Ten artykuł dotyczy sezonu 1999 Rajdowych Samochodowych Mistrzostw Polski.
Klasyfikacja generalna kierowców[edytuj | edytuj kod]
Punkty w klasyfikacji generalnej przyznawano za 10 pierwszych miejsc według systemu: 20-15-12-10-8-6-5-4-3-2-1. Dodatkowy punkt zdobywał kierowca, który wygrał największą liczbę OS-ów. W przypadku uzyskania najlepszego czasu na OS-ie przez większą liczbę zawodników (remis), każdy z zawodników zostawał uznany za zwycięzcę danego odcinka specjalnego. W przypadku równej liczby zwycięstw na OS-ach, o przyznaniu dodatkowego punktu decydowała mniejsza liczba remisów, a jeżeli i to kryterium nie da rezultatu, większa liczba miejsc drugich, trzecich, czwartych itd. aż do skutku, a w ostateczności wyższa pozycja w klasyfikacji generalnej rajdu. Nie uwzględniono wyników kierowców nie zgłoszonych do RSMP (startujących np. podczas Rajdu Polski). Nie zaliczano kierowców którzy nie zostali sklasyfikowani w minimum dwóch rajdach.
|
|
| Kolor
|
Opis
|
| Złoty
|
Zwycięzca
|
| Srebrny
|
2. miejsce
|
| Brązowy
|
3. miejsce
|
| Zielony
|
Punktowane miejsce
|
| Niebieski
|
Ukończył nie punktował
|
| Fioletowy
|
Nie ukończył NU
|
| Czarny
|
Wykluczony X
|
| Biały
|
Nie wystartował NW
|
| Puste
|
Nie brał udziału
|
|
|
Pogrubioną czcionką wyróżniono zdobywców tytułów Mistrzów i Wicemistrzów Polski
Grupa N – Samochody turystyczne wyprodukowane w co najmniej 2 500 egzemplarzach, w ciągu kolejnych 12 miesięcy. Prawie całkowity zakaz przeróbek mających na celu poprawienie osiągów samochodu.
Formuła 2 – Samochody gr. A lub N z napędem na jedną oś, o pojemności skokowej silnika do 2000 cm³, bez turbodoładowania. Do kategorii tej zaliczano też tzw. „kit cars”
kl. A-6 – do 1600 cm³, Grupa A – Samochody turystyczne wyprodukowane w co najmniej 2 500 egzemplarzach, w ciągu kolejnych 12 miesięcy z dużą liczbą możliwych przeróbek polepszających osiągi pojazdu. Do grupy A zaliczano też pojazdy kategorii WRC (World Rally Cars). W samochodach tych dopuszczano bardzo duże modyfikacje w stosunku do modelu bazowego. Roczna produkcja samochodu WRC nie mogła być mniejsza niż 20 egzemplarzy, z tym że model bazowy musiał być produkowany w serii co najmniej 25 000 sztuk rocznie.
kl. A-5 – do 1400 cm³, Grupa A – Samochody turystyczne wyprodukowane w co najmniej 2 500 egzemplarzach, w ciągu kolejnych 12 miesięcy z dużą liczbą możliwych przeróbek polepszających osiągi pojazdu. Do grupy A zaliczano też pojazdy kategorii WRC (World Rally Cars). W samochodach tych dopuszczano bardzo duże modyfikacje w stosunku do modelu bazowego. Roczna produkcja samochodu WRC nie mogła być mniejsza niż 20 egzemplarzy, z tym że model bazowy musiał być produkowany w serii co najmniej 25 000 sztuk rocznie.
N-3 – do 2000 cm³
kl. N-1 – do 1150 cm³
Punktacja RSMP – klasyfikacja indywidualna o Puchar Peugeot[2][1][edytuj | edytuj kod]
kl. N-PSS – Puchar Seicento Sporting – samochody Fiat Seicento Sporting gr. N. Startować mogli zawodnicy do 30 roku życia. Zawodnicy byli zobowiązani do uczestnictwa w co najmniej 4 eliminacjach RSMP.
W klasyfikacji zespołów producentów zgłoszony mógł być zespół, który legitymował się licencją sponsorską wydaną przez PZM ważną 1 rok kalendarzowy i którego wyłącznym lub jednym z partnerów jest firma będąca producentem lub oficjalnym importerem marki samochodowej na terenie RP. Każda z takich firm może zgłosić tylko jeden zespół.
Zespół stanowił 1 – 2 samochody. Punkty do klasyfikacji zespołów producentów przyznawano tylko najwyżej sklasyfikowanej załodze każdego zespołu w każdym rajdzie.
Klasyfikacja zespołów producentów prowadzona była w każdym rajdzie w wypadku zgłoszenia minimum jednego takiego zespołu.
W klasyfikacji zespołów sponsorskich zgłoszony mógł być zespół, który legitymował się licencją sponsorską wydaną przez PZM ważną 1 rok kalendarzowy.
Zespół stanowił 1 – 3 samochody. Punkty do klasyfikacji zespołów sponsorskich przyznawano tylko najwyżej sklasyfikowanej załodze każdego zespołu w każdym rajdzie.
Klasyfikacja zespołów sponsorskich w rajdzie prowadzono była, jeżeli w rajdzie wystartowały co najmniej 2 zgłoszone zespoły.
- „Auto Sport”, 1999. Ronalp sp. z o.o.. ISSN 1428-3263. brak numeru strony
Robert Herba