Ropucha wałooczna
| Sclerophrys superciliaris[1] | |||
| (Boulenger, 1888) | |||
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
ropucha wałooczna | ||
| Synonimy | |||
|
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
 | |||
Ropucha wałooczna[4] (Sclerophrys superciliaris) – gatunek płaza zaliczanego do rzędu płazów bezogonowych, a w jego obrębie do rodziny ropuchowatych (Bufonidae), zwany po angielsku wielką ropuchą afrykańską (African Giant Toad) lub ropuchą z Kongo (Kongo toad).
Taksonomia
[edytuj | edytuj kod]Epitet gatunkowy przywodzi na myśl brew – supercilium[5].
Obecnie gatunek zalicza się do rodzaju Sclerophrys[6], w przeszłości umiejscawiano go w rodzajach Bufo i Amietophrynus[3]. Populacje z Demokratycznej Republiki Konga zaliczane dawniej do tego gatunku są obecnie uznawane za odrębny gatunek – Sclerophrys channingi[3]. Sporny jest status populacji z Afryki Zachodniej, uznanej w 2011 roku za podgatunek S. s. chevalieri[3] – niektórzy autorzy traktują ją jako osobny gatunek (Sclerophrys chevalieri)[7].
Występowanie
[edytuj | edytuj kod]Zasięg występowania tego zwierzęcia rozciąga się od skrajnie południowo-wschodniej Nigerii (blisko granicy z Kamerunem) oraz południowego Kamerunu, całej Gwinei Równikowej (bez wyspy Bioko) i północnego Gabonu na zachodzie po północne Kongo i być może południe Republiki Środkowoafrykańskiej na wschodzie[3]. Sporny podgatunek S. s. chevalieri występuje w Sierra Leone, Gwinei, Liberii, Wybrzeżu Kości Słoniowej i Ghanie[3].
Stworzenie to bytuje w lasach zarówno pierwotnych, jak i wtórnych, w gęstym buszu, a nawet na plantacjach kakaowca[3]. Dobrze znosi modyfikacje poczynione w środowisku przez człowieka[3].
Rozmnażanie
[edytuj | edytuj kod]Płaz ten rozmnaża się poprzez rozwój larwalny w strumieniach o stosunkowo wolnym nurcie[3].
Status
[edytuj | edytuj kod]Zwierzę spotyka się zazwyczaj rzadko, a w Afryce Zachodniej bardzo rzadko. Jego liczebność obniża się[3].
Zagraża mu deforestacja, a być może także nielegalny obrót[3]. Na szczęście zamieszkuje liczne obszary chronione, w tym parki narodowe[3].
Gatunek jest ujęty w I załączniku konwencji CITES[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Sclerophrys superciliaris, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c d e Darrel R. Frost, Sclerophrys superciliaris (Boulenger, 1888), [w:] Amphibian Species of the World: an Online Reference. Version 6.2 [online], American Museum of Natural History, New York, USA [dostęp 2024-08-06] (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i j k l m IUCN SSC Amphibian Specialist Group, Sclerophrys superciliaris, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2019, wersja 2024-1 [dostęp 2024-08-06] (ang.).
- ↑ Praca zbiorowa: Zwierzęta: encyklopedia ilustrowana. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2005, s. 436. ISBN 83-01-14344-4.
- ↑ Kazimierz Kumaniecki: Słownik łacińsko-polski. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, s. 485. ISBN 83-01-03531-5.
- ↑ Annemarie Ohler i Alain Dubois. The identity of the South African toad Sclerophrys capensis Tschudi, 1838 (Amphibia, Anura). „PeerJ”. 4: e1553, 2016. DOI: 10.7717/peerj.1553. (ang.).
- ↑ Darrel R. Frost, Sclerophrys chevalieri (Mocquard, 1908), [w:] Amphibian Species of the World: an Online Reference. Version 6.2 [online], American Museum of Natural History, New York, USA [dostęp 2024-08-06] (ang.).