Roberto Alagna
 Roberto Alagna (2004) | |
| Data i miejsce urodzenia |
7 czerwca 1963 |
|---|---|
| Typ głosu | |
| Gatunki | |
| Strona internetowa | |
Roberto Alagna (ur. 7 czerwca 1963 w Clichy-sous-Bois) – francuski śpiewak operowy, tenor.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w rodzinie włoskich imigrantów z Sycylii, jest synem murarza i krawcowej[1]. Z wykształcenia jest księgowym i przez rok pracował w zawodzie, jednocześnie dorabiał, śpiewając w paryskiej pizzerii i kabaretach[2]. Podczas występu w kabarecie Chez Vincent został dostrzeżony przez producenta muzycznego Eddie’ego Barclaya, który zaoferował mu kontrakt z wytwórnią płytową i wydał jego debiutancki album studyjny pt. Embrasse moi[3]. Zafascynowany filmami Mario Lanzy oraz kubańskim kontrabasistą Rafaelem Ruizem, zaczął samodzielnie uczyć się śpiewu klasycznego.
Wygrał Międzynarodowy Konkurs Wokalny im. Luciano Pavarottiego[4] i w 1988 zadebiutował na profesjonalnej scenie operowej rolą Alfreda w Traviacie. Rolę tę jeszcze wielokrotnie wykonywał na scenach mniejszych miast we Francji i Włoszech; łącznie około 150 razy. Wraz ze wzrostem reputacji został zaproszony kolejno do La Scali, Covent Garden oraz Metropolitan Opera, gdzie zagrał role Alfreda oraz Rudolfa w Cyganerii. W 1994 ugruntował międzynarodową sławę rolą Romea w Romeo i Julii Charles’a Gounoda[5].
Specjalizuje się w repertuarze francuskim oraz w lirycznych rolach włoskich. Grał Rinuccia w Giannim Schicchim, Nemorina w Napoju miłosnym i Kawalera des Grieux w Manon. Z mniejszym powodzeniem wykonywał w ostatnich latach cięższe partie tenorowe, głównie z oper Verdiego. W czasie otwierającego sezon 2006/2007 przedstawienia Aidy, śpiewający rolę Radamesa, został wygwizdany po wykonaniu pierwszej arii Celeste Aida i zszedł ze sceny, a przez resztę przedstawienia zastępował go Antonello Palombi[6]. Reżyserujący spektakl Franco Zeffirelli uznał takie zachowanie za całkowicie nieprofesjonalne[7]. Po tym wydarzeniu Alagna zapowiedział, że nigdy już nie wróci do La Scali[8].
W 2007 regularnie występował na deskach Metropolitan Opera w roli Pinkertona w Madame Butterfly, wrócił również do roli Radamesa, zajmując miejsce Marco Bertiego w nowej produkcji Aidy. Grał tytułowe role w Trubadurze, Otellu i Don Carlosie. Nagrał na DVD Toskę (z Angelą Gheorghiu w roli tytułowej) oraz Romeo i Julię.
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Był żonaty z Florence Lancien, która zmarła w 1994 na chorobę nowotworową (guz) mózgu[9]. Mieli córkę Ornellę. W 1996 poślubił rumuńską sopranistkę Angelę Gheorghiu, z którą rozwiódł się w 2014 (od 2009 był z nią w separacji). 16 listopada 2015 we Wrocławiu poślubił polską sopranistkę Aleksandrę Kurzak[10], z którą ma córkę Malènę[11].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Marzena Rogalska, Aleksandra Kurzak: Dobrissimo! Opera od kuchni. Wydawnictwo Znak, 2022, s. 267, 309. ISBN 978-83-240-6567-7.
- ↑ Marzena Rogalska, Aleksandra Kurzak: Dobrissimo! Opera od kuchni. Wydawnictwo Znak, 2022, s. 267–270. ISBN 978-83-240-6567-7.
- ↑ Marzena Rogalska, Aleksandra Kurzak: Dobrissimo! Opera od kuchni. Wydawnictwo Znak, 2022, s. 270. ISBN 978-83-240-6567-7.
- ↑ Winner of the Luciano Pavarotti International Voice Competition. usicbrainz.org. [dostęp 2023-02-02].
- ↑ Roberto Algna's Rocky Road to the top
- ↑ Roberto Alagna wygwizdany w La Scali
- ↑ New York Times o występie Alagni w Aidzie
- ↑ Artykuł o występie Alagni w Aidzie
- ↑ Aleksandra Kurzak. Miłość w operze
- ↑ Aleksandra Kurzak. facebook.com. [dostęp 2015-11-16].
- ↑ Mat: Malena, córka Aleksandry. [w:] www.wroclaw.pl Oficjalny portal internetowy Wrocławia [on-line]. 2014-01-30 aktualizacja 2014-01-31. [dostęp 2014-08-28].