Reynaldo Bignone

Reynaldo Bignone
	; Reynaldo Bignone (1982)
Pełne imię i nazwisko	Reynaldo Benito Antonio Bignone Ramayón
Data i miejsce urodzenia	21 stycznia 1928 ; Morón, prowincja Buenos Aires
Data i miejsce śmierci	7 marca 2018 ; Buenos Aires
	Prezydent Republiki Argentyńskiej
Okres	od 1 lipca 1982; do 10 grudnia 1983
Przynależność polityczna	bezpartyjny
Poprzednik	Alfredo Saint-Jean
Następca	Raúl Alfonsín
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Reynaldo Bignone, właśc. Reynaldo Benito Antonio Bignone Ramayón (ur. 21 stycznia 1928 w Morón, zm. 7 marca 2018 w Buenos Aires^[1]) – argentyński wojskowy i polityk, prezydent Argentyny w latach 1982–1983.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 21 stycznia 1928 w Morón w prowincji Buenos Aires.

Od 1958 był oficerem w sztabie generalnym. W 1975 awansowany do stopnia generała brygady, został dyrektorem szkoły wojskowej. Rok później przeszedł do pracy w administracji rządowej jako przedstawiciel junty (kierowanej przez generała Jorge Videlę) w Ministerstwie Spraw Społecznych. Później był sekretarzem generalnym biura głównodowodzącego armii i komendantem szkolnictwa wojskowego, od 1979 w randze generała dywizji. W 1981 został przeniesiony w stan spoczynku.

Po porażce Argentyny w wojnie o Falklandy z Wielką Brytanią, w czerwcu 1982 ustąpił prezydent Leopoldo Galtieri. Tymczasowo kierowanie państwem przejął Alfredo Saint-Jean. 1 lipca 1982 generał Bignone został zaprzysiężony na stanowisku prezydenta państwa, po uprzednim jego wyborze przez rządzącą juntę.

Prowadził on politykę ugodową, doprowadził do zwolnienia części więźniów politycznych i zniósł stan wyjątkowy. W październiku 1983 w wyniku wyborów powszechnych do władzy doszli przedstawiciele opozycji, z którymi Bignone bezskutecznie negocjował szeroką amnestię dla przywódców junty. Pozostał na stanowisku prezydenta do 10 grudnia 1983.

20 kwietnia 2010 razem z sześcioma oficerami wojska i policji został uznany za winnego torturowania i uśmiercania przeciwników politycznych w okresie 1976–1983. Prezydent został skazany na 25 lat więzienia za spowodowanie śmierci 56 osób na terenie koszar Campo de Mayo^[2]. 15 kwietnia 2011 został przez sąd w Buenos Aires uznany za winnego m.in. dziesięciu zabójstw na tle politycznym i skazany na karę dożywotniego pozbawienia wolności^[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Murió Reynaldo Bignone, el último dictador de la Junta Militar. lanacion.com.ar. [dostęp 2018-03-07]. (hiszp.).
↑ Argentyna: Ostatni dyktator skazany na 25 lat więzienia
↑ Ostatni wojskowy dyktator Argentyny skazany na dożywocie. gazeta.pl. [dostęp 2011-04-15].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Encyklopedia. Świat w przekroju 1982–1983, Wiedza Powszechna, Warszawa 1985

[1] Murió Reynaldo Bignone, el último dictador de la Junta Militar. lanacion.com.ar. [dostęp 2018-03-07]. (hiszp.).

[2] Argentyna: Ostatni dyktator skazany na 25 lat więzienia

[3] Ostatni wojskowy dyktator Argentyny skazany na dożywocie. gazeta.pl. [dostęp 2011-04-15].

[1]

[2]

[3]

Zjednoczone Prowincje Rio de La Plata (1810–1831)	Prezydent Primera Junta (1810) Prezydenci Junta Grande (1810–1811) Pierwszy Triumwirat (1811–1812) Drugi Triumwirat (1812–1814) Najwyżsi Zarządcy (1814–1820; lista) Tymczasowy Zarządca (1820) Gubernatorzy Buenos Aires (1820–1826; lista) Bernardino Rivadavia (1826–1827) Vicente López y Planes (1827) Gubernatorzy Buenos Aires (1827–1831; lista)
Konfederacja Argentyńska (1831–1861)	Gubernatorzy Buenos Aires (1831–1852; lista) Tymczasowy Zarządca (1852–1854) Justo José de Urquiza (1854–1860) Santiago Derqui (1860–1861) Juan Esteban Pedernera (1861)
Republika Argentyńska (od 1861)	Bartolomé Mitre (1861–1868) Marcos Paz (p.o., 1865–1868) Domingo Faustino Sarmiento (1868–1874) Nicolás Avellaneda (1874–1880) Julio Argentino Roca (1880–1886) Miguel Juárez Celman (1886–1890) Carlos Pellegrini (1890–1892) Luis Sáenz Peña (1892–1895) José Evaristo Uriburu (1895–1898) Julio Argentino Roca (1898–1904) Manuel Quintana (1904–1906) José Figueroa Alcorta (p.o., 1906) José Figueroa Alcorta (1906–1910) Roque Sáenz Peña (1910–1914) Victorino de la Plaza (1914–1916) Hipólito Yrigoyen (1916–1922) Marcelo Torcuato de Alvear (1922–1928) Hipólito Yrigoyen (1928–1930) Enrique Martínez (p.o., 1930) José Félix Uriburu (1930–1932) Agustín Pedro Justo (1932–1938) Roberto María Ortiz (1938–1942) Ramón Castillo (p.o., 1940–1942) Ramón Castillo (1942–1943) Arturo Rawson (1943) Pedro Ramírez (1943–1944) Edelmiro Farrell (p.o., 1944) Edelmiro Farrell (1944–1946) Juan Perón (1946–1955) Eduardo Lonardi (1955) Pedro Eugenio Aramburu (1955–1958) Arturo Frondizi (1958–1962) José María Guido (1962–1963) Arturo Umberto Illia (1963–1966) Juan Carlos Onganía (1966–1970) Roberto Marcelo Levingston (1970–1971) Alejandro Agustín Lanusse (1971–1973) Héctor José Cámpora (1973) Raúl Alberto Lastiri (1973) Juan Perón (1973–1974) Isabel Perón (p.o., 1974) Isabel Perón (1974–1976) Ítalo Argentino Lúder (p.o., 1975) Jorge Rafael Videla (1976–1981) Roberto Eduardo Viola (1981) Horacio Tomás Liendo (p.o., 1981) Carlos Alberto Lacoste (1981) Leopoldo Galtieri (1981–1982) Alfredo Saint-Jean (1982) Reynaldo Bignone (1982–1983) Raúl Alfonsín (1983–1989) Carlos Menem (1989–1999) Fernando de la Rúa (1999–2001) Ramón Puerta (2001) Adolfo Rodríguez Saá (2001) Eduardo Camaño (2001–2002) Eduardo Duhalde (2002–2003) Néstor Kirchner (2003–2007) Cristina Fernández de Kirchner (2007–2015) Federico Pinedo (p.o., 2015) Mauricio Macri (2015–2019) Alberto Fernández (2019–2023) Javier Milei (od 2023)