Roberto Eladio Fernández

Roberto Fernández

Pełne imię i nazwisko	Roberto Eladio Fernández Roa
Data i miejsce urodzenia	9 lipca 1954 Asunción
Wzrost	192 cm
Pozycja	bramkarz
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole 1973–1976 Club River Plate 1976–1978 Español Barcelona 27 (27) 1979–1983 Cerro Porteño 1983–1989 Deportivo Cali 1989–1991 Cerro Porteño 1991–1993 SC Internacional 1994 SE Palmeiras 35 (35) 1995–1997 Cerro Porteño
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1976–1989 Paragwaj 78 (-88)

Roberto Eladio Fernández Roa (9 lipca 1954) – paragwajski piłkarz noszący przydomek Gato, bramkarz. Wzrost 192 cm, waga 82 kg.

Urodzony w Asunción Fernández rozpoczął karierę piłkarską w 1973 roku w klubie Club River Plate. W 1976 roku zadebiutował w reprezentacji Paragwaju - 10 marca w zremisowanym 2:2 meczu z Urugwajem. Jeszcze w tym samym roku przeniósł się do Hiszpanii, gdzie 24 października zadebiutował w barwach klubu Español Barcelona w wygranym 2:0 meczu przeciwko Elche CF. Razem z hiszpańskim klubem wziął udział w Pucharze UEFA w sezonie 1976/77, docierając do 1/8 finału. W Españolu grał do 1978 roku - rozegrał w nim w sumie 27 meczów. Po powrocie do ojczyzny został w 1979 roku zawodnikiem klubu Cerro Porteño.

Będąc piłkarzem klubu Cerro Porteño wziął udział w turnieju Copa América 1979, gdzie Paragwaj zdobył tytuł mistrza Ameryki Południowej. Fernández zagrał w ośmiu meczach - obu z Ekwadorem, u siebie z Urugwajem, u siebie z Brazylią (stracił bramkę), na wyjeździe z Brazylią (stracił 2 bramki), u siebie z Chile, na wyjeździe z Chile (stracił bramkę) oraz w dodatkowym, decydującym o mistrzostwie Ameryki Południowej pojedynku z Chile na Estadio José Amalfitani w Buenos Aires.

W 1980 roku razem z klubem Cerro Porteño sięgnął po tytuł wicemistrza Paragwaju.

Nadal jako gracz klubu Cerro Porteño wziął udział w turnieju Copa América 1983, gdzie Paragwaj nie zdołał obronić mistrzowskiego tytułu. Fernández zagrał w obu półfinałowych meczach z Brazylią, tracąc bramkę w pierwszym spotkaniu, rozegranym w Asunción.

Wkrótce po mistrzostwach kontynentalnych Fernández przeniósł się do Kolumbii, gdzie grał w klubie Deportivo Cali. Jako piłkarz klubu Deportivo Cali był w kadrze reprezentacji podczas eliminacji finałów mistrzostw świata w 1986 roku, w których zagrał we wszystkich czterech meczach - dwóch z Chile i dwóch z Kolumbią, tracąc 2 bramki w każdym z meczów wyjazdowych. Następnie wziął udział w finałach mistrzostwa świata w 1986 roku, gdzie Paragwaj dotarł do 1/8 finału. Fernández zagrał we wszystkich czterech meczach - z Irakiem, Meksykiem (stracił bramkę), Belgią (stracił 2 bramki) i Anglią (stracił 3 bramki). W meczu z Meksykiem obronił rzut karny egzekwowany przez Hugo Sancheza, dzięki czemu uratował remis 1:1.

Wciąż będąc piłkarzem klubu Deportivo Cali wziął udział w turnieju Copa América 1987, gdzie Paragwaj odpadł już w fazie grupowej. Fernández zagrał we wszystkich dwóch meczach - z Boliwią i Kolumbią (stracił 3 bramki). W Deportivo Cali grał do 1988 roku, po czym w 1989 roku wrócił do Paragwaju i został bramkarzem klubu Cerro Porteño.

