Rekowo (powiat stargardzki)
53°19′20″N 14°49′21″E/53,322222 14,822500| wieś | |
.jpg) Rekowo (centralny majdan) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2015) |
77 |
| Strefa numeracyjna |
91 |
| Kod pocztowy |
73-108[2] |
| Tablice rejestracyjne |
ZST |
| SIMC |
0777674 |
Położenie na mapie gminy Kobylanka  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu stargardzkiego  | |
| 53°19′20″N 14°49′21″E/53,322222 14,822500[1]
| |
Rekowo (niem. Reckow) – wieś okolnica w województwie zachodniopomorskim, w powiecie stargardzkim, w gminie Kobylanka.
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa szczecińskiego.
Geografia[edytuj | edytuj kod]
Wieś jest położona przy gminnej drodze łączącej Rekowo z przebiegającą 2 km na wschód drogą wojewódzką nr 120. Rekowo leży 4 km na południowy zachód od Kobylanki (siedziby gminy) i 15 km na zachód od Stargardu (siedziby powiatu). Najmniejsza i najstarsza wieś (nie licząc przysiółków i kolonii) w gminie Kobylanka.
Nazwa[edytuj | edytuj kod]
Nazwa jest wzmiankowana po raz pierwszy w 1173 w formie Rekow[3]. Ma pochodzenie słowiańskie. Co do jej charakteru wysunięto następujące hipotezy etymologiczne:
- nazwa dzierżawcza wyprowadzona od nazwy osobowej Rek przy pomocy formantu -owo,
- nazwa topograficzna wyprowadzona od pomorskiej nazwy pospolitej *rek „rak” przy pomocy formantu -owo[4].
Nazwa niemiecka jest adaptacją fonetyczną pierwotnej nazwy słowiańskiej[4].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Wieś została około 1173 - 1176 roku przekazana przez Warcisława Świętoborzyca kasztelana szczecińskiego opactwu cystersów w Kołbaczu. Rekowo było jedną z sześciu wsi, które weszły w skład pierwszego uposażenia klasztoru. W pobliżu Rekowa kołbaccy cystersi założyli własne gospodarstwo, które jest wymieniane w zapisach z 1345 i 1355 roku. W inwentaryzacji przeprowadzonej po sekularyzacji dóbr cystersów z Kołbacza w 1541 roku, do domeny książęcej przeszła "wieś z 10 łanami oraz mały folwark".
Do roku 1950 istniał we wsi kościół ryglowy z II połowy XVIII wieku[5]. Zachował się natomiast mur kamienny, który niegdyś otaczał kościół i znajdujący się przy nim cmentarz. Kilka przedwojennych domów w Rekowie posiada ozdobne elewacje.
Węzeł znakowanych szlaków turystycznych:
-
Ozdobne elewacje domów -
Ozdobne elewacje domów -
Centralny majdan, na którym niegdyś wznosił się kościół
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 115224
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1091 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Bożena Stramek, Toponimia powiatu stargardzkiego, Pruszcz Gdański: Jasne, s. 81, ISBN 978-83-61508-30-4.
- ↑ a b Bożena Stramek, Toponimia powiatu stargardzkiego, Pruszcz Gdański: Jasne, s. 83, ISBN 978-83-61508-30-4.
- ↑ Gmina Kobylanka, Opis wsi Rekowo. [dostęp 2009-07-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-08-13)].
