Reprezentacja Polski w rugby union mężczyzn

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Polska
Ilustracja
Przydomek Biało-Czerwoni, Orły
Związek Polski Związek Rugby
Sponsor techniczny Gonga
Trener Duaine Lindsay
(od 6 stycznia 2018)
Skrót WR POL
Zawodnicy
Kapitan Piotr Zeszutek
Najwięcej występów Stanisław Więciorek (65)
Najwięcej punktów Dawid Banaszek (223)
Stroje
domowe
Stroje
wyjazdowe
Mecze
Pierwszy mecz
 Polska 9:8 NRD 
Łódź, 24 sierpnia 1958
Najwyższe zwycięstwo
 Polska 74:0 Norwegia 
Ryga, 24 września 1994
Najwyższa porażka
 Rumunia 74:13 Polska 
Bukareszt, 2 maja 1998
Commons Multimedia w Wikimedia Commons
Wikicytaty Cytaty w Wikicytatach
Wikinews Wiadomości w Wikinews
Strona internetowa

Reprezentacja Polski mężczyzn w rugby 15-osobowym – zespół rugby union, reprezentujący Rzeczpospolitą Polską w meczach i sportowych imprezach międzynarodowych, powoływany przez selekcjonera, w którym mogą występować zarówno zawodnicy posiadający obywatelstwo polskie, jak i gracze niebędący obywatelami Polski, ale o polskich korzeniach lub mieszkający w Polsce. Za jego funkcjonowanie odpowiedzialny jest Polski Związek Rugby (PZR). Obecnie występuje w Rugby Europe Trophy z Holandią, Litwą, Portugalią, Szwajcarią i Czechami. Według stanu na 23 maja 2016 r. zajmuje 34. miejsce w rankingu World Rugby – najwyżej klasyfikowana była na 25. miejscu w kwietniu 2013 roku[1].

Historia[edytuj | edytuj kod]

9 września 1957 podczas Walnego Zjazdu Założycielskiego w Warszawie doszło do założenia Polskiego Związku Rugby, a już 23 września 1957 został on przyjęty w poczet członków Europejskiej Federacji Rugby FIRA (obecnie Rugby Europe). Od tego momentu możliwym stało się przystąpienie Polski do oficjalnej rywalizacji międzynarodowej. Swoje pierwsze oficjalne spotkanie międzypaństwowe polska reprezentacja narodowa rozegrała na stadionie w Łodzi 24 sierpnia 1958, w którym przy obecności 3 000 widzów pokonała NRD 9:8. W kwalifikacjach do dwóch pierwszych Pucharów Świata Polacy nie startowali, bowiem członkiem Międzynarodowej Rady Rugby (IRB, obecnie World Rugby) Polski Związek Rugby został dopiero w marcu 1988. Począwszy do edycji w 1991 roku „biało-czerwonym” ani razu nie udało się awansować do turnieju finałowego tej imprezy. Największym sukcesem jest awans do Dywizji 2A[a] Europejskiego Pucharu Narodów w 2008 roku.

Rozgrywki międzynarodowe[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Lista meczów reprezentacji Polski w rugby union.

Rugby Europe International Championships[edytuj | edytuj kod]

Rok Klasa rozgrywek Wynik
1999/2000 Dywizja C 2. miejsce
2000–2002 Dywizja B2 1. miejsce (awans)
2002–2004 Dywizja 2A 4. miejsce
2004–2006 —[b]
2006–2008 Dywizja 2B 1. miejsce (awans)
2008–2010 Dywizja 2A 4. miejsce
2010–2012 Dywizja 1B 2. miejsce
2012–2014 Dywizja 1B 4. miejsce
2014–2016 Dywizja 1B 5. miejsce
2016/2017 RE Trophy 4. miejsce
2017/2018 RE Trophy 5. miejsce

Puchar świata w rugby[edytuj | edytuj kod]

Mecz sparingowy pomiędzy reprezentacją Polski (czerwone stroje) a drużyną armii francuskiej, Sopot 2006 r.
Mecz w Pucharze Narodów Europy Polska (białe stroje) – Chorwacja, Gdynia 2007 r.
Rok Faza rozgrywek
1987 nie brała udziału
1991
1995
1999
2003
2007
2011
2015

Rekordziści[edytuj | edytuj kod]

Najwięcej punktów w kadrze
Stan na koniec 2018[2]

Lp. Zawodnik Punkty
1. Dawid Banaszek 223
2. Janusz Urbanowicz 205
3. David Chartier 152
4. Czesław Jagieniak 143
5. Bogdan Wróbel 134

Najwięcej oficjalnych spotkań w kadrze
Stan na koniec 2018[3]

Lp. Zawodnik Mecze
1. Stanisław Więciorek 65
2. Kazimierz Matczak 59
3. Bolesław Malarczyk 57
4. Jan Jagieniak 51
5. Dariusz Komisarczuk 50

Trenerzy i selekcjonerzy[edytuj | edytuj kod]

Mecz w Pucharze Narodów Europy Polska – Belgia, Warszawa 2009 r.
  • Marian Bondarowicz (1958–1959)
  • Eugeniusz Rogatka (1959–1960)
  • Marian Bondarowicz (1960–1961)
  • Jan Frankowski (1961)
  • Marian Bondarowicz (1962)
  • Józef Koter (1963)
  • Józef Grochowski (1964)
  • Franciszek Nowak (1965)
  • Józef Sokołowski (1965–1968)
  • Zbigniew Janus (1969–1970)
  • Józef Sokołowski (1970)
  • Józef Grochowski (1971–1975)
  • Józef Sokołowski (1975)
  • Ryszard Wiejski (1976–1989)
  • Andrzej Kopyt (1990)
  • Zdzisław Szczybelski (1990–1991)
  • Andrzej Kopyt (1991–1994)
  • Ryszard Wiejski i Maciej Powała-Niedźwiecki (1994–1995)
  • Maciej Powała-Niedźwiecki (1995–2000)
  • Jerzy Jumas (2000–2006)
  • Tomasz Putra (2006–2013)
  • Marek Płonka (2013–2016)
  • Blikkies Groenewald (od 2016–2017)
  • Stanisław Więciorek (2017, tymczasowo)
  • Duaine Lindsay (od 2018)

Ranking World Rugby[edytuj | edytuj kod]

Pełny aktualny ranking na oficjalnej stronie World Rugby: Men's Rankings (ang.)

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Obecna dywizja 1B
  2. ↑ Swoje spotkania w Pucharze Narodów Europy rozgrywały drużyny dywizji 1. i 3., natomiast zespoły dywizji 2. grały jedynie mecze eliminacji pucharu świata.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Latvia and Thailand jump up world rankings (ang.). Międzynarodowa Rada Rugby, 2013-04-01. [dostęp 2013-04-06].
  2. ↑ Rekordziści zdobytych punktów - sprostowanie (pol.). Polski Związek Rugby, 2018-12-20. [dostęp 2019-02-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-02-25)].
  3. ↑ Rekordziści rozegranych spotkań (pol.). Polski Związek Rugby, 2018-12-28. [dostęp 2019-02-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-02-25)].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Reprezentacja_Polski_w_rugby_union_mężczyzn&oldid=56018557”