Jako piłkarz klubu Cerro Porteño wziął udział w turnieju Copa América 1989, gdzie Paragwaj zajął czwarte miejsce. Fernández zagrał w sześciu meczach - trzech w fazie grupowej z Peru (stracił 2 bramki), Kolumbią i Wenezuelą oraz we wszystkich trzech meczach fazy finałowej z Urugwajem (stracił 3 bramki), Brazylią (stracił 3 bramki) i Argentyną. Jedynie w grupowym meczu z Brazylią w bramce Paragwaju stał Rubén Ruiz Díaz.

Zagrał także w dwóch meczach eliminacyjnych do finałów mistrzostw świata w 1990 roku - wyjazdowym z Ekwadorem (stracił 3 bramki) i wyjazdowym z Kolumbią (stracił 2 bramki). W końcowym okresie gry w reprezentacji był już tylko zmiennikiem Jose Luisa Chilaverta. W 1990 roku razem z klubem Cerro Porteño zdobył swój pierwszy tytuł mistrza Paragwaju.

Fernández w 1991 roku przeszedł do brazylijskiego klubu SC Internacional, w którym grał do 1993 roku. Razem z klubem Internacional dwukrotnie zdobył mistrzostwo stanu Rio Grande do Sul (Campeonato Gaúcho) - w 1991 i 1992 roku - oraz wicemistrzostwo w 1993 roku.

W 1994 roku rozegrał 35 meczów w klubie SE Palmeiras i w ten sposób przyczynił się do zdobycia przez klub tytułu mistrza stanu São Paulo (Campeonato Paulista). W 1995 roku wrócił do Paragwaju, gdzie do chwili zakończenia kariery w 1997 roku grał w klubie Cerro Porteño. Na rok przed zakończeniem kariery, w 1996 roku, zdążył jeszcze razem ze swym klubem zdobyć drugi w swej karierze tytuł mistrza Paragwaju.

Ostatni raz w karierze zagrał w ligowym meczu Cerro Porteño przeciwko Sportivo Luqueño. Miał wówczas 43 lata, co czyniło go najstarszym grającym zawodowo bramkarzem w historii paragwajskiego futbolu.

W latach 1976 - 1989 Fernández rozegrał w reprezentacji Paragwaju 78 meczów, w których stracił 88 bramek. Zaliczył aż 9 startów w turnieju Copa Libertadores - jednak każdy z nich był nieudany, gdyż klub Fernándeza kończył na etapie grupowym lub w 1/8 finału. Sześciokrotnie wystąpił w Pucharze Wyzwolicieli w barwach klubu Cerro Porteño, dwukrotnie grając w Deportivo Cali i raz razem z klubem Palmeiras.

Prezentowany przez niego refleks oraz miękka, kocia zwinność, zyskały mu przydomek Gato, czyli kot.

Po zakończeniu kariery piłkarskiej pracował jako kierownik zarządu swego pierwszego klubu - River Plate. Także jego syn, Roberto "Gatito" Fernández, jest zawodowym bramkarzem, wchodzącym obecnie w skład kadry klubu Cerro Porteño.

Bibliografia

• Andrzej Gowarzewski, "Encyklopedia piłkarska FUJI. Herosi Mundiali", Wydawnictwo GiA, Katowice 1993, ISBN 83-900227-6-3, str. 65
• Tomasz Wołek, Encyklopedia piłkarska FUJI. Copa America, Wydawnictwo GiA, Katowice 1995, ISBN 83-902751-2-0, str. 154, 156-157, 165, 171, 173, 175

Linki zewnętrzne

• Roberto Fernández (fifa.com). fifa.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-04-02)].
• Roberto Fernández (playerhistory.com)
• Roberto Fernández (rsssf.com)
• Roberto Fernández (weltfussball.at)