsce urodzenia

21 maja 1922
Castiglione

Data i miejsce śmierci

11 stycznia 2009
Rzym

Miejsce pochówku

Katedra w Faenzy

Prefekt Kongregacji Edukacji Katolickiej
Okres sprawowania

1990–1999

Pronuncjusz apostolski w USA
Okres sprawowania

1984–1990

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

20 kwietnia 1946

Nominacja biskupia

24 maja 1969
tytularny arcybiskup Mauriany

Sakra biskupia

22 czerwca 1969

Kreacja kardynalska

28 czerwca 1991
S. Maria Auxiliatrice in via Tuscolana
Jan Paweł II

Kościół tytularny

San Pietro in Vincoli

Odznaczenia
Baliw Wielkiego Krzyża Honoru i Dewocji – Zakon Maltański (SMOM)
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

22 czerwca 1969

Konsekrator

Amleto Giovanni Cicognani

Współkonsekratorzy

Agostino Casaroli
Giuseppe Battaglia

Pio Laghi (ur. 21 maja 1922 w Castiglione, zm. 11 stycznia 2009 w Rzymie), włoski duchowny katolicki, dyplomata watykański, wysoki urzędnik Kurii Rzymskiej, kardynał.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Prezbiter[edytuj | edytuj kod]

Studiował w seminarium w Forli, przyjął święcenia kapłańskie 20 kwietnia 1946. Kontynuował studia w Rzymie – na Papieskim Uniwersytecie Laterańskim obronił doktoraty z teologii i prawa kanonicznego, a w Papieskiej Akademii Duchownej uzyskał przygotowanie dyplomatyczne. W 1952 podjął pracę w watykańskim Sekretariacie Stanu. Do 1964 pracował na placówkach w Nikaragui (sekretarz nuncjatury), w USA (sekretarz i audytor delegatury apostolskiej) i w Indiach (audytor nuncjatury). Od 1964 był oficjałem w Radzie Spraw Publicznych Kościoła; otrzymał tytuł papieskiego prałata domowego (21 grudnia 1965).

Biskup[edytuj | edytuj kod]

24 maja 1969 został mianowany delegatem apostolskim w Jerozolimie i Palestynie i arcybiskupem tytularnym Mauriana; otrzymał sakrę biskupią 22 czerwca 1969 z rąk emerytowanego sekretarza stanu, kardynała Amleto Giovanniego Cicognaniego. W maju 1973 został pronuncjuszem na Cyprze. W kwietniu 1974 roku został nuncjuszem w Argentynie. W grudniu 1980 przeniesiony na placówkę w USA; był delegatem apostolskim przy rządzie USA oraz stałym obserwatorem przy Organizacji Państw Amerykańskich, z tytułem nuncjusza ad personam. Po ustanowieniu pełnych stosunków dyplomatycznych między USA i Watykanem został 26 marca 1984 pronuncjuszem w USA. W kwietniu 1990 przeszedł na stanowisko proprefekta watykańskiej Kongregacji Edukacji Katolickiej.

Kardynał[edytuj | edytuj kod]

28 czerwca 1991 Jan Paweł II mianował go kardynałem, nadając diakonię S. Maria Ausiliatrice in Via Tuscolana. Po nominacji kardynalskiej Laghi został pełnoprawnym prefektem Kongregacji Edukacji Katolickiej, objął również honorową funkcję wielkiego kanclerza Papieskiego Uniwersytetu Gregoriańskiego. Od maja 1993 nosił godność patrona Zakonu Maltańskiego, w którym miał rangę Baliwa Wielkiego Krzyża Honoru i Dewocji[1]. Po osiągnięciu wieku emerytalnego został w listopadzie 1999 zwolniony z obowiązków prefekta Kongregacji.

Brał udział w wielu sesjach Światowego Synodu Biskupów w Watykanie, a także w konferencjach generalnych Episkopatów Latynoamerykańskich (1979 i 1992). Reprezentował Jana Pawła II w negocjacjach pokojowych dotyczących stosunków izraelsko-palestyńskich (był specjalnym wysłannikiem do władz Izraela i Autonomii Palestyńskiej w maju 2001); w marcu 2003 przekazał specjalne przesłanie papieskie dotyczące pokoju na Środkowym Wschodzie prezydentowi USA. Wśród prałatów, którym udzielił święceń biskupich, był amerykański biskup pochodzenia polskiego, późniejszy kardynał Adam Maida (1984).

W lutym 2002 został promowany do rangi kardynała prezbitera, otrzymał tytuł prezbitera San Pietro in Vincoli. W maju 2002 ukończył 80 lat i utracił prawo udziału w konklawe.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. THE ORDER OF MALTA MOURNS THE PASSING OF CARDINAL PIO LAGHI. [dostęp 2015-06-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-06)].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]